Παρών στην κηδεία του Αλέξανδρου Νικολαΐδη στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Τιμίου Προδρόμου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποχαιρέτησε με έναν συγκινητικό επικήδειο τον Έλληνα Ολυμπιονίκη που έφυγε από τη ζωή στα 43 του χρόνια.
Ο κ. Τσίπρας ευχαρίστησε τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη για όσα έκανε και για τη σπουδαία κληρονομιά που άφησε πίσω του.
Αναλυτικά όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας:
«Όλη η Ελλάδα δακρύζει και πενθεί γιατί έχασε ένα δικό της παιδί. Ο Αλέξανδρος μεγαλούργησε σε ένα άθλημα ατομικό. Πορεύεται μόνος γιατί ήθελε να βαζει μπροστά το εμείς και όχι το εγώ, το συλλογικό και όχι το ατομικό, και πάλευε στους τίτλους της ζωής με το ίδιο πείσμα και την ίδια μαχητικότητα που τον διέκρινε και στους αθλητικούς στίβους.
Ήταν ένας μαχητής παντού, στο άθλημά του, στην καριέρα του, στην κοινωνική του δράση. Και παρέμεινε μαχητής ακόμα και όταν η ζωή του επιφύλαξε το πιο σκληρό μαντάτο. Μία ακόμα μάχη απέναντι στον πιο σκληρό και ανίκητο αντίπαλο.
Κι όμως δεν δείλιασε και ποτέ δεν παραπονέθηκε. Μόνο φρόντισε να κερδίσει και το τελευταίο δυνατό δευτερόλεπτο δίπλα στους αγαπημένους του ανθρώπους για να τους το χαρίσει.
Ο κόσμος που τον θαύμασε να δοξάζει την Ελλάδα με τις αθλητικές του επιτυχίες πίστευε ότι το πιο δυνατό όπλο του Αλέξανδρου ήταν τα πόδια του. Όμως το πιο δυνατό όπλο είναι η καρδιά του. Και η πίστη του στα ιδανικά και τις αξίες του.
Ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, στον συναθλητή, στον συμπολίτη. Η πίστη του στη δικαιοσύνη και στην ισότητα και σε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να μη μεγαλώσουν τα παιδιά μας σε έναν άδικο και φασιστικό κόσμο, όπως έλεγε. Γιατί δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς όταν κάποιοι πατριδοκάπηλοι σπέρνουν μίσος στα γυμναστήρια και στα σχολεία, όπως έλεγε.
Γιατί προτιμώ, γιατί δεν φοβάμαι να μεγαλώσουν τα παιδιά μου σε έναν κόσμο με διαφορετικούς ανθρώπους αλλά φοβάμαι την πιθανότητα να μεγαλώσουν σε έναν κόσμο με μίσος και με ρατσιστές. Η αγάπη του για την πατρίδα, αγνή, έμπρακτη και βαθιά.
Ήταν αυτή που τον έκανε ανυποχώρητο απέναντι σε όσους καπηλεύονταν το όνομά της για να γεμίσουν διχασμό. Και αυτή η αγάπη αλλά και η έγνοια του για τον άνθρωπο δεν τον άφηναν να δρέπει τις δάφνες του, αμέτοχος από όσα συμβαίνουν γύρω του.
Κάπως έτσι είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον Αλέξανδρο από κοντά μέσα από τις μαχητικές του αναρτήσεις στο διαδίκτυο, μέσα από την κυβερνητική του δράση, να παλεύει για τις ιδέες του όπως πάλευε για τα ολυμπιακά του μετάλλια.
Είχαμε την την τύχη να γνωρίσουμε πάνω από όλα έναν ξεχωριστό και καλόψυχο άνθρωπο που μας έμαθε με το παράδειγμά του πώς να δίνουμε τη μάχη των αξιών μας, πώς να αγπάμε και να σεβόμαστε τη ζωή, την κάθε στιγμή.
Για όλα αυτά, Αλέξανδρε, ήρθε η ώρα τώρα εμείς να σου πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ που μας έκανες καλύτερους. Ένα μεγάλω ευχαριστώ που κόσμησες την παράταξή μας με την παρουσία και τη δράση σου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ που έδειξες ότι σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο τοξικός, οι αρχές και η ηθική ξεχωρίζουν ακόμη.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, τέλος, και για το συγκλονιστικό στερνό σου αντίο. Για τα λόγια σου που θα δώσουν δύναμη σε χιλιάδες συνανθρώπους μας που δίνουν τη μάχη με τον καρκίνο όπως εσύ. Αλλά και για τον καθένα ξεχωριστά γιατί όπως μας έγραψες, στη ζωή δεν έχει σημασία το πότε και πώς θα φύγουμε αλλά τι στίγμα θα αφήσουμε πίσω μας.
Εσυ, λοιπόν, άφησες ένα στίγμα ανεξίτηλο στις ψυχές μας αλλά και μία σπουδαία κληρονομιά. Μία σπουδαία κληρονομιά για τις γενιές που θα έρθουν σε έναν κόσμο που αξίζει να αγωνίζεσαι μέχρι τέλους και κάθε μέρα για να γίνει καλύτερος.
Μία σπουδαία κληρονομιά και για τους δικούς σου ανθρώπους, τη Δώρα, τους γονείς σου, τα αδέλφια, τους φίλους σου, μα πάνω από όλα για τα αγπαημένα σου παιδιά τον Γιώργο και την Ελεάνα που για πάντα θα πορεύονται στη ζωή κρατώντας το χαμόγελο και την αγάπη σου στις ψυχές τους.
Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε μας και καλόψυχε σύντροφε. Θα σε αγαπάμε, θα σε θυμόμαστε, και θα σε θυμάμαι πάντα».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ