Όταν σκέφτεστε την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μπορεί να οραματίζεστε υπέροχες ανθοδέσμες, μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς, τόνους γλυκών λιχουδιών, συναισθηματικές κάρτες και πολλές αγκαλιές, αλλά έχετε αναρωτηθεί ποτέ ή πώς δημιουργήθηκε αυτή η παράδοση του εορτασμού της αγάπης στις 14 Φεβρουαρίου;
Φέτος είναι την ερχόμενη Τρίτη (14/2).
Ποιος είναι αυτός ο μυστηριώδης άγιος και από πού προήλθαν αυτές οι παραδόσεις;
Η ιστορία της γιορτής – και η ιστορία του πολιούχου της – καλύπτεται από μυστήριο. Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι ο Φεβρουάριος θεωρούνταν ανέκαθεν ως μήνας ρομάντζου και ότι η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, περιέχει υπολείμματα τόσο της χριστιανικής όσο και της αρχαίας ρωμαϊκής παράδοσης.
Η Καθολική Εκκλησία αναγνωρίζει τουλάχιστον τρεις διαφορετικούς αγίους που ονομάζονται Βαλεντίνος ή Βαλεντίνους και όλοι τους μαρτύρησαν.
Ένας θρύλος υποστηρίζει ότι ο Βαλεντίνος ήταν ιερέας που υπηρέτησε τον 3ο μ.Χ. αιώνα στη Ρώμη. Όταν ο αυτοκράτορας Κλαύδιος Β’ ο Γότθος αποφάσισε ότι οι άγαμοι άνδρες ήταν καλύτεροι στρατιώτες από εκείνους με γυναίκες και οικογένειες, απαγόρευσε το γάμο για τους νεαρούς άνδρες.
Ο Βαλεντίνος, συνειδητοποιώντας την αδικία του διατάγματος, αψήφησε τον Κλαύδιο και συνέχισε να τελεί κρυφά γάμους για νεαρούς εραστές.
Όταν ανακαλύφθηκαν οι ενέργειες του Βαλεντίνου, ο Κλαύδιος διέταξε να τον θανατώσουν.
Άλλοι πάλι επιμένουν ότι ήταν ο Άγιος Βαλεντίνος του Τέρνι, ένας επίσκοπος, ο οποίος και αποκεφαλίστηκε από τον Κλαύδιο Β’ έξω από τη Ρώμη.
Άλλες ιστορίες θέλουν τον Βαλεντίνο να μαρτύρησε, προσπαθώντας να βοηθήσει Χριστιανούς να ξεφύγουν από τις σκληρές ρωμαϊκές φυλακές, όπου συχνά ξυλοκοπούνταν και βασανίζονταν.
Μάλιστα, ο Βαλεντίνος φέρεται να προσπάθησε να προτρέψει τον αυτοκράτορα να μετανοήσει για το αίμα των Χριστιανών που είχε χύσει, καταλήγοντας να βασανιστεί και να αποκεφαλιστεί μαζί με άλλους Χριστιανούς, στις 14 Φεβρουαρίου του έτους 268 (ή 269).
Όσο για το πότε καθιερώθηκε η γιορτή;
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η επιλογή του ως «αγίου των ερωτευμένων» σχετίζεται με την ειδωλολατρική γιορτή των Λουπερκαλίων, γιορτή της γονιμότητας, που εορτάζονταν από τους Ρωμαίους στις 15 Φεβρουαρίου.
Τα Λουπερκάλια επέζησαν από την άνοδο του Χριστιανισμού, αλλά τέθηκαν εκτός νόμου στα τέλη του 5ου αιώνα, όταν ο Πάπας Γελάσιος κήρυξε την 14η Φεβρουαρίου ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
Πολύ αργότερα, ωστόσο, η μέρα συνδέθηκε οριστικά με την αγάπη.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, πίστευαν στη Γαλλία και την Αγγλία ότι η 14η Φεβρουαρίου ήταν η αρχή της περιόδου ζευγαρώματος των πτηνών, γεγονός που ενίσχυσε την ιδέα ότι τα μέσα της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου θα έπρεπε να είναι μια μέρα για ρομαντισμό.
Ο Άγγλος ποιητής Τζέφρυ Τσώσερ ήταν ο πρώτος που κατέγραψε την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ως ημέρα ρομαντικού εορτασμού στο ποίημά του «Parliament of Foules» το 1375, γράφοντας:
«For this was sent on Seynt Valentyne’s day
Whan every foul cometh ther to choose his mate». (= Αυτό εστάλη την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, όταν ο κάθε χαζός πάει να βρει το ταίρι του)
Οι ευχές ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου ήταν δημοφιλείς ήδη από τον Μεσαίωνα, αν και οι γραπτές μαρτυρίες άρχισαν να εμφανίζονται μετά το 1400.
Ο παλαιότερος γνωστός βαλεντίνος (=επιστολή αγάπης) που εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα ήταν ένα ποίημα που γράφτηκε το 1415 από τον Κάρολο, Δούκα της Ορλεάνης, στη σύζυγό του ενώ φυλακίστηκε στον Πύργο του Λονδίνου μετά τη σύλληψή του στη μάχη του Μάχη του Αζινκούρ.
Αρκετά χρόνια αργότερα, πιστεύεται ότι ο βασιλιάς Ερρίκος Ε’ προσέλαβε έναν συγγραφέα ονόματι Τζον Λίντγκεϊτ για να συνθέσει ένα σημείωμα του Αγίου Βαλεντίνου στην Αικατερίνη των Βαλουά.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ