Η υποψήφια βουλεύτρια της Νέας Δημοκρατίας στην Α’ Θεσσαλονίκης, Έλενα Ράπτη μιλά στο Mynews.gr λίγες μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές και αναφέρεται στις δράσεις της κυβέρνησης την προηγούμενη τετραετία σε ό,τι αφορά στην κοινωνική πολιτική, ενώ κάνει λόγο και για τα μεγάλα ζητήματα της Θεσσαλονίκης, αλλά και όλης της χώρας.
Δείτε αναλυτικά:
– Είστε ικανοποιημένη από την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης, σε έναν τομέα που προσωπικά έχετε δείξει ιδιαίτερη ευαισθησία; Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει;
«Είμαι ικανοποιημένη που για πρώτη φορά ξεκινά στη χώρα μου, Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Προστασία των Παιδιών από την Σεξουαλική Κακοποίηση και Εκμετάλλευση. Μία πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού να προστατέψει τα παιδιά στην πράξη. Πρόκειται για ένα «συλλογικό» έργο 12 Υπουργείων υπό το συντονισμό της Προεδρίας της Κυβέρνησης. Ένα πολυσχιδές σχέδιο με 11 οριζόντιες πολιτικές και 80 επιμέρους δράσεις.
Το 75% των δράσεων έχει ήδη ενταχθεί στα ετήσια σχέδια δράσης των Υπουργείων και αρκετές από αυτές υλοποιούνται ήδη. Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης στοχεύει στην αναπροσαρμογή των θεσμικών λειτουργιών στην κατεύθυνση των φιλικών προς το παιδί διαδικασιών, στη μετρήσιμη ποσοτική μείωση των κρουσμάτων με την δημιουργία ενός ολιστικού πλαισίου που δίνει έμφαση στην πρόληψη, στην αποτροπή της δευτερογενούς θυματοποίησης και στην προστασία των μελών ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και τέλος, στην αύξηση αναφοράς κρουσμάτων στις αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες για να διερευνηθούν, να διωχθούν οι δράστες και να προστατευτούν τα παιδιά».
-Για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών το μεγαλύτερο πρόβλημα της καθημερινότητας είναι η ακρίβεια. Θεωρείτε ότι οι κινήσεις που έγιναν από την κυβέρνηση ήταν αρκετές για την αντιμετώπισή της; Η μείωση του ΦΠΑ, που υιοθετείται ως πιθανό μέτρο από τα υπόλοιπα κόμματα, δεν θα μπορούσε να είναι μια λύση;
«Είναι ακριβώς έτσι. Πρόκειται για ένα εισαγόμενο πρόβλημα, σε όλες τις οικονομίες του κόσμου, συνέπεια του πολέμου στην Ευρώπη. Χιλιάδες νοικοκυριά είδαν τους προϋπολογισμούς τους να καταρρέουν και αντιμετώπισαν πραγματικό πρόβλημα αγοράς αγαθών απαραίτητων για την επιβίωσή τους. Τι μπορεί λοιπόν να κάνει μια κυβέρνηση για να το αντιμετωπίσει; Μπορεί να αλλάξει τις τιμές του φυσικού αερίου; Προφανώς όχι, αν και ο Έλληνας Πρωθυπουργός πιστώνεται με την πρωτοβουλία του για πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου που τελικά υιοθέτησε όλη η Ευρώπη.
Μπορεί όμως η κυβέρνηση να παρέμβει στην αγορά προστατεύοντας μια βασική ομάδα αγαθών από τις αυξήσεις ώστε να είναι προσιτά σε όλους. Το έκανε με το καλάθι του νοικοκυριού. Μπορεί να ενισχύσει το εισόδημα των νοικοκυριών. Το έκανε με συνεχή επιδόματα, με αύξηση συντάξεων, με τρεις αυξήσεις κατώτατου μισθού, με επιδόματα στήριξης. Μπορεί να φορολογήσει τα υπερκέρδη των εταιριών, επιστρέφοντας τους φόρους στην κοινωνία. Το έπραξε, η μόνη μάλιστα χώρα στον κόσμο που το έκανε και αποτέλεσε πρότυπο για άλλες. Έλυσε οριστικά το πρόβλημα;
Όχι. Αλλά το μείωσε δραστικά. Σήμερα τα καύσιμα, επέστρεψαν στα προ κρίσης επίπεδα, οι τιμές των προϊόντων ομαλοποιούνται, ο πληθωρισμός έπεσε το 4,5% έναντι 7,5% του μέσου ευρωπαϊκού όρου. Πάμε και στον ΦΠΑ. Οι κραυγές για μείωση του ΦΠΑ είναι απλά για τις εντυπώσεις. Νομίζουν κάποιοι πως ένα προϊόν με μικρότερη επιβάρυνση ΦΠΑ θα είναι σίγουρα φθηνότερο;
Αν αυτή είναι η λύση, τότε γιατί επιμένει η Νέα Δημοκρατία στην άρνησή της; Η αλήθεια λοιπόν είναι πως η μείωση του ΦΠΑ θα μπορούσε να αποβεί ακόμη και καταστροφική. Τόσο για τα δημόσια έσοδα, που θα μειώνονταν ως συνέπεια της μείωσης του ΦΠΑ, όσο και γιατί η μείωση θα μπορούσε να απορροφηθεί σχεδόν στο σύνολό της από τις αυξήσεις τιμών, ακόμη και στα ενδιάμεσα κανάλια διανομής, με αποτέλεσμα να μη φτάσει ποτέ στον τελικό καταναλωτή.
Συνεπώς περιορισμένη χρήση του μέτρου, όπως άλλωστε γίνεται, βοηθά. Αλλά εκτενής εφαρμογή του μέτρου θα σήμαινε απλά όφελος κυρίως σε αυτούς που ξοδεύουν πολλά (άρα τους πιο ευκατάστατους), με απώλεια εσόδων που μπορούν να διατεθούν για κοινωνικές πολιτικές. Οπότε, αν κάποιος θέλει να κατηγορήσει την κυβέρνηση για λάθος μέτρα, ας προτείνει έστω και ένα καλύτερο από αυτά, που όμως μπορεί αποδεδειγμένα να λειτουργήσει».
– Αρκετοί είναι αυτοί που λένε ότι δεν συνάδει με το πρόγραμμα και τις ιδέες της Νέας Δημοκρατίας η πολιτική των επιδομάτων, παρ’ όλα αυτά, έστω και στις ειδικές αυτές συνθήκες, βλέπουμε πως ακολουθείται σε μεγάλο βαθμό. Θεωρείτε ότι λύνει τα προβλήματα και σε ποιο βαθμό;
«Τα επιδόματα, είναι απάντηση σε έκτακτες συνθήκες. Δεν είναι ούτε οικονομική ιδεολογία, ούτε προσχεδιασμένη πολιτική. Πιστεύω ακράδαντα, και θεωρώ πως το ίδιο πιστεύει και η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, πως τα επιδόματα που δόθηκαν στήριξαν τον κοινωνικό ιστό και την επιχειρηματικότητα. Θυμηθείτε στην πανδημία τους επτά κύκλους επιστρεπτέων (που τελικά διαγράφηκε το 75% της υποχρέωσης επιστροφής), το κράτος που κατέβαλε τις πάγιες δαπάνες των επιχειρήσεων, τους μισθούς των υπαλλήλων τους, μέρος των τόκων των δανείων τους.
Θυμηθείτε την επιδότηση για τα καύσιμα, για τους λογαριασμούς ρεύματος, για τα προγράμματα για αλλαγή συσκευών και δεκάδες ακόμη πολιτικές. Που κατέληξαν αυτά τα χρήματα; Στις ανάγκες των πολιτών. Διαφορετικά θα έκλειναν εκατοντάδες επιχειρήσεις που σήμερα είναι όρθιες και ευημερούν. Θα απολύονταν χιλιάδες εργαζόμενοι που σήμερα δουλεύουν και με αυξήσεις μάλιστα μισθών. Η Ελλάδα έμεινε όρθια χάρη στην πολύ στοχευμένη έκτακτη πολιτική επιδομάτων της κυβέρνησης».
«Υπήρξε αδικημένη η Θεσσαλονίκη, θα γίνουν περισσότερα»
– Ποια θέματα της Θεσσαλονίκης προωθήσατε στην τελευταία θητεία σας και ποια είναι τα μεγάλα προβλήματα της πόλης; Τελικά η Θεσσαλονίκη δικαιούται να έχει παράπονα για την αντιμετώπισή της από τα κέντρα εξουσίας;
«Η Θεσσαλονίκη στο παρελθόν υπήρξε αδικημένη σε επίπεδο έργων και υποδομών. Ωστόσο, από το 2019, η πόλη της Θεσσαλονίκης ζει σε μια καινούργια εποχή. Έγιναν για πρώτη φορά τόσα πολλά έργα στην πόλη. Και τόσα πολλά είναι σε τροχιά υλοποίησης. Παραδίδουμε, στα τέλη του χρόνου, το πιο σύγχρονο Μετρό της Ευρώπης, που θα είναι, ταυτόχρονα, επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος, για να έχει η πόλη και Μετρό και αρχαία. Άρχισαν οι πρόδρομες εργασίες για το FlyOver. Χωροθετήσαμε το νέο Ογκολογικό Νοσοκομείο, στο στρατόπεδο Καρατάσιου. Λύσαμε το χωροταξικό του Μουσείου Ολοκαυτώματος.
Φυσικά και θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα. Και θα γίνουν. Σε αυτό το πλαίσιο παρουσιάσαμε, ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο, το αναπτυξιακό σχέδιο με 30 εμβληματικά έργα για τη Θεσσαλονίκη του 2030. Πρόκειται για έργα που αφορούν στις Υποδομές, τον τομέα της Υγείας και της Πρόνοιας, όπως το Παιδιατρικό νοσοκομείο, την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία, όπως οι επενδύσεις της Cisco και της Pfizer, και τις αναπλάσεις ευρείας κλίμακας με έργα σε Αθλητισμό, Πολιτισμό, πράσινο, όπως το Μητροπολιτικό Πάρκο «Παύλου Μελά». Όλα τα έργα -είτε δημόσια είτε ιδιωτικά- έχουν συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και μετρημένους προϋπολογισμούς.
Συνολικά το κόστος τους είναι πάνω από 9 δισ. ευρώ. Πρόκειται για το πιο φιλόδοξο αναπτυξιακό σχέδιο που είχε ποτέ η Θεσσαλονίκη μας, με κύριο στόχο το 2030 να διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ως μια σύγχρονη περιφερειακή πόλη, λειτουργική, εξωστρεφής, πραγματικός πόλος ανάπτυξης. Μια πόλη που αξίζει να ζεις, να εργάζεσαι, να επισκέπτεσαι».
– Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε μια κίνηση που εμπεριέχει συμβολισμό στις ερχόμενες εκλογές είναι υποψήφιος στην εκλογική περιφέρεια της Θεσσαλονίκης. Παρ’ όλα αυτά οι ψηφοφόροι θα περίμεναν μεγαλύτερη συμμετοχή Θεσσαλονικέων βουλευτών στο προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα. Ευελπιστείτε πως θα συμβεί αυτό στο επόμενο, αν συγκροτήσει κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία;
«Η συμμετοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη στο ψηφοδέλτιο της Α’ Θεσσαλονίκης αποτελεί έναν ισχυρό συμβολισμό για το ενδιαφέρον του για τη Θεσσαλονίκη. Και σας βεβαιώνω πως θα είναι σε όλη τη θητεία στην πρώτη γραμμή των πολιτικών για την ανάπτυξη της πόλης. Τώρα, το ποιος θα γίνει υπουργός ξέρετε πως είναι αποκλειστικό προνόμιο του πρωθυπουργού. Αυτό που ενδιαφέρει τους πολίτες της Θεσσαλονίκης είναι οι πολιτικές που θα πάνε την πόλη μπροστά και όχι το όνομα του υπουργού που θα τις υπογράφει».
-Η ενδοσχολική βία και γενικότερα τα κρούσματα βίας στους νέους έχουν αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα θέμα που πρέπει να απασχολήσει περισσότερο την κυβέρνηση και τι μέτρα πρέπει να ληφθούν για την αντιμετώπισή του;
«Είναι πράγματι ένα τεράστιο ζήτημα. Ακούμε καθημερινά απίστευτες ιστορίες σχολικής βίας. Η κυβέρνηση έχει δράσει και σε αυτό το πεδίο. Διπλασίασε τους σχολικούς ψυχολόγους για την αναγνώριση και διαχείριση των περιστατικών. Δημιούργησε ειδική ηλεκτρονική πλατφόρμα αναφοράς με δυνατότητα ανώνυμης καταγγελίας από θύματα ή άλλους μαθητές και επώνυμης από γονείς.
Έχει ενεργοποιήσει πολιτικές πρόληψης της σχολικής βίας. Δημιουργούνται ομάδες δράσης για την αντιμετώπιση της σχολικής βίας. Με αιχμή την ίδια τη σχολική μονάδα και με υποστήριξη από τη Διεύθυνση Εκπαίδευσης. Συστηματικές επιμορφώσεις εκπαιδευτικών. Θεσμοθέτηση Συμβούλου Σχολικής Ζωής σε κάθε σχολική μονάδα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Υποστηρικτικοί φορείς (Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης, ΚΕΔΑΣΥ) που θα παρεμβαίνουν άμεσα.
Συνεργασία με αρμόδιους φορείς για στοχευμένες παρεμβάσεις στα σχολεία. Εισαγωγή των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων στο υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Γυμνάσιο με θεματικές για σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη συμπερίληψη και τη ψυχική και συναισθηματική υγεία. Ο σχολικός εκφοβισμός δεν είναι ανεκτός. Και θα κάνουμε ότι ακόμη χρειαστεί σε όλα τα επίπεδα για να εκλείψει».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ