Η ουδετερότητα της Ουκρανίας στα πρότυπα της Αυστρίας και της Σουηδίας είναι μία πρόταση που έπεσε στο τραπέζι μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών διαπραγματευτών για τον τερματισμό του πολέμου.
Τι ισχύει στην Αυστρία και τη Σουηδία και η Ρωσία το βλέπει ως μία λύση για τερματισμό των εχθροπραξιών;
Η ουδετερότητα της Αυστρίας
Στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, λίγο πριν την κατάρρευση της ναζιστικής Γερμανίας, οι Σοβιετικοί κατέλαβαν τη Βιέννης στις 13 Απριλίου του 1945. Τότε η Αυστρία διαχωρίστηκε σε τέσσερις τομείς με βρετανική, γαλλική, ρωσική και αμερικανική διοίκηση ενώ συνολικά διοικούνταν από τη Συμμαχική Επιτροπή για την Αυστρία.
Όπως προβλεπόταν στη Διακήρυξη της Μόσχας το 1943, η αντιμετώπιση της Αυστρίας ήταν διαφορετική από τους Συμμάχους. Η Αυστριακή κυβέρνηση, αποτελούμενη από σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικούς και κομμουνιστές, και με έδρα τη Βιέννη στο Σοβιετικό τομέα, αναγνωρίστηκε από τους δυτικούς Συμμάχους τον Οκτώβριο του 1945, αποφεύγοντας έτσι τη δημιουργία μίας δυτικής Αυστρίας.
Μετά από μακροχρόνιες συνομιλίες, το 1955 η Αυστρία ανέκτησε την πλήρη ανεξαρτησία της με τη Συνθήκη του Αυστριακού Κράτους που υπέγραψαν και οι τέσσερις συμμαχικές δυνάμεις. Η συμφωνία υπογράφτηκε στο Κάστρο Belvedere στη Βιέννη στις 15 Μαΐου του 1955 μεταξύ των συμμαχικών δυνάμεων κατοχής (Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες και Σοβιετική Ένωση) και της αυστριακής κυβέρνησης. Στη συνθήκη προσχώρησε αργότερα και η γειτονική τότε ενωμένη Γιουγκοσλαβία. Τέθηκε επίσημα σε ισχύ στις 27 Ιουλίου 1955.
Η συνθήκη επανίδρυσε μια ελεύθερη, κυρίαρχη και δημοκρατική Αυστρία. Η βάση της συνθήκης ήταν η Διακήρυξη της Μόσχας της 30ής Οκτωβρίου 1943.
Το Anschluss (πολιτική ένωση της Αυστρίας με τη Γερμανία), όπως συνέβη το 1938, απαγορεύτηκε (η γερμανική αναγνώριση της κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της Αυστρίας και η παραίτηση από τη Γερμανία από εδαφικές διεκδικήσεις επί της Αυστρίας καλύφθηκαν αργότερα με γενικούς όρους στη Συνθήκη του 1990 για τον Τελικό Διακανονισμό με Σεβασμό στη Γερμανία σχετικά με τα υπάρχοντα σύνορα, αλλά όχι συγκεκριμένα). Οι ναζιστικές και φασιστικές οργανώσεις απαγορεύτηκαν.
Παράλληλα, η Αυστρία δεν μπορεί να ενταχθεί σε στρατιωτικές συμμαχίες ενώ δεν επιτρέπεται η δημιουργία ξένων στρατιωτικών βάσεων στο έδαφος της και η συμμετοχή σε πόλεμο.
Η αυστριακή ουδετερότητα στην πραγματικότητα δεν περιλαμβανόταν στο αρχικό κείμενο της συνθήκης, αλλά ανακηρύχθηκε από το κοινοβούλιο της χώρας στις 26 Οκτωβρίου 1955, αφού τα τελευταία συμμαχικά στρατεύματα έπρεπε να εγκαταλείψουν την Αυστρία σύμφωνα με τη συνθήκη.
Στα επόμενα χρόνια υπήρξαν κάποιες τροποποιήσεις για την είσοδό της Αυστρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η περίπτωση της Σουηδίας
Η ουδετερότητα της Σουηδίας ξεκινάει από την περίοδο των Ναπολεόντειων Πολέμων. Από το 1814 η Σουηδία βρίσκεται σε ειρήνη, αποφεύγοντας να συμμετέχει σε συμμαχίες σε καιρό ειρήνης και παραμένοντας ουδέτερη σε περιόδους πολέμου.
Αυτό το κατάφερε και κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά το γεγονός ότι ο Αδόλφος Χίτλερ την εποφθαλμιούσε λόγω του άφθονου και πρώτης ποιότητας σιδηρομεταλλεύματος που διαθέτει.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ