Ο μέσος της ΑΕΚ, Γεβχέν Σάκχοφ, μίλησε στην ιταλική ιστοσελίδα, Gazzetta dello Sport, για την περιπέτεια της γυναίκας του, που έμεινε εγκλωβισμένη σε καταφύγιο του Κιέβου, ενώ ήταν ετοιμόγεννη, για τις πέντε ώρες, που πέρασε εκείνη και το νεογέννητο μωρό στο αμάξι μέχρι να συναντηθούν μαζί του, αλλά και για την υπόλοιπη οικογένειά του που παραμένει στην Ουκρανία.
«Δεν μπορούσα να παρευρεθώ στη γέννηση της κόρης μου, αν είχα μπει στην Ουκρανία δεν θα έφευγα ποτέ.
Η γυναίκα μου και εγώ ζούμε στην Αθήνα, αλλά θέλαμε το μωρό να γεννηθεί στην πόλη μας το Κίεβο.
Έτσι, πριν από μερικές εβδομάδες, η Αλόνα επέστρεψε στους γονείς της, κρατήσαμε επικοινωνία τηλεφωνικά.
Εν τω μεταξύ, συνέχισα να προπονούμαι, αλλά ήμουν έτοιμος να πετάξω στην Ουκρανία όταν επρόκειτο να γεννήσει», ανέφερε αρχικά περιγράφοντας την κατάσταση στην χώρα του όταν ακόμη όλα έβαιναν καλώς.
Πέρασε μέρες τρόμου
Στη συνέχεια ο Σάκχοφ απάντησε και σε ερώτηση για το πώς έζησε η σύζυγός του τον πόλεμο και στο πώς κατόρθωσε να σωθεί.
«Η Αλόνα έκλαιγε, είπε ότι είχε αρχίσει η ρωσική επίθεση. Από εκεί και πέρα πέρασα μέρες τρόμου.
Όλη μου η οικογένεια κινδύνευε, ένιωθα ανήμπορος μπροστά σε αυτή την κατάσταση.
Πριν την εισαγωγή σε ένα νοσοκομείο στο Κίεβο, η γυναίκα μου – εννέα μηνών έγκυος – έπρεπε να βρει καταφύγιο, με το κοριτσάκι μας που θα μπορούσε να είχε γεννηθεί ανά πάσα στιγμή», είπε και πρόσθεσε:
«Με την Αλόνα αποφασίσαμε να συναντηθούμε στα ρουμανικά σύνορα.
Η γυναίκα μου και η κόρη μου έπρεπε να περάσουν πέντε μέρες στο αυτοκίνητο.
Δύο για να φύγουν από την Ουκρανία, άλλες τρεις για να φτάσουν στην Αθήνα.
Τους φρόντιζε ο αδερφός μου, ο οποίος οδήγησε από το Κίεβο στα σύνορα.
Το ταξίδι είναι πολύ μεγάλο γιατί υπάρχουν δεκάδες σημεία ελέγχου, απερίγραπτη κίνηση και, κυρίως, πολύς φόβος.
Οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να πέσει μια βόμβα, πρέπει να προσέξεις τη διαδρομή που θα επιλέξεις».
Το οικογενειακό δράμα
Τέλος, ο Ουκρανός μέσος της Ένωσης, τόνισε για τα άλλη μέλη της οικογένειάς του, που παραμένουν στην Ουκρανία και για τα όσα ακούγονται στις ειδήσεις:
«Ο πατέρας μου και ο αδερφός μου ανήκουν στην κατηγορία των επίστρατων και, ως εκ τούτου, έπρεπε να μείνουν στην πόλη.
Η μητέρα μου δεν έχει σκοπό να τους αφήσει μόνους τους, τους τηλεφωνώ συνεχώς για να δω αν είναι καλά. Είναι δύσκολο να μην είσαι κοντά τους, να φοβάσαι τα χειρότερα και να μην έχω τρόπο να επέμβω.
Ταυτόχρονα, νευριάζω να ακούω για ψεύτικες ειδήσεις και ψεύτικες εικόνες.
Η γυναίκα μου και εγώ λαμβάνουμε καθημερινά αξιόπιστες ειδήσεις και τρομακτικά βίντεο από τους συγγενείς μας.
Δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι τράπηκαν σε φυγή αναζητώντας καταφύγιο.
Αυτά τα δεδομένα πρέπει να είναι αρκετά για να εξηγήσουν τον φόβο των ανθρώπων μου.
«Η Ουκρανία χρειάζεται βοήθεια. Δεν είναι θέμα πολέμου για να υπερασπιστούμε τη γη μας, αλλά την ελευθερία μας».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ