Μετά την περιήγηση στη Λισσαβώνα, το mynews.gr συνεχίζει την περιοδεία του στην Ευρώπη και σας μεταφέρει στη Γαλλία.
Συγκεκριμένα στη Μασσαλία, την… Ελληνίδα της Γαλλίας.
Λεπτομέρειες, σημειώσεις, εικόνες και αναμνήσεις όλα είναι εδώ καταγεγραμμένα.
Είχαμε επιλέξει να ταξιδέψουμε στη δεύτερη μεγαλύτερη και την αρχαιότερη πόλη της Γαλλίας, κάπου στα τέλη του Οκτώβρη.
Αν και όπως διαπιστώσαμε, μπορεί κάποιος να πάει καλύτερα είτε την άνοιξη, είτε ακόμη και το καλοκαίρι, για να έχει ακόμη καλύτερο καιρό.
Δεν είχε κρύο, αλλά είχε αέρα πολύ. Εντύπωση μας έκανε ότι οι Γάλλοι όλες αυτές τις μέρες ήταν ντυμένοι ελαφριά.
Πήγαμε πάντως, μέσω Ρώμης και του αεροδρομίου “Ciampino”, με τη “Ryanair”.
Φτάσαμε στο “mp2 airport”, όπως λέγεται στη Μασσαλία, για να πάρουμε στην πορεία το λεωφορείο.
Πληρώσαμε 13 ευρώ το άτομο μετ’ επιστροφή. Επιλέξαμε ξενοδοχείο κοντά στην παραλία.
Βόλτα στο παλιό λιμάνι
Πρώτη εντύπωση; Γραφική ομορφιά και έντονες αντιθέσεις.
Κατ’ αρχάς, απαραίτητη ήταν μία βόλτα στο παλιό λιμάνι (Vieux Port).
Η απόσταση ήταν μεγάλη και έκανε κάτι σαν “Π”.
Τριγύρω είχε πολλά καφέ και εστιατόρια, που μπορείς να φας ή να πιεις τον καφέ σου ή να κάνεις τη βόλτα σου.
Στα νησάκια
Μπορείς να κάνεις κάλλιστα διαδρομές σε δυο από τα νησιά, που είναι κοντά στην Μασσαλία. Στη νήσο Φρίουλ και τη νήσο Ιφ.
Το δεύτερο νησάκι είναι γνωστό από το κάστρο του, αλλά και τη φυλακή, στην οποία ήταν ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ, αλλά και από εκείνο το κάστρο εμπνεύστηκε ο Αλέξανδρος Δουμάς για να γράψει και τον Κόμη Μόντε Κρίστο.
Η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Κάνεις 20 λεπτά για το νησί Ιφ και από εκεί άλλα 10 για τη νήσο Φρίουλ.
Για το Ιφ κόστιζε 10 ευρώ και άλλα έξι ευρώ, αν έμπαινες στο κάστρο.
“Notre Dame de La Garde”
Το πιο χαρακτηριστικό μέρος των αξιοθέατων, είναι σίγουρα ο επιβλητικός ναός της “Notre Dame de la Garde”, με το χρυσό άγαλμα της Παναγίας στο καμπαναριό της.
Αποτελεί αιώνιο σύμβολο της Μασσαλίας.
Μπορείς να πας είτε με το λεωφορείο, το 60 για την ακρίβεια, είτε με τρενάκι.
Είναι ανηφορικά, αφού πρόκειται για το ψηλότερο σημείο της πόλης. Εχει υπέροχη θέα. Πανοραμική.
Πολύς κόσμος τον επισκέπτεται και για τη θέα, αλλά φυσικά και για τον ναό. Παρά τον δυνατό αέρα, που είχε, άξιζε τον κόπο να δεις από ψηλά την πυκνοκατοικημένη Μασσαλία.
Στο… σπίτι της Μαρσέιγ
Φυσικά, το ανακαινισμένο “Βελοντρόμ” ήταν ένα από τα απαραίτητα μέρη, που έπρεπε να επισκεφθούμε. Το ανακαινισμένο γήπεδο της Μαρσέιγ.
Τις μέρες, που πήγαμε, ήταν βεβαίως σαν εργοτάξιο τριγύρω…
Μάλιστα, εμείς φύγαμε στις 24 του μηνός και στις 25-26 Οκτωβρίου θα άνοιγε τις πύλες του για πρώτη φορά, για τον κόσμο, σε επίσημο ματς. Ατυχία…
Είναι ωραίο γήπεδο, έτσι όπως το έχουν φτιάξει. Εντυπωσιακό. Δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα, λόγω των εργασιών.
Μας είπαν πάντως ότι το “tour” θα κοστίζει δέκα ευρώ. Πήγαμε στην μπουτίκ, που ήταν έξω από το γήπεδο ακριβώς.
Οι τιμές ήταν πάντως τσιμπημένες. Στα 80 ευρώ, τότε, η επίσημη φανέλα της Μαρσέιγ.
Υπάρχει επίσημη μπουτίκ και στο κέντρο της πόλης και για την ακρίβεια στην οδό “Canabiere”.
Πανοραμική θέα και “Le Panier”
Στο κέντρο της πόλης, υπάρχουν κι άλλες επιλογές. Μπορείτε να επισκεφθείτε την περιοχή, που ονομάζεται “Le Panier”.
Είναι κάτι σαν παλιά πόλη, με στενά πλακόστρωτα δρομάκια, ποικιλία χρωμάτων, κάτι διαφορετικό από την υπόλοιπη πόλη, πιο παραδοσιακό, με υπαίθριους καλλιτέχνες, γκράφιτι στους τοίχους, μαγαζιά, που πωλούν σαπούνια Μασσαλίας (εμείς προμηθευτήκαμε), μικρά μαγαζιά με έργα τέχνης και άλλα πολλά, όπως μικρές πλατείες, που σίγουρα θα πρέπει να τα δείτε…
Ενημερωθήκαμε μάλιστα ότι κάποτε υπήρξε άντρο παρανόμων για πολλά χρόνια και αργότερα εξελίχθηκε σε στέκι τεχνιτών και καλλιτεχνών.
Στην “Cours Joulien”
Παράλληλα, υπάρχει και η “Cours Joulien”, που θέλει περπάτημα από την οδό “Canabiere”. Δεν είναι πολύ μακριά. Είναι λίγο ανηφορικά.
Είναι δρόμος, που οδηγεί σε πλατεία με αρκετά καφέ και έντονα χρώματα. Συγκεντρώνει πολύ κόσμο.
Την επισκεφθήκαμε μεσημεράκι. Υπάρχουν όμως κι άλλες επιλογές.
Oπως το να κάνεις βόλτες σε ορισμένους από τους πλέον πολυσύχναστους δρόμους της πόλης.
Σας αναφέραμε πριν την “Canabiere”, που είναι ο μεγαλύτερος δρόμος της Μασσαλίας.
Με πολύ κόσμο, πολλά μαγαζιά, σε κεντρικό σημείο, που ξεκινάει από τον σταθμό και καταλήγει στην παραλιακή.
Φυσικά, πολύ κοντά σε αυτό το δρόμο είναι και το μεγάλο εμπορικό κέντρο της πόλης, το “Centre Burse”, που κάναμε μία βόλτα.
Εκεί είναι και το μουσείο Ιστορίας της πόλης, όπου πληρώνεις 5 ευρώ είσοδο, αν θέλεις να μπεις.
Κατά τα άλλα, πολύ κόσμο, επίσης, μαζεύουν και άλλοι δρόμοι στη Μασσαλία, που έχουν επίσης μαγαζιά, στα οποία μπορείς να κάνεις ψώνια, όπως είναι η “Rue St Ferreol”.
Το πάρκο “Borely”
Επίσης, ωραία βόλτα μπορείς να κάνεις στο πάρκο Borely. Είναι το μεγαλύτερο της πόλης με πολύ πράσινο.
Εξω από το πάρκο έχει καφέ, ενώ μπορείτε να κάνετε βόλτα και με ποδήλατα, είτε με μικρά αμαξάκια.
Εχει ιππόδρομο δίπλα ακριβώς, όπου μπορείς να δεις τους… τζόκεϊ να τρέχουν. Υπάρχει μεγάλη έπαυλη, του εφοπλιστή Borely, που έκτισε το πάρκο τον 17ο αιώνα.
Υπάρχει λίμνη αρκετά μεγάλη, όπου επίσης μπορείς να κάνεις βόλτα με βαρκούλα. Υπάρχει βοτανικός κήπος, καθώς επίσης και διάφορα ιαπωνικά φυτά!
Στη Μασσαλία υπήρχαν φυσικά και άλλα πάρα όπως το “Parc De Luminy”, αλλά και το μικρότερο πάρκο “Henri Fabre”, που είναι ακριβώς δίπλα σε αυτό του “Borely”.
“Fort Saint Jean”
Πολύ κοντά στην παραλία, είναι παράλληλα, ένα φρούριο, που ενώνει το παλιό με το νέο λιμάνι.
Λέγεται “Fort Saint Jean” και γενικά είναι μία ωραία περιοχή, αφού κάνεις βόλτα επίσης δίπλα στη θάλασσα.
Εκεί υπάρχει το Μεσογειακό Μουσείο, με εντυπωσιακά κτίρια, όπου είδαμε να το επισκέπτονται και πολλά σχολεία.
Υπήρχε και έκθεση φωτογραφικής έξω απ’ αυτό, ενώ στα κοντά δεσπόζει και ο καθεδρικός ναός (“Cathedrale”).
Παράλληλα, μπορείς να πας στο φρούριο και μέσω των τούνελ, περισσότερο σαν γέφυρες είναι, για μεγαλύτερη θέα.
Γενικά, είναι ωραία περιοχή και κοντά στο λιμάνι, αφού μπορείς να πας ακόμη και με τα πόδια.
Παρέλειψα να αναφέρω, έτσι για την ιστορία, ότι κοντά επίσης στο παλιό λιμάνι είναι και η Οπερα της πόλης, ενώ ως αξιοθέατο, μπορεί να καταγραφεί και το Παλάτι των Τεχνών, το “Palais Des Arts”.
Φαγητό-καφέ
Το παραδοσιακό φαγητό στη Μασσαλία είναι η μπουγιαμπέσα. Παραδοσιακή σούπα με ψάρι ή θαλασσινά.
Ωστόσο, οι τιμές ήταν “τσιμπημένες”. Στα 62 ευρώ στο ένα μαγαζί και 32 ευρώ σε άλλο, δίπλα στην παραλία.
Τα περισσότερα εστιατόρια ήταν κλειστά από το μεσημέρι ως και το απόγευμα, αφού πολλά από αυτά άνοιγαν στις 7 μ.μ!
Εμφιαλωμένα νερά; Σε διάφορες τιμές. Από 0,50 λεπτά ως και 2,65. Για τον καφέ, επίσης οι τιμές κυμαίνονται. Βρήκαμε από 3 ευρώ μέχρι και 4,5 ευρώ για καπουτσίνο.
Φυσικά, στην παραδοσιακή αγορά τροφίμων, που επίσης είναι κοντά στην “Canabiere”, κυριαρχούν γεύσεις από Αλγερία, Τυνησία και Μαρόκο.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν πάρα πολλές καντίνες ή μικρά μαγαζάκια με φαγητό, με γεύσεις από Ανατολή και όχι μόνο, που μπορεί επίσης κάποιος να δοκιμάσει.
Υπάρχει και ιταλική κουζίνα, αλλά ακόμη και πορτογαλικό εστιατόριο…
Επικοινωνία
Στις πληροφορίες, στα ξενοδοχεία οι άνθρωποι μιλούν και αγγλικά, όπως και κάποιοι πολίτες.
Μπορείς να συνεννοηθείς, αλλά στην πλειοψηφία τους μιλούν βεβαίως γαλλικά.
Μιλάς αγγλικά και σε απαντούν πολλοί στα γαλλικά.
Ακόμη και στο νοσοκομείο…
Συγκοινωνία
Μπορεί η Μασσαλία να μην είναι πρωτεύουσα της Γαλλίας, ωστόσο έχει δυο γραμμές μετρό.
Την μπλε και την κόκκινη. Επίσης, έχει δυο γραμμές τραμ, που βοηθάει επίσης στη συγκοινωνία, ενώ υπάρχουν παράλληλα και αστικά λεωφορεία. Α, υπάρχουν σημεία, στα οποία μπορείς να πάρεις και ποδήλατο.
Απ’ ότι είδαμε, πάντως, σε αρκετούς δρόμους δημιουργείται συνωστισμός και υπάρχει θέμα με την κυκλοφορία.
Μιλάμε κυρίως για το κέντρο…
Κοντινές αποστάσεις και διαδρομές μπορούν να γίνουν, αλλά εμείς δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας.
Μπορείτε να επισκεφθείτε για παράδειγμα την Αβινιόν, με 80 ευρώ πάνε-έλα με το γρήγορο τρένο.
Εντυπώσεις
Κατ’ αρχάς, οι τιμές μας φάνηκαν λίγο τσιμπημένες. Η γενική εντύπωση είναι πάντως θετική. Δεν ξέρω, αν θα πηγαίναμε ξανά στο κοντινό μέλλον, αλλά είναι ωραία πόλη.
Απλά, όπως διαπιστώσαμε, πρόκειται για πόλη με… μωσαϊκό, από διάφορες κουλτούρες, εικόνες, επιρροές και πολιτισμούς.
Ειδικά, μουσουλμάνοι; Ουκ ολίγοι.
Κατά τα άλλα; Τα ιστορικά μνημεία συνυπάρχουν με τα μοντέρνα κτίρια.
Μας έκανε τεράστια εντύπωση βέβαια επίσης το γεγονός ότι πολύ συχνά άκουγες σειρήνες από περιπολικά, ενώ αισθητή είναι η παρουσία της αστυνομίας, ακόμη και με ένοπλους άνδρες.
Αυτά από το πέρασμα μας από τη Μασσαλία.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ