Το παράδειγμά του αποτελεί μάθημα ζωής…
Ο 88χρονος Δημήτρης Μουδατσάκης πήρε το πτυχίο του από το τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, αποκαλύπτοντας πως ταξίδευε καθημερινά τρεις ώρες, δίχως να έχει καμία απουσία, ώστε να παρακολουθήσει τα μαθήματά του και να πάρει το πτυχίο του!
Μιλώντας στον Ρ/Σ Metropolis 95,5 αποκάλυψε πως ετοιμάζεται ήδη για το μεταπτυχιακό του και η διαδρομή της γνώσης δεν σταματά…
Υπενθυμίζεται πως ο 88χρονος τιμήθηκε από τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, Γιώργο Κοντάκη, ο οποίος εξέφρασε τη συγκίνησή του χαρακτηρίζοντας παράδειγμα τον κ. Μουδατσάκη.
Όπως τόνισε στο Metropolis 95,5 πρόκειται να καταθέσει τα χαρτιά του για να ξεκινήσει τις διαδικασίες για το μεταπτυχιακό του:
«Συζητάω με τους καθηγητές μου ήδη για το μεταπτυχιακό. Μου είπαν θα σε δεχτούμε, αν κάνεις τα χαρτιά σου».
Όσον αφορά στις δυσκολίες που αντιμετώπισε σε καθημερινή βάση για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Πανεπιστημίου, ο Δημήτρης Μουδατσάκης υπογράμμισε:
«Να φανταστείτε, για να πάω κάθε μέρα στο σχολείο ξεκινούσα από το Ηράκλειο και έκανα τρεις ώρες, δεν έκανα καθόλου απουσίες.
Πήγαινα με το λεωφορείο τη γραμμής. Θέλει τρεις ώρες μέχρι να φταστώ στο αμφιθέατρο.
Ούτε ένα καφέ δεν προλαβαίνεις να πιείς. Αλλά πέρασα πολύ ωραία το ομολογώ.
Ξεκίνησα στα 78 μου την υπόθεση με το σχολείο.
Πρώτα πήγα στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, μετά λύκειο και μετά πέρασα στο Πανεπιστήμιο».
«Το σχολείο έχει μια άλλη ομορφιά, δεν είναι σαν την κοινωνία»!
Μιλώντας για τα κίνητρά του που τον οδήγησαν να επιστρέψει στα θρανία, απάντησε:
«Αλήθεια σας λέω το έκανα μόνο και μόνο επειδή μου αρέσει η γνώση.
Αυτό ήταν το κίνητρό μου, δεν ψάχνω κάποια δουλειά.
Το σχολείο έχει μια άλλη ομορφιά, δεν είναι σαν την κοινωνία.
Είναι παραδεισένια στις σχολικές αίθουσες. Εγώ δεν λογαριάζω τα χρόνια.
Αισθάνομαι πολύ όμορφα».
Κλείνοντας και αναφερθείς σ’ ένα αστείο περιστατικό με τον διευθυντή του, ο 88χρονος αποκάλυψε:
«Όταν πήγα στο διευθυντή με κοιτούσε περίεργα, νόμιζε ότι πήγα για κάποιο άλλο παιδί και όχι για να γραφτώ εγώ.
Είχα πολύ σεβασμό στους καθηγητές μου, ήμουν κανονικός μαθητής.
Τους έβλεπα με δέος, γιατί μου έδιναν γνώση».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ