Ταξίδια… Λένε πώς πολλές φορές δεν έχει σημασία ο προορισμός, αλλά το ταξίδι. Είναι μία μόνο λέξη, μα τόσο σημαντική.
Για κάποιους, το ταξίδι, είναι σκοπός, είναι στόχος.
Για άλλους, τα ταξίδια είναι εμπειρίες ζωής. Αποτελούν εικόνες, αλλά σαφώς και αναμνήσεις.
Σου δίνουν ενέργεια και σε βγάζουν από την καθημερινότητα.
Οπως και να έχει, το mynews.gr ανοίγει δίαυλο με ορισμένες από τις πόλεις της Ευρώπης.
Θα επιχειρήσουμε να κάνουμε, έστω νοερά, τον… γύρο της Ευρώπης και να μεταφέρουμε εικόνες, αλλά και σημειώσεις από μέρη, στα οποία ίσως κάποια στιγμή να επιλέξετε να πάτε, αν φυσικά δεν το έχετε κάνει.
Οι απόψεις είναι βεβαίως υποκειμενικές, αφού όπως σε πολλές περιπτώσεις, έτσι και στα ταξίδια τα… γούστα και τα “θέλω” του καθενός είναι διαφορετικά.
Ταξίδι στην Ιβηρική
Αρχή με τη Λισσαβώνα. Είναι πόλη γεμάτη αντιθέσεις. Μπορεί να είσαι σε προάστιο, το οποίο θα είναι “κυριλέ” και λίγο πιο δίπλα, σε κάποια άλλη γειτονιά, να είσαι σε μέρος, που να είναι πιο “χύμα”.
Κι αυτή η ποικιλία είναι μάλλον που την κάνει να ξεχωρίζει.
Οι θερμοκρασίες στην Πορτογαλία, μοιάζουν με αυτές στην Ελλάδα.
Βρεθήκαμε στα μέσα Οκτωβρίου και η αλήθεια είναι ότι ήσουν “οκ” και με ένα τζιν μπουφάν.
Βέβαια, να ξέρετε ότι τα αεροπορικά εισιτήρια εκείνη την εποχή – γιατί έχουν περάσει και αρκετά χρόνια από τότε – ήταν “τσουχτερά” (σ.σ. γύρω στα 250 ευρώ το άτομο), καθώς δεν είναι πολυσύχναστος προορισμός, αλλά καθώς τα ξενοδοχεία και η ζωή εκεί είναι αρκετά φθηνά για μας, άξιζε τον κόπο.
Δεν υπήρχε απευθείας πτήση κι έτσι πήγαμε μέσω Ζυρίχης.
Επιλέξαμε ξενοδοχείο στο κέντρο με 100 ευρώ για τρία βράδια.
“Oceanario” και “Bairo Alto”
Μία περιοχή, που σίγουρα αξίζει να πας, είναι το “Oceanario”. Οχι τόσο για το περίφημο ενυδρείο της, που σύμφωνα με τους Πορτογάλους, ήταν από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη (στα 12 ευρώ τότε η είσοδος το άτομο), αλλά κυρίως για να περπατήσεις στο μονοπάτι, που ήταν λίγο πάνω από τη θάλασσα, που οδηγεί εκεί.
Φοβερό τοπίο κι ατμόσφαιρα.
Το “Bairo Alto” το προτιμά κυρίως η νεολαία για να βγει το βράδυ για φαγητό και ποτό, καθώς όλα τα μαγαζιά είναι σε πλακόστρωτα δρομάκια. Είναι μάλιστα μέσα σε στενάκια, καλντερίμια.
Μικρά μπαράκια, στα οποία ηχούν μουσικές από τα “fados”.
Μελαγχολική μελωδία και στίχοι, που όμως αξίζει να ακούσεις, αν είναι για πρώτη φορά και δεν είναι κάτι, το οποίο είχες βιώσει πριν.
Είναι αναμφίβολα κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα, αν δεν είσαι Πορτογάλος. Σε πάει το τραμ ή ανεβαίνεις μόνος σου έναν 15λεπτο ανηφορικό δρόμο.
“Bellem” και “Alfama”
Στην περιοχή “Bellem”, με τον ομώνυμο πύργο της, ήταν επίσης ένα άλλο ωραίο παραθαλάσσιο μέρος, που μπορείς να κάνεις τη βόλτα σου ή να επισκεφτείς και το μοναστήρι του Αγίου Ιερώνυμου.
Επίσης, η “Alfama” είναι κοντά στο κέντρο, ανηφορίζεις με τα πόδια και κάθεσαι για καφέ, έχοντας καταπληκτική θέα.
Σπίτια παλιά, αλλά ιδιαίτερα, αφού ίσως είναι και από τις παλιότερες γειτονιές στην πρωτεύουσα. Ενδείκνυται για βόλτες.
Ψηλότερα, ανάμεσα στην “Alfama” και το Κάστρο της πόλης (επίσης με καλντερίμια και κήπους), βρίσκεται και ο επιβλητικός Καθεδρικός της Λισαβόνας.
Στην περιοχή “Lapa” πάλι τα πράγματα είναι αρκετά κυριλέ, καθώς ήταν συγκεντρωμένες σχεδόν όλες οι πρεσβείες. Μπορεί να πάει κανείς μόνο για βόλτα και όχι για καφέ ή φαγητό.
Στο “Da Luz”
Επίσης, οι λάτρεις του διεθνούς ποδοσφαίρου μπορούν να επισκεφτούν το γήπεδο “Da Luz” της Μπενφίκα με είσοδο 10 ευρώ, αλλά και το “Alvalade” της Σπόρτινγκ.
Στο “Da Luz” δεσπόζει το άγαλμα του Εουσέμπιο, ενώ το “tour” στο γήπεδο και το μουσείο θα έλεγα ότι ήταν εξαιρετικό.
Αλλωστε, τα όσα θα δει κανείς, ομολογουμένως να καταλάβει το πόσο μεγάλο μέγεθος ως club είναι η Μπενφίκα.
Υπάρχει επίσης και ο ζωολογικός κήπος (“jaedim zoologiko”), στον οποίο το εισιτήριο ήταν αρκετά φθηνό (κόστιζε τότε 11 ευρώ) και είναι από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη, με αρκετά μάλιστα είδη ζώων.
Η διαφορά του ήταν ότι είχε επίσης τελεφερίκ, στο οποίο έμπαινες και μπορούσες να παρακολουθήσεις θέα από ψηλά.
Οσο για την “Baixa”; Εφτανε ως την αψίδα της “Rua Augusta”. Ηταν περιοχή με πλατείες και ουκ ολίγες καφετέριες, καθώς και μικρά μαγαζιά για τα καθιερωμένα ψώνια ενόψει γυρισμού.
Το κέντρο της Λισαβόνας είναι ουσιαστικά παραθαλάσσιο, με λιμάνι και έχει έναν τεράστιο πεζόδρομο, με μαγαζιά για αγορά, για καφέ ή για φαγητό.
“Santa Justa Elevator”
Για τους λάτρεις της θέας υπάρχει επίσης και το “Santa Justa Elevator”. Εδινες 2,5 ευρώ το άτομο και ανέβαινες.
Είχε μάλιστα ουρά για να ανέβεις, ωστόσο έβλεπες τη θέα της πόλης από ψηλά. Σε έβγαζε μάλιστα στο “Bairo Alto” και από εκεί κατέβαινες με τα πόδια.
Κουζίνα
Το παραδοσιακό φαγητό της Λισσαβώνας είναι ο μπακαλιάρος και μπορείς να τον παραγγείλεις, σε όποιο εστιατόριο κι αν κάτσεις στο κέντρο. Παρόλα αυτά δεν μας ενθουσίασε ιδιαίτερα, στο μαγαζί, που επιλέξαμε.
Η κουζίνα τους δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά υπάρχουν ορισμένα μαγαζιά, που μπορείς να φας κλασσικά κρέατα.
Στο “Bellem” υπάρχουν επίσης δύο διπλανά ζαχαροπλαστεία, στα οποία γινόταν χαμός, που σέρβιραν γλυκάκια, τα οποία ήταν ακριβώς στα δικά μας, τα μπουγατσάκια.
Ο καφές ήταν επίσης πολύ φθηνός, κάτω από 2 ευρώ.
Συγκοινωνία
Η Λισσαβώνα καλυπτόταν με μετρό, αλλά όχι ολόκληρη, τουλάχιστον στην περίοδο, που πήγαμε.
Είχε μόνο τέσσερις γραμμές, καθώς η υπόλοιπη πόλη είναι ανηφόρες και κατηφόρες και εκεί σε πάει το μικρό παραδοσιακό τραμ, με εισιτήριο ένα ευρώ. Ηταν σήμα κατατεθέν της πόλης.
Φυσικά, συνέφερε η αγορά τριήμερης κάρτας, αν σας βολεύει, που είναι για το μετρό, τα τραμ και τα λεωφορεία.
Είχε επίσης και το παραδοσιακό τρόλεϊ. Δεν πήραμε ταξί, γιατί δεν το συνηθίζαμε στο εξωτερικό, αφού είναι ιδιαιτέρως ακριβά. Μόνο σε έκτακτες ανάγκες…
Εκδρομή στη Σίντρα
Μία κοντινή διαδρομή με το τρένο, περίπου στη μία ώρα είναι η Σίντρα. Μία μεσαιωνική κωμόπολη με αρκετά κάστρα και παραδοσιακά καλντερίμια, γύρω από μία πλατεία.
Επίσης, βρεθήκαμε σε ένα μέρος ψηλά στη Σίντρα, όπου η βλάστηση ήταν μεγάλη και η ομίχλη ήταν αισθητή.
ο τοπίο όμως ήταν πολύ ωραίο.
Από τη Σίντρα μπορείτε να αγοράσετε το παραδοσιακό λικέρ “τσίντσα”, το οποίο έχει γεύση κεράσι και στα μαγαζιά σε δίνουν να δοκιμάσεις σε σφηνοπότηρα φτιαγμένα από σοκολάτα. Εξαιρετική γεύση.
Πήραμε μαζί μας και ένα και δεν χάσαμε. Σούπερ γεύση, ο συνδυασμός…
Γενικές εντυπώσεις
Υπάρχουν μέρη να επισκεφθεί κανείς, που μπορούν να σε κάνουν να αγαπήσεις αυτή την πόλη, όπως τρανταχτό παράδειγμα η περιοχή δίπλα στο “Ocenarium”.
Κι όχι μόνο. Εχει γραφικές γειτονιές, αλλά και παραδοσιακά μέρη, που πραγματικά αξίζουν να εξερευνήσεις.
Τα εισιτήρια ήταν ακριβά για το αεροπλάνο, ωστόσο είναι ένας προορισμός που δεν είναι κοινός.
Σίγουρα η εμπειρία ήταν καλή. Αξίζει το περπάτημα, αξίζει η βόλτα.
Από την άλλη, δεν έβγαζες εύκολα συνεννόηση με τα αγγλικά…
Φυσικά αναφερόμαστε πάντα στις περιπτώσεις, που ταξιδεύει κανείς μόνος του, χωρίς γκρουπάκι δηλαδή…
Ετσι είχαμε κάνει, άλλωστε, σε όλα τα ταξίδια μας.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ