Ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ηθοποιούς, ο Δημήτρης Χορν γεννήθηκε σαν σήμερα στην Αθήνα πριν από 102 χρόνια, στις 9 Μαρτίου του 1921.
Γονείς του ήταν ο θεατρικός συγγραφέας και στρατιωτικός Παντελής Χορν και μητέρα του η Ευτέρπη Αποστολίδη.
Νονά του ήταν ο μύθος του ελληνικού θεάτρου, Κυβέλη, αντίπαλο δέος της Μαρίκας Κοτοπούλη.
Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο, ήταν στην αγκαλιά της Κυβέλης, στο έργο «Γειτόνισσες» του πατέρα του.
Από πολλούς, θεωρείται ο μεγαλύτερος Έλληνας ηθοποιός, αφού έπαιζε με την ίδια ευκολία σε δράμα, κωμωδία και σε απαιτητικούς θεατρικούς ρόλους κλασικών συγγραφέων.
Όταν έπαιζε θέατρο, δεν ήταν εύκολο να βρει κανείς εισιτήριο, αφού πάντα ήταν κατάμεστο. Ο κόσμος όμως πλήρωνε εισιτήριο και δεχόταν να σταθεί όρθιος, έστω για να ακούσει μόνο τη φωνή του!
Ο μύθος του έχει περάσει στις νεότερες γενιές, μέσα από τις μόλις δέκα ταινίες που έπαιξε στον κινηματογράφο, μερικές από τις οποίες όμως έχουν γράψει ιστορία και προβάλλονται συχνά από την τηλεόραση.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα το «Αλίμονο στους νέους» στο πλευρό της Μάρως Κοντού, το «Μια ζωή την Έχουμε» με την Ιταλίδα σταρ Υβόν Σανσόν, αλλά και η «Κάλπικη Λίρα» μαζί με την Έλλη Λαμπέτη, με την οποία και έζησε έναν θρυλικό έρωτα και στη ζωή.
Η ταινία «Αλίμονο στους Νέους» γυρίστηκε το 1961, σε σενάριο Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου και σε σκηνοθεσία, επίσης, του Αλέκου Σακελλάριου, είναι βασισμένη στο μύθο του Φάουστ, που ο πρωταγωνιστής πουλάει την ψυχή του στο διάβολο για να ξαναγίνει νέος.
Για το αν θα ξαναγινόταν νέος, ο Δημήτρης Χορν είπε σε συνέντευξή του:
«Όταν γίνεις νέος φοβάμαι ότι θα ξανακάνεις τα ίδια σφάλματα που έκανες και στο παρελθόν».
Ήταν μια ταινία που ο Φίνος δεν πίστεψε, καθώς είχε επενδύσει πολλά χρήματα για την προηγούμενη, το «Μια ζωή την Έχουμε», η οποία και είχε αποτύχει εισπρακτικά.
Έτσι, η ταινία αυτή ήταν παραγωγής της κοινοπραξίας Αξαρλή – Παπαγεωργίου – Σακελλάριου με υπεύθυνο παραγωγής τον Κλέαρχο Κονιτσιώτη.
Τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση του Δημήτρη Χορν, ήταν μόλις το 1963 στην ταινία «Η Αθήνα τη Νύχτα», η οποία δεν ήταν ακριβώς κινηματογραφική ταινία, αλλά ένα είδος ντοκιμαντέρ.
Εκεί, τραγούδησε το τραγούδι του Μίμη Πλέσσα και Κώστα Πρετεντέρη «Οι θαλασσιές οι χάντρες».
Μάλιστα, ο Δημήτρης Χορν συνεργάστηκε με τον Κώστα Πρετεντέρη και στο ραδιόφωνο, στις πεντάλεπτες εκπομπές «Ο ταχυδρόμος έφτασε», εκεί που με τον δικό του μοναδικό τρόπο, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών.
Ο Δημήτρης Χορν ήταν ένας άνθρωπος ιδιαίτερα σκεπτόμενος, του άρεσε να διαβάζει πολύ, δεν έβλεπε τηλεόραση και από μουσική λάτρευε τον Μπαχ και τον Μότσαρτ.
Ήταν στενός φίλος με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Οδυσσέα Ελύτη και τον Μάνο Χατζιδάκι για τον οποίο είχε δηλώσει:
«Έχει πολύ μυαλό και θάρρος ο Χατζιδάκις. Είναι γενναίος».
Μάλιστα ο Δημήτρης Χορν είχε τραγουδήσει το θρυλικό πλέον κομμάτι του Μάνου Χατζιδάκι, που αποτελεί σύμβολο για τους ηθοποιούς «Ηθοποιός σημαίνει φως».
Η προέλευση του επιθέτου του
Σχετικά με την προέλευση του επιθέτου του, που δε μοιάζει και πολύ ελληνικό, ο ίδιος είχε απαντήσει:
«Πολλοί με ρωτούν αν το Χορν είναι το πραγματικό μου όνομα ή αν είναι ψευδώνυμο. Ομολογώ ότι αυτή η ερώτηση μ’ έχει πολύ ταλαιπωρήσει.
Είναι, όμως φυσικό να γεννιέται αυτή απορία στους ανθρώπους, αφού το όνομα Χορν δε μοιάζει καθόλου ελληνικό.
Ναι, η καταγωγή μου από τη μεριά του πατέρα μου δεν είναι ελληνική. Ο παππούς μου ήταν Αυστριακός.
Οι Χορν δεν είμαστε από τους Βαυαρούς που ήρθαν με τον Όθωνα. Ο πατέρας του πατέρα μου ήρθε πολύ αργότερα στην Ελλάδα.
Ερωτεύτηκε τη γιαγιά μου, βέρα Ελληνοπούλα, και την παντρεύτηκε. Τα πρώτα χρόνια μετά το γάμο τους έζησαν στην Τεργέστη, Εκεί γεννήθηκαν και οι πατέρας μου και ο αδελφός του».
Οι γυναίκες της ζωής του
Είχε παντρευτεί δυο φορές, την πρώτη το 1942, σε ηλικία μόλις 21 ετών, με τη Ρίτα Φιλίππου.
«Η Ρίτα δεν ζήλευε, δεν με έλεγχε καθόλου, δεν με ρωτούσε, που πήγες, τι έκανες, με ποιον μιλάς. Την απατούσα και της το έλεγα», δήλωσε ο Δημήτρης Χορν, επισημαίνοντας πως και μετά τον χωρισμό, οι δυο τους διατήρησαν φιλικές σχέσεις.
Στη συνέχεια, είχε μια θυελλώδη σχέση με την ηθοποιό Έλλη Λαμπέτη, με την οποία όμως δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου, ο έρωτας τους γεννήθηκε στα γυρίσματα της ταινία «Κυριακάτικο Ξύπνημα» του Μιχάλη Κακογιάννη, που προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1954.
Όπως είπε ο Δημήτρης Χορν, στην αρχή υπήρχε αμοιβαία αντιπάθεια, η οποία εν τέλει εξελίχθηκε σε έρωτα που κράτησε για περίπου επτά χρόνια, από το 1952 ως το 1959.
Οι δυο τους συνεργάστηκαν στο θέατρο, αλλά τον κινηματογράφο, σε τρεις ταινίες, «Κυριακάτικο Ξύπνημα», «Κάλπικη Λίρα» και το «Κορίτσι με τα Μαύρα».
Στο θέατρο είχαν συγκροτήσει κοινό θίασο, αρχικά και με τον ηθοποιό Γιώργο Παππά και αργότερα οι δυο τους. Τελευταία φορά που συνεργάστηκαν ήταν το 1959 και έκτοτε δε συναντήθηκαν ποτέ στο θεατρικό σανίδι.
Για την Έλλη Λαμπέτη ο Δημήτρης Χορν έλεγε:
«Δεν ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου. Τη θαύμαζα πολύ σαν ηθοποιό και σαν άνθρωπο. Επίσης, θαύμαζα πολύ τον τρόπο που διάβαζε».
Το 1967 παντρεύτηκε την Άννα Γουλανδρή, ιδρύοντας και το ίδρυμα Γουλανδή-Χορν, σκοπός του οποίου ήταν η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.
Έμειναν μαζί μέχρι τον θάνατο της Γουλανδρή το 1988, ο οποίο και καταρράκωσε τον Δημήτρη Χορν, που βυθίστηκε στη μοναξιά του.
Το θέατρο
Ο Δημήτρης Χορν σπούδασε στη Δραματική σχολή του Βασιλικού Θεάτρου (Εθνικό Θέατρο) και ξεκίνησε τη θεατρική του σταδιοδρομία το 1940 στην οπερέτα του Στράους «Νυχτερίδα».
Από τότε υπηρέτησε πιστά το θέατρο, για 44 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 1984 που έκανε την τελευταία του εμφάνιση στο σανίδι στο έργο του Ίψεν «Αρχιμάστορας Σόλνες».
Έκτοτε υπήρχαν πολλά σενάρια επιστροφής στο θέατρο ωστόσο, αυτό τελικά δεν έγινε ποτέ, με εξαίρεση μια μίνι επιστροφή το 1993, που στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ήταν ο αφηγητής του παιδικού παραμυθιού του Σεργκέι Προκόφιεφ «Ο Πέτρος και ο λύκος».
Σχετικά με το θέατρο, ο Δημήτρης Χορν είχε δηλώσει, σε συνέντευξή του το 1993:
«Δεν έχω όνειρα έχω εφιάλτες ότι αργώ να πάω στο θέατρο και ξεχνάω τα λόγια μου».
Οι ατάκες του Δημήτρη Χορν
Ο Δημήτρης Χορν ήταν ένας άνθρωπος αριστοκρατικός και φινετσάτος. Συχνά όμως ο ίδιος αυτοσαρκαζόταν και μιλούσε, μάλλον υποτιμητικά για τον εαυτό του.
Αυτές είναι κάποιες ατάκες που είχε πει σε συνεντεύξεις του:
- «Ενθουσιάζομαι εύκολα, από μια παράσταση από μια ωραία κουβέντα»
- «Όταν βλέπω τον εαυτό μου στην οθόνη απορώ πως υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται και με βλέπουν
- «Δε μου αρέσουν οι διακρίσεις, τα βραβεία και τα παράσημα»
- «Ποτέ δεν έπαιξα έναν ρόλο χωρίς να νιώθω ότι τον έχω προδώσει»
- «Πιστεύω στο ένστικτο, αυτό μας οδηγεί»
- «Την πολιτική τη θεωρώ χειρότερο πράγμα από το να είσαι θεατρίνος»
- «Εγώ τον εαυτό μου δε θα τον χειροκροτούσα»
- «Ο κουτός άνθρωπος είναι κουραστικό πράγμα»
- «Η ελευθερία γεννήθηκε στην Ελλάδα, όμως στη χώρα αυτή δε σεβόμαστε την ελευθερία του άλλου»
- «Απ’ τα μάτια καταλαβαίνεις τον άνθρωπο, δεν ψεύδονται ποτέ»
- «Όσο πιο ευαίσθητος είσαι τόσο πιο ευάλωτος γίνεσαι, αλλά καλύτερα ευάλωτος παρά αναίσθητος»
- «Περνώ νύχτες που αγρυπνώ και δεν κοιμάμαι με το ερώτημα αν έπρεπε να γίνω ηθοποιός ή όχι»
- «Έχω αποστηθίσει πάνω από 125.000 σελίδες στη θεατρική μου πορεία»
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ