H Ιερά Μητρόπολη Ηλείας, απάντησε με σχετικό έγγραφο στον 93χρονο πατέρα και την 50χρονη κόρη του, που ζουν σε αυτοκίνητο εδώ και εφτά μήνες, λέγοντας πως τους πρόσφεραν βοήθεια, την οποία όμως εκείνοι δε δέχτηκαν.
Ειδικότερα, σύμφωνα με το patrisnews.com, έγγραφο που έχει στείλει στη Δημοτική Κοινωφελή Επιχείρηση Δήμου Ήλιδος και στο οποίο αναφέρονται όλες οι ενέργειες που έχουν γίνει από την πλευρά της Μητρόπολης- υπογράφοντάς το ο Μητροπολίτης Ηλείας κ.κ. Γερμανός- για τη φιλοξενία της Στυλιανής Παναγιωτοπούλου και του πατέρα της, Παναγιώτη, χωρίς όμως οι ίδιοι να αποδεχθούν τις λύσεις που τους προτάθηκαν.
«Έλαβα το υπ’ αρίθμ. Πρωτ. 371/9-9-2022 έγγραφο σας σχετικόν με την φιλοξενία της κυρίας Στυηλιανής Παναγιωτοπούλου και του Πατέρα της κ Παναγιώτου Παναγιωτόπουλου, και σας γνωρίζω τα εξής: Με την περίπτωση αυτή η Μητρόπολή μας έχει πολλές φορές ασχοληθεί, επειδή μας απασχόλησαν συγγενείς των, ιερείς της Πόλεως Αμαλιάδος και ο Εφημέριος Δουνεΐκων και εσείς. Όμως η κυρία Παναγιωτοπούλου θέλει βοήθεια, όπως τη θέλει αυτή και όχι όπως εμείς μπορούμε και μάλιστα με πλήρη λύση του προβλήματός της, όπως να φιλοξενηθεί στον Άγιον Αθανάσιον Κουρούτας, η ακόμα καλύτερα, να φιλοξενηθεί στον Άγιον Νικόλαον Σπάτα με φαγητό και με ό, τι άλλο χρειάζονται. Αλλά δεν εδέχθησαν», αναφέρεται στο έγγραφο.
Πατέρας και κόρη ζουν έτσι από τον περασμένο Ιανουάριο, ενώ όλα τους τα υπάρχοντα βρίσκονται στοιβαγμένα, στο πίσω κάθισμα και στο πορτμπαγκάζ.
Η κόρη Στέλλα, περιγράφει την κατάσταση την οποία ζουν με τον πατέρα της:
«Η κατάσταση είναι απερίγραπτη. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα ζούσαμε κάτι τέτοιο. Έχουμε στείλει επιστολές με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, εγώ χωρίς δουλειά επί χρόνια και χωρίς σπίτι, αλλά δεν γίνεται κάτι. Στην Μητρόπολη που απευθυνθήκαμε, μας είπαν να πάμε στο χώρο που λειτουργεί στα Σπάτα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε. Θα ήθελα να δουλέψω, να βρούμε ένα σπίτι και όχι να είμαστε κάπου χωρίς να κάνω κάτι. Δεν είναι λύση να πάμε σε ένα ίδρυμα», λέει η κα Στέλλα.
Προσθέτει, επίσης: «Απευθυνθήκαμε και στον δήμο και στον Συνήγορο του Πολίτη και σε κοινωνικές υπηρεσίες, αλλά δεν έχει γίνει κάτι. Να μπορέσουμε να νοικιάσουμε ένα σπίτι στην Αμαλιάδα, να ξέρω ότι ο πατέρας μου είναι ασφαλής, ώστε να μπορώ να βρω δουλειά και έξω από την πόλη. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο τα χρέη, ένα αυτοκίνητο που έχει γίνει σπίτι και τα υπάρχοντα μας στο αυτοκίνητο και σε μια αποθήκη…»
Με παράπονο λέει:
«Ήδη, ξεχαστήκαμε…» και συνεχίζει με παράπονο:
«Περνάει όλος ο κόσμος, μας βλέπει με λύπη. Είναι ότι χειρότερο για εμάς. Περίπου 10 χρόνια άνεργη. Έχω τελειώσει Λογιστικά και έχω βγάλει και Πληροφορική. Έκανα διάφορες δουλειές, αλλά τώρα δεν έχουμε τίποτα».
Τα τελευταία χρόνια ζουν από την σύνταξη του κ. Παναγιώτη, που φτάνει κατά 3.000 ευρώ μειωμένη εδώ και χρόνια, στις 5.800 ευρώ το έτος, με τα χρέη τους να συσσωρεύονται.
Όπου έχουν απευθυνθεί για ενοικίαση σπιτιού, οι απαντήσεις είναι αρνητικές, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι θα καταβάλλουν το ενοίκιο.
«Θέλω να με εμπιστευτούν οι ιδιοκτήτες σπιτιών. Είμαστε άνθρωποι που είχαμε δουλέψει, είχαμε περιουσία και κάποια στιγμή όλα μας πήγαν ανάποδα, όπως συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Δεν θα κοροϊδέψουμε κανέναν. Μια δουλειά και ένα σπίτι να νοικιάσουμε. Δεν είναι ανθρώπινο αυτό που ζούμε. Δεν είναι δίκαιο για τον πατέρα μου…», λέει χαρακτηριστικά.
Ξεσπά ο κ. Παναγιώτης: «Δεν είναι δίκαιο αυτό!»
«Ήρθαμε μετανάστες και φτιάξαμε τον οικισμό Κερτιζέϊκα στα Δουνέϊκα. Δουλέψαμε, δυσκολευτήκαμε, παλέψαμε, τα καταφέραμε όμως τίμια, και κάναμε τις οικογένειες μας. Δεν είναι δίκαιο αυτό. Που είναι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, οι αρχές;…».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ