Ταινία έγινε η ζωή και η απόφαση της Μαρίεκε Βέρβουρτ να κάνει χρήση των νόμων του Βελγίου για την υποβοήθηση του θανάτου, ώστε να χαρίσει στον εαυτό της «έναν απαλό, όμορφο θάνατο».
Ποια ήταν η Μαρίεκε Βέρβουρτ;
Παραολυμπιονίκης με παγκόσμιο ρεκόρ και ανίατη εκφυλιστική νόσο, που της προκαλούσε βασανιστικό πόνο.
Είχε κερδίσει ένα ασημένιο και ένα χάλκινο μετάλλιο στο Ρίο στις κούρσες Τ52 400μ. και 100μ. με αναπηρικό αμαξίδιο, προσθέτοντας το χρυσό και το ασημένιο μετάλλιο, που είχε κατακτήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, τέσσερα χρόνια νωρίτερα.
Όμως, παρά τα μέσα που ανέφεραν «θα πάω για χρυσό και μετά θα αυτοκτονήσω», η ίδια η Βέρβουρτ ξεκαθάρισε στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης στο Ρίο πως δεν σχεδίαζε να πεθάνει δύο εβδομάδες μετά την αποχώρησή της από το βάθρο των μεταλλίων, αλλά είχε ήδη από το 2008, υπογράψει τα χαρτιά για την ευθανασία της, εκμεταλλευόμενη του νόμους της πατρίδας της για τον υποβοηθούμενο θάνατο.
«Με την ευθανασία είσαι σίγουρος ότι θα έχεις έναν απαλό όμορφο θάνατο.
Υπάρχει ένα αίσθημα γαλήνης, ένα αίσθημα ξεκούρασης στο σώμα μου ότι μπορώ να επιλέξω πόσο μακριά θα πάω», είχε δηλώσει.
Μπορεί το Βέλγιο να είναι μία από τις χώρες όπου η υποβοηθούμενη θανάτωση είναι νόμιμη, οι προϋποθέσεις όμως είναι αυστηρές καθώς το άτομο πρέπει να βρίσκεται σε «ιατρική κατάσταση χωρίς ελπίδα» αλλά και «συνεχούς και αφόρητου σωματικού ή ψυχολογικού πόνο που δεν μπορεί να απαλυνθεί».
Πρέπει επίσης να αποδειχθεί ότι έχει τη διανοητική ικανότητα να λάβει την απόφαση και ότι δεν υπόκειται σε εξωτερικές πιέσεις.
Έτσι, ισχυριζόμενη μάλιστα πως «το επόμενο πάρτι θα είναι η κηδεία μου», την Τρίτη, 22 Οκτωβρίου του 2019 σε ηλικία 40 ετών η Μαρίεκε Βέρβουτ άφησε την τελευταία της πνοή.
Αξίζει να σημειωθεί πως η Πόλα Ράπαπορτ, γαλλοαμερικανίδα δημιουργός ντοκιμαντέρ, που επιμελήθηκε και αυτό της Παραολυμπιονίκη, ήταν δίπλα στη νεαρή αθλήτρια για τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής της, καταγράφοντας στιγμές διαύγειας αλλά και πολύ επώδυνων και προσωπικών της στιγμών με την Βέρβουρτ να μαρτυρά πως «μπορεί να αισθάνομαι πολύ, πολύ άσχημα, να παθαίνω επιληπτική κρίση, να κλαίω, να ουρλιάζω εξαιτίας του πόνου».
«Θα μας άφηνε να φτιάξουμε ένα αληθινό και πολύ βαθύ πορτρέτο της, όχι ένα κομμάτι για να την παρουσιάσουμε» είχε δηλώσει η Ράπαπορτ.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ