Ο Γιώργος Γεωργίου πέθανε σε ηλικία 71 ετών.
Ένας από τους πλέον γνωστούς αθλητικογράφους, αθλητικούς σχολιαστές, ο Γιώργος Γεωργίου έφυγε από τη ζωή.
Το Καφενείο των Φιλάθλων και οι καλύτερες ατάκες του θα μείνουν όμως για πάντα…
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το «Ήμαρτον» ή το «Γεωργίου speaking»;
Μάλιστα, χαρακτηριστικό και τρανό παράδειγμα των όσων σχολίαζε, ήταν επίσης και η επίσκεψη του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, στην Ελλάδα το 1999. Πριν από 24 ολόκληρα χρόνια…
Τότε, ο Γιώργος Γεωργίου στην εκπομπή, που διατηρούσε στο Κανάλι 5, είχε προχωρήσει σε έναν σχολιασμό της παρουσίας του τότε «Πλανητάρχη», ο οποίος πέρασε στην ιστορία.
Το βίντεο αυτό έχει αναρτηθεί εδώ και χρόνια στο διαδίκτυο και δη στο youtube και αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά αποσπάσματα της τηλεοπτικής παρουσίας του αείμνηστου δημοσιογράφου.
«Ο Φειδίας τον σμίλεψε;»
Μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Γεωργίου είχε αναφέρει τότε: «Θα πω δύο πράγματα για τον Κλίντον, χωρίς να δίνω σημασία στην πολιτική των ΗΠΑ.
Έμεινα κατάπληκτος από την παρουσία αυτού του ανθρώπου. Δεν εννοώ προσωπικότητα, εννοώ παρουσία. Φιγούρα.
Τον είδα στην Ακρόπολη κι έλεγε «ο Φειδίας τον σμίλεψε;».
Τι πράμα είναι αυτό ρε;
Μπήκε μέσα στο Μέγαρο, και σκέπασε όλο το Μέγαρο», είχε πει τότε χαρακτηριστικά σε εκείνη την εκπομπή του.
Είχε πει αρκετά, μάλιστα, τότε για ένα περιστατικό, που δεν είχε να κάνει σχέση με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο.
«Ο Ντούσαν… Κλίντον»
«Ανέβηκε τα μαρμάρινα σκαλοπάτια, και οι λαμπαδένιοι τσολιάδες υπέκυψαν, προσκύνησαν, κομπλάρανε. Ήπιαν, όπως το μακό το φακελάκι.
Πήγε να τον υποδεχθεί ο υπουργός των Εξωτερικών (σ.σ. Γιώργος Παπανδρέου) μ’ ένα σακάκι δανεικό, τρία μανίκια μεγαλύτερο. Μέχρι τα δάχτυλα του έφτανε. Με ένα μουστάκι ατροφικό, σαν δεξιός ψάλτης. Σαν τον συγχωρεμένο τον Ζάχο στη Μητρόπολη. Που έλεγε τα δημοτικά, έκανε και τον ψάλτη.
Και μπαίνει μέσα ο άρχοντας, στιλάτος, αεράτος. Για εμένα δεν πρέπει να λέγεται Μπιλ Κλίντον.
Ντούσαν Κλίντον πρέπει να λέγεται.
Ο Μπάγεβιτς της πολιτικής είναι. Ευθυτενής, καμαρωτός. Όχι καμαρώτος, καμαρωτός. Να φανταστείτε ότι αυτός, δεν φοράει παπούτσια με κορδόνια. Πάντα παντοφλέ. Δεν σκύβει να δέσει τα κορδόνια. Δεν καταδέχεται.
Τι αρχοντιά, τι στιλ. Μπαίνει στο Μέγαρο να πάρει τις χαιρετούρες. Από ποιον ρε μάγκα; Από έναν πρωθυπουργό ενάμιση πήχη όλος κι όλος, σαν λαδωμένος ποντικός που τον έχει φάει δάκος. Με μια καράφλα, σκέτο αυγό.
Έβλεπα τον Σημίτη να μπαίνει στη λιμουζίνα, και πρόσβαλε τη λιμουζίνα. Κι έμπαινε ο Κλίντον στη λιμουζίνα, κι έλεγα μέσα μου, του πάει ρε του παλιοπ@@@α ρε!
Τι παρουσία ήταν αυτή, ρε;
Πιστεύω, ότι αυτός ο Ιούλιος Καίσαρας, όπως τον είδα, σε ένα πράγμα στάθηκε άτυχος.
Δεν έκανε έναν γιο να του μοιάζει. Έκανε την Τσέλσι.
Τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Τότεναμ… Που όπως τη βλέπω, εδώ μπροστά, καλύτερα να μην έχεις δόντια, όπως εγώ παρά να έχεις όπως αυτή. Τέλος πάντων, πάει και ο Κλίντον».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ