Τραγική σύμπτωση… Η Φώφη Γεννηματά «έφυγε» σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 57 ετών «χτυπημένη» από τον καρκίνο. Και ο πατέρας της όμως, αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς, πέθανε στα 55 χρόνια του από καρκίνο, ενώ από την ίδια αιτία είχε αποβιώσει και η μητέρα της, Κάκια Βέργου, στα 54 της.
Οι γονείς της προέδρου του ΚΙΝΑΛ είχαν φύγει με λίγους μήνες διαφορά, με πρώτη τη μητέρα της Φώφης Γεννηματά. «Παλεύαμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Με επτά μήνες διαφορά έφυγαν οι γονείς μου από τη ζωή. Πρώτα η μητέρα μου και μετά ο πατέρας μου. Μόνο αυτό μπορούσε να συμβεί με αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν μαζί από 13 χρόνων. Μια ζωή μαζί», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή της η Φώφη.
«Δε νιώσαμε ότι είχαμε άρρωστο άνθρωπο»
Και συνέχισε: «Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη »καρκίνος». Είχε καρκίνο στον μαστό. Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια. Ένας από τους λόγους που επέλεξα να μιλήσω στη συνέχεια εγώ ήταν γιατί έπρεπε αυτό το πράγμα να το σπάσουμε. Δεν τελειώνει η ζωή. Δεν σταματάς να είσαι γυναίκα και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις. Δε νιώσαμε ποτέ στο σπίτι ότι είχαμε έναν άρρωστο άνθρωπο. Η μητέρα μου είχε μια δίψα για τη ζωή που μας τη μετέδωσε. Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή, ακόμα και όταν της ήταν πολύ δύσκολο. Κανένας όμως δεν καταλάβαινε πόσο δύσκολο τής ήταν. Όλα αυτά είναι πράγματα που εμένα με έχουν στιγματίσει. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο αυτό που βιώσαμε. Ειδικά για εμένα, γιατί δεν είχα αποκτήσει τα δικά μου παιδιά. Βυθίζεσαι… Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την οργή που φέρνει για την απώλεια».
«Πέρασε η ζωή από μπροστά του»
Σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Hello», η Φώφη Γεννηματά είχε περιγράψει τις δύσκολες ώρες που βίωσε με τους γονείς της. «Όταν έμπαινε στο χειρουργείο ο πατέρας μου, μου είπε ότι είδε όλη του τη ζωή να περνά από μπροστά του, τη μητέρα μου όταν γνωρίστηκαν σε μια βάρκα στη Σύμη, τα παιδιά του, τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της πολιτικής του διαδρομής και ιδιαίτερα μια εμπειρία ζωής στα Κουφονήσια, που πήγε πριν φτάσει το ηλεκτρικό, με απλούς ανθρώπους που είχαν μια σοφία που τον άγγιξε, το ΕΣΥ, όπου έλεγε ότι άφησε ένα κομμάτι από την ψυχή του, και την Αυτοδιοίκηση που ερωτεύτηκε. Η αισιοδοξία που ξεπηδούσε από τα λόγια του με συντροφεύει μέχρι σήμερα».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ