Πέθανε σήμερα (14/12) ξαφνικά ο Γιώργος Τόλιος, που ήταν ντράμερ στο ελληνικό ροκ συγκρότημα Τρύπες.
Ο Γιώργος Τόλιος ξεκίνησε να συνεργάζεται με το συγκρότημα το 1985, δυο χρόνια μετά τη δημιουργία του. Μάλιστα, τη χρονιά εκείνη το συγκρότημα κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο «Τρύπες».
Η είδηση του θανάτου του διαδόθηκε μεταξύ ενός στενού κύκλου του γνωστού μουσικού, που ζούσε όλα αυτά τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη, ενώ ο ίδιος ήταν μόλις 58 ετών.
Ο Γιώργος Τόλιος ήταν μεγαλωμένος στα γήπεδα, αφού ο πατέρας του ήταν αρχηγός της Δόξας Δράμας τη δεκαετία του ’50, όμως τελικά ο ίδιος επέλεξε τη μουσική.
Υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας, που έγραψε το συγκρότημα Τρύπες, ενώ είχε συνεργαστεί με διάφορα συγκροτήματα όπως τα Ξύλινα Σπαθιά, που μεσουρανούσαν την ίδια περίοδο με τις Τρύπες. Αξίζει να σημειωθεί ότι στα Ξύλινα Σπαθιά έπαιζε ντραμς ο αδερφός του, Πάνος.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι στο τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Τρύπες το 1999, με τίτλο «Μέσα στη Νύχτα των Άλλων» ο Γιώργος Τόλιος υπέγραψε τη μουσική και τους στίχους του κομματιού «Αέρας του Τόλιου».
Οι στίχοι του τραγουδιού
Μια που έχω μάτια μια που αναπνέω
Όταν υπάρχουνε τα φύλλα και φυσάει
Όταν ζεσταίνω ότι παγώνει
Και αγναντεύω το επόμενο νησί
Κι έχω στην τσέπη χρυσά κομμάτια
Όσες περάσαν από πίσω μου εικόνες
Κι όλα τα λόγια που μ’ ομορφύνουν
Όσες φορές ήρθε με χάιδεψε η σιωπή
Γι αυτό ζητάω ότι υπάρχει
Και τρεμοσβήνει κι απ’ το πιο αθώο βλέμμα
Γι αυτό ζητάω ότι πονάει
Και λυσσασμένο μες’ τα βάθη μου γυρνά
Γιατί το ξέρω πίσω απ’ την σκόνη
Στέκονται γίγαντες που ορίζουν την σιωπή τους
Βουτάν στο μάτι κάθε χειμώνα
Και περισσεύουνε για όπου χρειαστεί
Μια που έχω μάτια μια που αναπνέω
Όταν υπάρχουν το φεγγάρι κι η σκιά σου
Σαν αγκαλιάζω κάθε αγκάθι
Γδέρνω την άκρη απ’ το όνειρο κι αργείς
Κι έχω σχεδία, έχω πανί μου
Όσα σκοτάδια μου τα φώτισε η αλήθεια
Κι όσους φιλήσαν νεκρούς θεούς τους
Κι ύστερα κάνουνε την πρώτη προσευχή
Γι αυτό ζητάω ότι υπάρχει
Και ανατριχιάζει πριν σκεφτώ να το αγγίξω
Γι αυτό ζητάω ότι πονάει
Στο άδειο χέρι ένα άλλο χέρι να σβηστεί
Γιατί το ξέρω πίσω απ’ την σκόνη
Χάνετε ο ήλιος ξημερώνει πάντα βράδυ
Σπάζουνε όλα μισά κομμάτια
Σβήνει το χνώτο τους και έχουν ξεχαστεί
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ