Άναψαν και φέτος οι Φωτιές της Φλώρινας, ένα από τα πιο γνωστά χριστουγεννιάτικα έθιμα της Δυτικής Μακεδονίας που προσελκύει επισκέπτες από ολόκληρη την Ελλάδα.
Σύμφωνα με την παράδοση, τα μεσάνυχτα 23 προς 24 Δεκεμβρίου ανάβουν φωτιές σε όλες τις γειτονιές της πόλης. Οι άνθρωποι κάθε γειτονιάς, και κυρίως τα παιδιά, αναλαμβάνουν να τροφοδοτούν τη φωτιά με κέδρα και άλλα ξύλα που έχουν φροντίσει να προμηθευτούν και να συλλέξουν τις προηγούμενες ημέρες.
«Κυρίως τα μικρά παιδιά και οι έφηβοι ανέβαιναν στο βουνό έφταναν μέχρι το χωριό Σκοπιά για να βρουν τα καλά κέδρα, τα έκοβαν με τα κλαδευτήρια τους και αφού τα έδεναν με σχοινιά τα έσερναν μέχρι τη γειτονιά τους. Η φωτιά έκαιγε όλη τη νύκτα και με το πρώτο φως της ημέρας, οι μάνες έβγαιναν με το φτυάρι για να πάρουν ζεστή στάχτη για να ανάψουν την σόμπα, ήταν το γούρι της χρονιάς» αναφέρει ο τοπικός λαογράφος Δημήτρης Μεκάσης.
Η μεγαλύτερη από αυτές είναι αυτή που βρίσκεται στην πλατεία Ηρώων, δίπλα από τον ποταμό Σακουλέβα που διασχίζει την πόλη. Τα νερά του εκείνο το βράδυ γίνονται κόκκινα από τις τριάντα και πλέον φωτιές και κάποιες ανάβουν κατά μήκος του ποταμού.
Στους επισκέπτες ο δήμος Φλώρινας προσφέρει τσίπουρο ή κρασί, φασολάδα και άλλα τοπικά εδέσματα.
Έθιμο με παγανιστικές ρίζες
Οι φωτιές στη Φλώρινα είναι ένα έθιμο με παγανιστικές ρίζες, ερευνητές της τοπικής λαογραφίας τις κατατάσσουν στις προχριστιανικές γιορτές της αρχαιότητας και της Ρωμαϊκής περιόδου και τις συνδέουν με τη γονιμότητα και την καρποφορία. Για πολλούς συνδέονται και με το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 21 Δεκεμβρίου, όπου μετά τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου οι άνθρωποι ετοιμάζονται για την αναγέννηση της φύσης.
Στα χριστιανικά χρόνια μέρος του εθίμου ταυτίστηκε με τις φωτιές που άναψαν οι βοσκοί στην φάτνη του Χριστού για να τον ζεστάνουν και να αναγγείλουν στον κόσμο την γέννηση του θεανθρώπου.
Ωστόσο, το 1968, ο τότε μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης, ζήτησε από τους πολίτες να μην συμμετέχουν γιατί το έθιμο είναι ειδωλολατρικό.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ