Το «Μουσικό Κουτί» της Τετάρτης (26/10) είχε αφιέρωμα στο μεγάλο μουσικό Μανώλη Ρασούλη και προσκεκλημένοι ήταν η κόρη του, η Γλυκερία, αλλά και ο επίσης μουσικός και φίλος του, Πέτρος Βαγιόπουλος.
Ο τελευταίος μάλιστα αποκάλυψε και την ιστορία του μεγάλου σουξέ του Ρασούλη, του τραγουδιού «Πότε Βούδας, πότε Κούδας».
Εξιστόρησε λοιπόν:
«Ελειπε ο Μανώλης, έψαξα να τον βρω στη Θεσσαλονίκη, την Κρήτη, την Αθήνα, είχα γράψει τη μουσική γιατί είχα αγοράσει ένα μικρό μπουζουκάκι. Έκανα το κουπλέ. Βγάζω τη μουσική, ψάχνω τον Ρασούλη, πουθενά. Πήρα το περιοδικό το Αυγό. Ηταν 4 τεύχη και 3 εφημερίδες. Είχε μέσα μερικά δίστιχα του Μανώλη. Εγραφε λοιπόν: «Πότε Βούδας, πότε Κούδας. Εχω καταλάβει ήδη. Πότε Ιησούς και Ιούδας, της ζωής μου το παιχνίδι».
Και συνέχισε:
«Με ρωτάνε ακόμη τι δουλειά έχει ο Βούδας με τον Κούδα; Ο Μανώλης ήταν ποδοσφαιριστής στα δεύτερα του Ηροδότου. Ήθελε να γίνει Κούδας. Μετά έψαχνα στο περιοδικό να βρω δίστιχα για να ταιριάζουν με το πρώτο. Είπε για έναν γνωστό καλλιτέχνη: ‘Ακουσες τη συνέντευξη που έδωσε; Όλο ίδια και τα ίδια, του μυαλού του ροκανίδια’. Το πήρα κι αυτό.
Είχε μια φωτογραφία τότε του τότε Υπουργού, Γιάννη Καψή. Λέει: ‘Άλλο ο ανοιχτομάτης και άλλος ο αυγουλομάτης’. Το πήρα κι αυτό.
Είχε και ένα τρίτο. Στο σπίτι που έμενε κάθε πρωί στις 7 έβγαιναν οι γειτόνισσες και έκαναν το κουτσομπολιό της γειτονιάς, ο Ρασούλης διαμαρτυρήθηκε και απαντά η μία: Οι άνθρωποι οι έντιμοι δουλεύουν τέτοια ώρα, δεν κοιμούνται. Μια φορά βγήκε γυμνός και έφυγαν ουρλιάζοντας: Και είπε: ‘Δεν είναι εδώ το Σούλι, εδώ είναι του Ρασούλη’.
Το έφτιαξα λοιπόν με κολάζ από δίστιχα του ίδιου. Γύρισε μια φορά από το Λονδίνο και του το έδειξα. Του άρεσε πολύ. Μου είπε να βγάλω το στίχο με το Σούλι και τον Ρασούλη. Αλλά τελικά έμεινε. Το έστειλα στον Παπάζογλου. Πήγαμε στη Θεσσαλονίκη…».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ