Είναι γενναιόδωρη η Ελληνική γη, σου δίνει όμορφα πράγματα αρκεί να την αγαπάς και να έχεις την αναγκαία υπομονή, έστω και μέσα από δυσκολίες.
Το mynews.gr πήρε τους δρόμους και , πιστέψτε μας, το απόλαυσε. Οχι, δεν κάναμε τίποτα…περίεργο, απλά ακολουθήσαμε τους δρόμους του κρασιού και των αρωμάτων και επιλέξαμε αυτόν που μας οδήγησε στη Νέα Στράντζα Ημαθίας και στο Κτήμα Φουντή.
Σε ένα πανέμορφο τοπίο, όπου αναπνέεις αχόρταγα οξυγόνο, αγαλλιάζεις με το πράσινο που βλέπεις και φυσικά έχεις την ευχέρεια να δεις τους εξαιρετικούς αμπελώνες που έχει η περιοχή.
Είπαμε , είναι γενναιόδωρη η Ελληνική γη.
Επίσκεψη στο Κτήμα Φουντή, στη Νέα Στράντζα Ημαθίας
Κτήμα Φουντή, ένα καλαίσθητο κτίριο, γεμάτο αρώματα κρασιού, με ευγενικούς ανθρώπους που αγαπάνε αυτό που κάνουν. Με αφορμή την «Παγκόσμια μέρα οινοτουρισμού» το mynews.gr βρέθηκε στο Κτήμα Φουντή, περιηγήθηκε στους χώρους του, δοκίμασε την ποικιλία ξινόμαυρο και συνομίλησε με την κυρία Γεωργία Φουντή. Μίλησε στο mynews.gr για τα πρώτα χρόνια, την προσφυγιά, για την πορεία μέσα στον χρόνο, το σήμερα, αλλά και τις δυσκολίες που υπήρξαν.
Εμείς κρατάμε κάτι όμορφο που μας είπε η κυρία Γεωργία Φουντή: «Να αγαπάς και να σέβεσαι τη φύση». Στη φωτογραφία, από αριστερά προς τα δεξιά Γεωργία, Νικόλαος και Ελένη Φουντή.
ΥΓ. Αν σας βγάλει ο δρόμος προς τη Νέα Στράντζα Ημαθίας, αξίζει μια επίσκεψη. Και θα τη χαρείτε και θα την απολαύσετε…
Η Ανατολική Θράκη και η ίδρυση του οινοποιείου
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με την ιστορία-παρουσίαση του Κτήματος Φουντή
«Η οικογένεια Φουντή κατάγεται από τη Στράντζα της Ανατολικής Θράκης. Το 1914 παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς και μετά από περιπλάνηση 10 ετών εγκαθίσταται τελικά στην περιοχή της Νάουσας, όπου μαζί με άλλες προσφυγικές οικογένειες ιδρύουν τον οικισμό της Νέας Στράντζας.
Εδώ ο Γεώργιος Φουντής και ο γιος του Θεόδωρος γνωρίζουν την αμπελοκαλλιέργεια και φυτεύουν τον πρώτο τους αμπελώνα με Ξινόμαυρο, το 1930. Την παράδοση συνεχίζει ο Νικόλαος Θεοδ. Φουντής, ο οποίος επεκτείνει τα αμπέλια της οικογένειας κατά τη δεκαετία του 1970.
Κατά τη δεκαετία του 1980 γνωρίζει διεθνείς προσωπικότητες του κρασιού, από τις ιδέες των οποίων γοητεύεται και έτσι ιδρύει το δικό του οινοποιείο, το 1992. Το 1996 επιστρέφει από τη Γαλλία ο ανηψιός του Δημήτριος Ζιάννης, χημικός οινολόγος και αναλαμβάνει την παραγωγή του κτήματος.
Οι αρχικώς υποτυπώδης εγκαταστάσεις έχουν δώσει τη θέση τους σ’ένα μικρό σύγχρονο οινοποιείο, το οποίο βρίσκεται στο μαγευτικό φυσικό περιβάλλον της Νέας Στράντζας.
Σήμερα τη διαχείριση του Κτήματος έχουν αναλάβει οι κόρες του Νικόλαου, Γεωργία και Ελένη.
Το “ Κτήμα Φουντή” είναι ανοικτό σε κάθε οινόφιλο που θέλει να γνωρίσει από κοντά τον μαγευτικό κόσμο του Ξινόμαυρου».
Οι ποικιλίες, οι αγορές και η πρόσβαση
Ποιες ποικιλίες καλλιεργείται, ποια είναι η παραγωγή σας;
«Οι ποικιλίες που καλλιεργούμαι είναι το Ξινόμαυρο, σε ποσοστό 90%, ενώ στο επιπλέον 10% καλλιεργούνται οι ποικιλίες Merlot και Malvazia Aromatica. Η συνολική έκταση ανέρχεται στα 60 στρέμματα και ο αριθμός των φιαλών που παράγουμε είναι 50000».
Ποιες αγορές θεωρούνται πιο εύκολα προσβάσιμες και ποιες δύσκολες;
«Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν εύκολες και δύσκολες αγορές. Η κάθε αγορά έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Είναι πολλοί οι παράγοντες που διαφοροποιούν την κάθε μία.
Το οικονομικό επίπεδο της κάθε χώρας, ο πληθυσμός της, το κλίμα της, το πόσο ανεπτυγμένη είναι η οινική της κουλτούρα κτλ. Ας πάρουμε για παράδειγμα την αγορά της Κίνας, που είναι αχανής και τεράστια.
Ένα μικρό οινοποιείο είναι δύσκολο να ανταπεξέλθει και από άποψη ποσοτήτων αλλά και από άποψη τιμών. Ανήκει στις αγορές που διαχειρίζονται πολύ μεγάλους όγκους και ζητάνε προϊόντα σε πολύ χαμηλές τιμές.
Για ένα μεγάλο όμως οινοποιείο μπορεί να είναι αγορά στόχος. Επιπλέον έχει να κάνει και με το κάθε οινοποιείο ξεχωριστά, ανάλογα με το μέγεθός του, με το είδος των οίνων που παράγει, με τις τιμές των προϊόντων κτλ.
Άρα κάποια αγορά που για ένα οινοποιείο θεωρείται δύσκολα προσβάσιμη για κάποιο άλλο μπορεί να είναι εύκολη και το αντίστροφο».
«Να κουβαλάμε μαζί μας την Ελλάδα»
Τι χρειάζεται ένας παραγωγός για να ανοίξει η πόρτα μιας αγοράς, κυρίως στο εξωτερικό; Ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος να γνωρίσει κάποιος τα κρασιά ενός παραγωγού;
«Το σημαντικότερο από όλα είναι η επαναληπτική ομαδική παρουσία, η συνεργασία πολλών οινοποιείων μαζί και η συλλογική μας εμφάνιση. Ένα άλλο στοιχείο που κατά τη γνώμη μου μετράει είναι τα κρασιά καταγωγής.
Όταν βγαίνουμε στο εξωτερικό πρέπει να κουβαλάμε μαζί μας την χώρα μας, και αυτή να φαίνεται μέσα από τα προϊόντα μας. Οι γηγενείς ποικιλίες με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους είναι αυτές που ζητάει ο καταναλωτής του εξωτερικού.
Είναι ανούσιο να προσπαθούμε ελληνικά οινοποιεία να πουλήσουμε κρασιά που προέρχονται από ξένες ποικιλίες, είναι τόσο μεγάλος ο ανταγωνισμός παγκοσμίως, σε όλα τα επίπεδα, που σίγουρα θα χαθούμε».
Τελικά, ο Έλληνας πίνει κρασί; Προτιμά τις ετικέτες της χώρας του ή πάει στο ράφι και επιλέγει κρασιά από άλλες χώρες;
«Υπάρχει μια γενικότερη αύξηση της ζήτησης για το ελληνικό κρασί. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια στροφή του καταναλωτή προς της ελληνικές, γηγενείς ποικιλίες.
Υπάρχει έντονο ενδιαφέρον και από τον Έλληνα καταναλωτή για να γνωρίσει τον ελληνικό αμπελώνα, δυστυχώς όμως η γενικότερη οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας δεν βοηθάει στο να μπορέσει ο μέσος Έλληνας να δοκιμάζει ελεύθερα τα ελληνικά κρασιά.
Αυτό έχει ως συνέπεια να στρέφεται σε άλλα ποτά, όπως μπύρα, τσίπουρο ή ακόμα και σε φθηνά κρασιά από τα ράφια των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ.
Νομίζω ότι το ελληνικό κρασί έχει την τιμητική του κατά κύριο λόγο την περίοδο των εορτών. Έτσι καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου ο μεγαλύτερος όγκος καταναλώνεται από πελάτες του εξωτερικού».
Οι δυσκολίες και η Ευρωπαϊκή Ένωση
Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα ένας οινοπαραγωγός;
«Οι δυσκολίες είναι πολλές, κάτι που συμβαίνει σε όλες τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Οι σημαντικότερες από αυτές έχουν να κάνουν με την γραφειοκρατία που αντιμετωπίζουμε καθημερινά αλλά και με το ότι γενικότερα στην Ελλάδα τα πάντα κινούνται με πολύ αργούς ρυθμούς».
Οι πολιτικές που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά καιρούς βοηθούν στην ενίσχυση του δικού σας τομέα ή δυσχεραίνουν τις καταστάσεις;
«Σε κάποιες καταστάσεις μας έχουν βοηθήσει και σε κάποιες άλλες όχι. Τα τελευταία χρόνια οι οινοπαραγωγοί βιώνουμε το εξής οξύμωρο.
Από τη μία πλευρά αντιμετωπίζουμε μεγάλες δυσκολίες στο να μπορέσουμε να φυτεύσουμε νέους αμπελώνες και να αυξήσουμε την παραγωγή μας, καθώς δεν δίνονται πλέον άδειες φύτευσης (τα κριτήρια δεν ευνοούν καθόλου τους μικρούς παραγωγούς του κλάδου), ενώ από την άλλη πλευρά έχουμε βοηθηθεί αρκετά από τα προγράμματα που τρέχουν τα τελευταία χρόνια για προώθηση των ελληνικών οίνων σε τρίτες χώρες.
Ο κόσμος στο εξωτερικό έχει αρχίσει σιγά σιγά να γνωρίζει τον ελληνικό αμπελώνα, πραγματικά ενθουσιάζεται, υπάρχει μια σημαντική αύξηση της ζήτησης αλλά καθώς φαίνεται θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα στο μέλλον με την πρώτη ύλη».
Τα χρόνια της κρίσης, αλλά και χρήσιμες συμβουλές
Πώς βιώσατε σαν Κτήμα Φουντή τα χρόνια της κρίσης, αλλά και τα τελευταία χρόνια με την πανδημία του κορωνοϊού;
«Και οι δύο περίοδοι ήταν πραγματικά δύσκολες. Θεωρώ ότι η χειρότερη για εμάς ήταν η περίοδος της οικονομικής κρίσης (2010-2012) και λιγότερο η περίοδος του κορωνοϊού.
Αυτό γιατί στην δεύτερη είχαμε να κάνουμε και με άλλες αγορές εκτός της Ελληνικής οπότε δεν εξαρτώμασταν αποκλειστικά και μόνο από μία. Οι εξαγωγές μας αυξήθηκαν σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό μετά το 2013».
Τι θα συμβουλεύατε σε ένα νέο άνθρωπο που θα ήθελε να ασχοληθεί με την παραγωγή του κρασιού;
«Δεν υπάρχουν μυστικές συνταγές, το βασικότερο είναι να το αγαπάς και να σέβεσαι τη φύση και αυτά που σου προσφέρει, να προσπαθείς να την αφουγκραστείς.
Απαιτεί πολύ υπομονή και επιμονή και φυσικά δεν θα πρέπει κανείς να ξεκινάει με γνώμονα μόνο το πόσα χρήματα θα βγάλει και πόσο θα πουλάει η εικόνα μου.
Γιατί πρέπει να πούμε ότι το επάγγελμά μας, τα τελευταία έχει γίνει και λίγο της μόδας. Θα πρέπει όμως να γνωρίζουν ότι όσο ελκυστικό και γοητευτικό φαίνεται σαν επάγγελμα άλλο τόσο δύσκολο και απαιτητικό είναι».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ