Πρώην παίκτρια του Big Brother ήταν ανάμεσα στους επιβαίνοντες του τρένου της τραγωδίας των Τεμπών.
Η Ευδοκία Τσαγκλή είναι καλά στην υγεία της, έσπασε τη λεκάνη της και περιγράφοντας τις εφιαλτικές στιγμές είπε μεταξύ άλλων: «Έπρεπε να αποφασίσω αν θα καώ ή αν θα σπάσω τα κόκαλά μου».
Η πρώην παίκτρια του Big Brother ταξίδευε στο βαγόνι 3 της μοιραίας αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε μετωπικά με την εμπορική στα Τέμπη.
Προσπαθεί να βρει τις λέξεις για να περιγράψει τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε, σοβαρά τραυματισμένη από την προσπάθειά της για να απεγκλωβιστεί από τα συντρίμμια.
Όπως περιγράφει τίποτα δεν έδειχνε πως θα ακολουθούσε η απόλυτη φρίκη, λίγο πριν τη σύγκρουση στα Τέμπη:
«Ήμουν στο βαγόνι τρία, μέσα στο οποίο ήταν και μια άλλη κοπέλα μαζί με την γάτα της.
Την πηγαίναμε βόλτα πάνω, κάτω και παίζαμε μαζί της. Γελάγαμε.
Πού να φανταστούμε τι θα γινόταν μερικά λεπτά μετά».
Όσο για τη στιγμή της σύγκρουσης;
«Είχα μόλις προλάβει να καθίσω.
Νιώθω το βαγόνι να γυρνάει και εγώ να χτυπάω δυνατά το μέτωπο μου και τη μύτη μου σε σκληρή επιφάνεια.
Ενστικτωδώς γίνομαι μπάλα για να προστατέψω το σώμα μου.
Παντού ακούγονται ουρλιαχτά.
Πιάνει αμέσως φωτιά και νοιώθω τις φλόγες πάνω μου. Καίγονται τα μαλλιά μου.
Ψάχναμε να βρούμε τρόπο να εγκαταλείψουμε το βαγόνι.
Ξαφνικά βρίσκουμε μια διέξοδο μέσα από τα συντρίμμια και τότε συνειδητοποιούμε ότι η απόσταση που μας χωρίζει από το έδαφος ήταν ίση με δυο ορόφους πολυκατοικίας.
Τι είχε συμβεί; Ένα άλλο βαγόνι βρισκόταν κάτω από το δικό μας».
«Πηδούσαν στο κενό, δεν ακούγαμε φωνές»
Όπως είπε στη συνέχεια, κάποιοι επιβάτες άρχισαν να πηδούν στο κενό:
«Πήδαγαν και μετά δεν ακούγαμε φωνές.
Δεν ξέρω τι απέγιναν αυτοί οι άνθρωποι. Επέζησαν;
Τραυματίστηκαν και έχασαν τις αισθήσεις τους; Ειλικρινά δεν ξέρω.
Έπρεπε να αποφασίσω αν θα καώ ή αν θα σπάσω τα κόκαλα μου πέφτοντας κι εγώ στο κενό, για να σωθώ.
Επιλέγω να πηδήξω προσπαθώντας ωστόσο να μειώσω το ύψος.
Γαντζώθηκα κυριολεκτικά από τις εξωτερικές επιφάνειες του βαγονιού, όσο μπορούσα τουλάχιστον να κρατηθώ και μετά πέταξα το μπουφάν μου κάτω ώστε να πέσω πάνω του μήπως και μειώσω το ρίσκο της πτώσης.
Δυστυχώς όμως έπεσα πάνω σε μια πέτρα και έτσι έσπασα τη λεκάνη μου.
Σηκωθήκαμε κι αρχίσαμε να τρέχουμε χωρίς να ξέρουμε που πηγαίνουμε.
Απλά τρέχαμε και δίναμε κουράγιο ο ένας στον άλλον, ευχαριστώντας τον Θεό που είμαστε ζωντανοί».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ