Μέρος των εσόδων που θα συγκεντρωθούν από τη δημοπρασία των δυο μεταλλίων του Αλέξανδρου Νικολαΐδη θα δοθούν για τη βοήθεια των πλημμυροπαθών της κακοκαιρίας που έπληξαν την Κρήτη.
Αναλυτικότερα, η σύζυγος του Ολυμπιονίκη, Δώρα Τσαμπάζη, γνωστοποίησε την απόφασή της, προκειμένου να βοηθηθούν όσοι άνθρωποι «χτυπήθηκαν» από τη φονική κακοκαιρία.
Υπενθυμίζεται ότι τελευταία επιθυμία του Αλέξανδρου Νικολαΐδη – όπως την εξέφρασε ο ίδιος μέσα από το συγκλονιστικό μήνυμά του – ήταν τα δύο αργυρά ολυμπιακά μετάλλια που είχε κερδίσει, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά του.
Η ανάρτηση:
«Πριν από ενάμιση χρόνο όταν ο Αλέξανδρος έκανε το πολύ σοβαρό χειρουργείο στον πνεύμονα, εν μέσω πανδημίας, για να ευχαριστήσει τον Αλέξη Τσίπρα για όλη του τη βοήθεια και την στήριξη, αποφάσισε να του χαρίσει μία από τις Ολυμπιακές δάδες, που είχε στην κατοχή του, αυτή των αγώνων του Σίδνεϊ.
Ο πρόεδρος δεν ήθελε να δεχτεί ένα τέτοιο πολύτιμο δώρο, του είπε να την κρατήσει ο Αλέξανδρος για τα παιδιά του, όμως ο Αλέξανδρος επέμενε, μάλιστα του είπε χαρακτηριστικά:
«Πρόεδρε, πάρτη και χάρισέ την αν θέλεις και στα παιδιά σου, να παίζουν μπέιζμπολ στο σαλόνι σου με αυτήν, εμένα με νοιάζει μόνο να σκέφτομαι ότι την έχεις εσύ».
Χθες, μετά την τελετή, ο Αλέξης Τσίπρας, μας πλησίασε την οικογένεια του Αλέξανδρου και μας είπε ότι θέλει να μας επιστρέψει αυτή τη δάδα και να μπει μαζί με τα μετάλλιά του προς δημοπρασία.
Τον ευχαριστούμε πολύ και μετά από αυτή την κίνηση του προέδρου, ως οικογένεια αποφασίσαμε να προσθέσουμε και εμείς τις δύο τελευταίες Ολυμπιακές δάδες, που είχε ο Αλέξανδρος στη συλλογή του, αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και αυτή του Πεκίνο προς δημοπρασία, η τελευταία μάλιστα έχει και τεράστια συλλεκτική αξία, καθώς ο Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος λαμπαδηδρόμος το 2008.
Τέλος, συγκλονισμένοι από τις βιβλικές καταστροφές στην Κρήτη και την απώλεια συνανθρώπων μας τόσο άδικα, αποφασίσαμε, μέρος των εσόδων από τα αντικείμενα που θα δημοπρατηθούν να δοθούν και στους πληγέντες της Κρήτης.
Στέλνουμε σε όλους σας μια μεγάλη αγκαλιά, με την ευχή να μπορέσουμε να απαλύνουμε έστω και στο ελάχιστο τον πόνο σας».
Η οικογένεια του Αλέξανδρου.
«Από πότε ο έρωτας είναι ατυχία;»
Λίγες ώρες μετά το τελευταίο αντίο στον Ολυμπιονίκη, η σύζυγός του ευχαρίστησε όσους έδωσαν το παρών στην κηδεία του.
Παράλληλα, συνόδευσε την ανάρτησή της με μια φωτογραφία από το γάμο τους και με τα εξής συγκινητικά λόγια:
«Πριν λίγο καιρό κάποιο άτομο από το περιβάλλον μου είπε, ” Τι ατυχία σε βρήκε κορίτσι μου” και αμέσως τον σταμάτησα.
Από πότε ο έρωτας είναι ατυχία;
Από πότε το να έχεις βρει το πρόσωπο με το οποίο οι καρδιές σας κουμπώνουν απόλυτα είναι ατυχία;
Μόνο ευλογία και ευτυχία νιώθω που ήρθε αυτός ο άνθρωπος στη ζωή μου, που ερωτευτήκαμε τόσο δυνατά, που με κοίταζε στα μάτια και μου έδειχνε με τα λόγια του και τις πράξεις του ότι είμαι η μία, πως ό,τι έζησε πριν ήταν σταγόνες και εγώ ο ωκεανός.
Αυτές τις εποχές με τα τόσο ρηχά συναισθήματα, το να βρεις τον άνθρωπο σου είναι λαχείο ακόμα κι αν το ζήσεις μόνο για ένα βράδυ.
Οπότε το ποτήρι για εμένα, όχι απλώς είναι μισογεμάτο, είναι τέρμα γεμάτο.
Αν κάποιοι λένε ότι ζούνε 30 χρόνια μαζί με τον άνθρωπο τους και το ονομάζουν αυτό “ζήσαμε μια ζωή μαζί”, εγώ που έζησα 10 χρόνια μαζί του θα λέω ότι έζησα το 1/3 της ζωής μαζί του και είναι πολύ, πιστέψτε με.
Γιατί πραγματική ατυχία και δυστυχία, θα ήταν να μην σε είχα γνωρίσει αγαπημένε μου.
Έχουν στερέψει τα λόγια για την αγάπη σας και τη στήριξή σας στον ανείπωτο πόνο μας. Θα ήθελα να σας πω ένα τόσο μεγάλο ευχαριστώ που αφιερώσατε λίγο από τον χρόνο σας για εμάς.
Τα παιδιά κι εγώ είμαστε καλά, απλώς χρειαζόμαστε λίγο χρόνο και ηρεμία.
Δεν θα κρυφτούμε, δεν θα κλειστούμε σπίτι, δεν θα πενθήσουμε με τον κλασικό τρόπο, αλλά ανοίγοντας την αγκαλιά μας σε όσους περνούν τώρα ή πέρασαν αυτά που ζήσαμε κι εμείς, με τον εφιάλτη που λέγεται καρκίνος.
Είμαστε εδώ νοερά κοντά σας, δεν είστε μόνοι, τα social media μου θα παραμείνουν ανοιχτά για όποιον έχει ανάγκη να μοιραστεί τα δικά του συναισθήματα, την δική του άσχημη εμπειρία, να μιλήσει κάπου, να βγάλει από μέσα του όλο αυτό που ζει.
Εξάλλου, αν μας δίδαξε κάτι με τον πιο οδυνηρό τρόπο, αυτή η τόσο μεγάλη απώλεια, είναι ότι η αλληλεγγύη κάνει θαύματα. Ακόμα κι αυτό το θαύμα είναι “μόνο” μια παράταση ζωής. Γιατί η ζωή, όσο κι αν κρατάει, πάντα είναι θαύμα.
Κάντε μου μια χάρη. Αγκαλιάστε απόψε τους αγαπημένους σας σφιχτά, κοιμηθείτε αγκαλιά.
Δεν είναι ο χρόνος γιατρός, η αγάπη είναι».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ