Στην ανακατασκευή της ιστορίας του τοπικού σύμπαντος έχει προβεί μια ομάδα αστρονόμων, προκειμένου να γίνει κατανοητή η προέλευση των πλησιέστερων αστεριών.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature» η ομάδα περιγράφει μια άμορφη φυσαλίδα πλάτους 1.000 ετών φωτός που περικλείει τη Γη και που είναι υπεύθυνη για αυτά τα αστέρια και ονομάζεται «τοπική φούσκα», με τους ερευνητές να πιστεύουν ότι σχηματίστηκε από μια σειρά μεγάλων εκρήξεων που εκτόξευσαν ενέργεια στο διάστημα τα τελευταία 14 εκατομμύρια χρόνια.
Αυτές οι εκρήξεις ήταν σουπερνόβα, θεαματικές δηλαδή καταρρεύσεις αστεριών που μερικές φορές αφήνουν πίσω τους όμορφα νεφελώματα, οι οποίες διαμόρφωσαν επίσης τη γαλαξιακή μας γειτονιά, 500 έτη φωτός προς οποιαδήποτε κατεύθυνση από τη Γη.
«Βρίσκουμε ότι όλα τα κοντινά, νεαρά αστέρια που σχηματίστηκαν όταν ισχυρές εκρήξεις σουπερνόβα προκάλεσαν ένα επεκτεινόμενο ωστικό κύμα, παρασύροντας διαστρικά σύννεφα αερίου και σκόνης σε ένα ψυχρό πυκνό κέλυφος που τώρα σχηματίζει την επιφάνεια της Τοπικής Φούσκας», δήλωσε μια από τους μελετητές, ο αστρονόμος στο Κέντρο Αστροφυσικής «Harvard & Smithsonian» Κάθριν Ζούκερ στο «Gizmodo».
Όπως εξήγησε η Ζούκερ, οι αστρονόμοι έχουν θεωρήσει εδώ και πολλές δεκαετίες ότι «οι σουπερνόβα μπορούν να «σαρώσουν» αέριο σε πυκνά σύννεφα που τελικά σχηματίζουν νέα αστέρια, αλλά η δουλειά μας παρέχει τα ισχυρότερα παρατηρητικά στοιχεία μέχρι σήμερα για την υποστήριξη αυτής της θεωρίας».
«Η Γη μπήκε στη φούσκα πριν από περίπου 5 εκατομμύρια χρόνια»
Η ομάδα μοντελοποίησε τον τρόπο με τον οποίο πιθανότατα έγιναν οι εκρήξεις σε εκατομμύρια χρόνια, ωθώντας το αέριο προς τα έξω σαν μια σκούπα που σκουπίζει τη σκόνη.
Κατά τη γένεσή της, η φούσκα φέρεται να κινούνταν προς τα έξω με περίπου 60 μίλια ανά δευτερόλεπτο, που ακόμη και σήμερα επεκτείνεται ακόμα περισσότερο, με πιο χαλαρούς ρυθμούς περίπου 4 μίλια ανά δευτερόλεπτο.
«Όταν άρχισε να σχηματίζεται η Τοπική Φούσκα, η Γη ήταν πάνω από 1.000 έτη φωτός μακριά», είπε η Ζούκερ, προσθέτοντας πως «η Γη μπήκε στη φούσκα πριν από περίπου 5 εκατομμύρια χρόνια, κάτι που είναι σύμφωνο με τις εκτιμήσεις για κοιτάσματα ισοτόπων ραδιενεργού σιδήρου από σουπερνόβα στον φλοιό της Γης από άλλες μελέτες».
Το «Local Bubble» μοιάζει πολύ με το κέλυφος Per-Tau, μια κοιλότητα στο διάστημα μεταξύ των αστερισμών του Περσέα και του Ταύρου.
Το κέλυφος Per-Tau έχει μεγάλα νέφη αερίου, που ονομάζονται μοριακά σύννεφα, και στις δύο πλευρές του, και οι ερευνητές πιστεύουν ότι το κέλυφος είναι αυτό που απομένει από τη σουπερνόβα που ώθησαν το αέριο προς τα έξω. Η πρόσφατη μελέτη της ομάδα αναφέρει ότι η τοπική φούσκα έχει παρόμοια προέλευση, αλλά καθώς είναι 10 φορές μεγαλύτερη, πιθανότατα απαιτούσε λίγη περισσότερη δύναμη πυρός για να ξεκινήσει (περίπου 15 σουπερνόβα).
«Είμαστε σε εξαιρετική θέση να μάθουμε περισσότερα»
«Φαίνεται ότι οι δύο φυσαλίδες αλληλεπιδρούν στις άκρες τους, όπου βρίσκεται το μοριακό νέφος του Ταύρου», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Σμιούελ Μπιάλι, θεωρητικός αστροφυσικός στο Κέντρο Αστροφυσικής «Harvard & Smithsonian», τονίζοντας ότι «η αλληλεπίδραση των δύο φυσαλίδων μπορεί ενδεχομένως να είναι η αιτία για το σχηματισμό του Ταύρου. Αυτό όμως απαιτεί περαιτέρω έρευνα».
Όπως εξήγησε, αυτές οι φυσαλίδες θεωρητικοποιήθηκαν πριν από δεκαετίες, αλλά οι σύγχρονες τεχνικές είναι σε θέση να δοκιμάσουν αυτές τις θεωρίες με τρόπους που προηγουμένως δεν ήταν δυνατοί.
Οι ερευνητές σημειώνουν επίσης ότι είναι πιθανό ο Γαλαξίας να είναι γεμάτος από αυτές τις φυσαλίδες, καθώς, αν ήταν σπάνιες, θα ήταν απίθανο το ηλιακό μας σύστημα να βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο μιας.
Η αποκρυπτογράφηση του τρόπου με τον οποίο οι φυσαλίδες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους φαίνεται πως είναι το κλειδί για να μάθουμε περισσότερο για τον πλανήτη μας.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ