Ο «Παπαφλέσσας», που γυρίστηκε το 1971, αποτελεί τη δημοφιλέστερη ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, για την Επέτειο της 25ης Μαρτίου, στην οποία πρωταγωνιστούν ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, αλλά και μια πλειάδα αστέρων, όπως ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Άγγελος Αντωνόπουλος, ο Λαυρέντης Διανέλλος και η Κάτια Δανδουλάκη.
Η ταινία απέσπασε τις καλύτερες κριτικές το 1971 στο 12ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και πήρε τα βραβεία Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Αρτιότερης Παραγωγής και δόθηκε Τιμητική διάκριση στον σκηνογράφο και ενδυματολόγο Διονύση Φωτόπουλο, ενώ χαρακτηρίστηκε ως «η καλύτερη στιγμή» στην καριέρα του Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
Το αστρονομικό ποσό που κόστισε
Η ταινία γυρίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και αποτέλεσε μια από τις ακριβότερες παραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου και είναι συμπαραγωγή Φίνος Φιλμ και Τζέιμς Πάρις.
Η ταινία έκοψε σχεδόν 300.000 εισιτήρια τη χρονιά που κυκλοφόρησε, ενώ κόστισε 12 εκατ. δραχμές, ποσό αστρονομικό για την εποχή του, με υπερσύγχρονα μηχανήματα κινηματογράφησης από τη Γαλλία.
Αυτό καθιστά την ταινία μία από τις μεγαλύτερες υπερπαραγωγές του ελληνικού σινεμά, ενώ συμμετείχαν πολλοί κομπάρσοι, οι οποίοι ήταν κυρίως κάτοικοι της περιοχής.
Το ελικόπτερο που μετέφερε τον Παπαμιχαήλ
Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στη Λάρισα, σε στούντιο εσωτερικού χώρου, ενώ τα περισσότερα εξωτερικά στα Αμπελάκια και κράτησαν σχεδόν 3 μήνες, κάτω από δύσκολες συνθήκες, αφού το κρύο ήταν αφόρητο.
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ μάλιστα, πήγαινε στα γυρίσματα με ελικόπτερα, απευθείας από την Αθήνα, καθώς εκείνη την εποχή ανέβαζε μαζί με τη Βουγιουκλάκη το έργο «Βασίλισσα Αμαλία» στο θέατρο Αλίκη και έπρεπε να είναι κάθε βράδυ στη σκηνή.
Το κρύο και ο ατρόμητος Λαυρέντης Διανέλλος
Οι πρωταγωνιστές θυμούνται να ξυπνούν τέσσερις το πρωί για να προλάβουν την ανατολή του ήλιου και να τους τρίβουν με τσικουδιά τα πόδια και ρακί την πλάτη, ώστε να καταφέρουν να ζεσταθούν.
Όλοι δυσκολευόταν στις συνθήκες αυτές, όλοι εκτός από έναν.
Ο Λαυρέντης Διανέλλος ήταν ο μόνος που δεν καταλάβαινε από ταλαιπωρία και κακουχίες και ήταν ο πρώτος που ξυπνούσε κάθε πρωί για τα γυρίσματα.
Ο ηθοποιός, που είναι εκείνος που κατέχει το ρεκόρ με τις περισσότερες συμμετοχές σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, συνολικά σε 195, ήταν τότε 60 χρονών και «έφυγε» από τη ζωή 7 χρόνια αργότερα, το 1978.
Η μυωπία της Κάτιας Δανδουλάκη
Η Κάτια Δανδουλάκη από την πλευρά της δυσκολευόταν να ιππεύσει άλογο, καθώς είχε πολύ υψηλή μυωπία.
«Ήμουν αρκετά μύωψ εκείνη την εποχή, με εννιά βαθμούς μυωπία. Όταν γυρίζαμε πλάνα που ήμουν πάνω στο άλογο και το συνεργείο βρισκόταν διακόσια μέτρα μακριά, για να καταλάβω ότι έπρεπε να ξεκινήσω, μου κουνούσαν σημαίες» θυμάται η ηθοποιός.
Όσο για τις κάμερες φαίνεται ότι δεν είχαν καθόλου εμπιστοσύνη στην κινηματογραφική Κατερινιώ, καθώς, όταν την έβλεπαν να πλησιάζει με το άλογο, απομακρύνονταν, γιατί δεν ήξεραν που θα το καταφέρει να το σταματήσει. Παρόμοια εμπειρία είχε η ηθοποιός και με τα όπλα που έπρεπε να χρησιμοποιήσει.
«Καλά όταν έπιασα καρυοφύλλι, η άσχετη, η ανίκανη, όλοι εκεί διασκέδαζαν πάρα πολύ.
Αλλά έλεγα τι να κάνω; Θα το πιω και αυτό το ποτήρι» θυμάται, επίσης, η Κάτια Δανδουλάκη.
Η αστεία στιγμή των γυρισμάτων
Από τις αστείες στιγμές του «Παπαφλέσσα», ήταν εκείνες οι σκηνές που συμμετείχε ο Φερνάντο Σάντσο.
Στην ταινία, υποδύθηκε τον Μαχμούτ Αλή Πασά Δράμαλη, αλλά ταυτόχρονα, επειδή εκείνη την περίοδο είχαν ξεκινήσει τα γυρίσματα των Σουλιωτών και χρειάζονταν κάποιον να παριστάνει τον Αλή Πασά εκεί, συμμετείχε και στις δύο ταινίες παράλληλα.
Ο Ισπανός ηθοποιός που δεν ήξερε καθόλου ελληνικά και κλήθηκε να υποδυθεί δύο διαφορετικούς αλλά πολύ όμοιους μεταξύ τους ρόλους, δημιούργησε ένα διασκεδαστικό χάος.
Δεν κατάλαβε ούτε τον ένοιαζε κάθε φορά για ποια ταινία έπαιζε. Δεν μάθαινε καμία ατάκα, αλλά μετρούσε από μέσα του μέχρι το δέκα, ώστε να τελειώσει η σκηνή, ενώ ανοιγόκλεινε το στόμα του και μετά στο μοντάζ έβαζαν κάποιον άλλον να μιλάει ελληνικά από πάνω του.
Οι πραγματικοί στρατιώτες
Στις περισσότερες σκηνές της ταινίας, όπως περιγράφει ο Θάνος Παπαχάμος στο βίντεο που ετοίμασε για την εκπομπή «Στούντιο 4», το πλήθος κόσμου, σε μάχες με τα γιαταγάνια και τα καρυοφύλλια, άλλοτε Έλληνες άλλοτε Τούρκοι, δεν είναι παρά εκατοντάδες στρατιώτες που έτυχε τότε να κάνουν τη θητεία τους στον ελληνικό στρατό.
Οι στρατιώτες ήταν και εκείνοι που ταλαιπωρήθηκαν περισσότερο στα γυρίσματα, αφού κάποιος θα μπορούσε να έχει σκοπιά 00:00 – 02:00 και στις 6:00 το πρωί να έπρεπε να πάει και να βοηθήσει στην ταινία.
Σε κάποιους που δεν τους έκαναν τα παπούτσια τους άφηναν με αυτά που είχαν έρθει. Φορούσαν δηλαδή τους τούρκικες φορεσιές και από κάτω ήταν με τα άρβυλα του στρατού.
Υπόθεση:
Μία από τις επιφανέστερες προσωπικότητες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο Παπαφλέσσας, παρουσιάζεται σε αυτή την ταινία. Η κήρυξη της Επανάστασης στο Μοριά, στη μονή της Αγίας Λαύρας, από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στις 25 Μαρτίου 1821, η νίκη του Παπαφλέσσα επί του Δράμαλη στα Δερβενάκια στις 26 Ιουλίου του 1822 και ο γεμάτος αυτοθυσία θάνατός του στο Μανιάκι στις 20 Μαϊου 1825 πολεμώντας τις ορδές του Αιγυπτίου Ιμπραήμ Πασά. Από μαρτυρίες, ο Ιμπραήμ έδωσε εντολή στους στρατιώτες του, μετά τη μάχη, να βρουν το άψυχο σώμα του και να το κρατήσουν όρθιο. Στη συνέχεια, φίλησε σε ένδειξη σεβασμού τον Παπαφλέσσα στο κεφάλι.
Τρέιλερ:
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ