Το κλάδεμα και το κόψιμο των δέντρων είναι δυο από τις βασικότερες καλλιεργητικές εργασίες, οι οποίες βοηθούν τα καρποφόρα δέντρα να δυναμώσουν και να βγάλουν νέους βλαστούς, ενώ αποτρέπουν την πυκνή και αδύναμη βλάστηση.
Και οι δυο διεργασίες πρέπει να ακολουθούν μια σειρά κατάλληλων τεχνικών βημάτων, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ασφαλές περιβάλλον εργασίας, που θα βοηθήσει επίσης και στην μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος.
Εάν πρόκειται για καρποφόρα φυλλοβόλα δέντρα, όπως οι καρυδιές, οι κερασιές, οι μηλιές και οι αμυγδαλιές, το κλάδεμα πρέπει να γίνεται την εποχή που βρίσκονται σε λήθαργο, δηλαδή από τον Δεκέμβριο ως τον Φεβρουάριο, καθώς τότε δεν αναπτύσσουν νέα βλάστηση και εν κυκλοφορούν χυμοί μέσα στο εσωτερικό τους.
Τα αειθαλή καρποφόρα δέντρα, όπως οι λεμονιές, οι μουσμουλιές και οι μανταρινιές, τα οποία δεν χάνουν τα φύλλα τους την περίοδο του χειμώνα, πρέπει να κλαδεύονται μέσα στην άνοιξη, όταν ολοκληρωθεί η καρποφορία τους, καθώς το χειμώνας μπορούν να ξεραθούν, λόγω του σοκ της παγωνιάς από την απώλεια του φυλλόματός τους.
Για να επιτύχουμε ένα ολοκληρωμένο και σωστό κλάδεμα των δέντρων, πρέπει να έχουμε στον νου μας ότι πρέπει να τα κόψουμε σε ένα σχετικά χαμηλό ύψος, για να μην ψηλώνουν ανεξέλεγκτα. Αφού διατηρήσουμε το σχήμα και τη συμμετρία του δέντρου, ξεκινάμε το κλάδεμα από τους ψηλούς και πλάγιους βλαστούς και συνεχίζουμε περιφερειακά την κοπή, αφήνοντας στο τέλους τους χαμηλούς βλαστούς.
Πολύ σημαντικό είναι επίσης να απομακρύνουμε όλους τους ξερούς και άρρωστους βλαστούς, οι οποίοι αποτρέπουν την ανάπτυξη της ζωηρής και υγιούς βλάστησης και τους χοντρούς κατακόρυφους βλαστούς στο εσωτερικό του δέντρου που δεν δίνουν καρποφορία.
Μετά το κλάδεμα, το φύλλωμα και οι βλαστοί πρέπει να απολυμανθούν με σκευάσματα χαλκού και να επαλειφθούν με ειδική πάστα για να αποφευχθούν οι τυχόν μυκητολογικές και βακτηριακές ασθένειες.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ