Μάχη με τα χαλάσματα δίνουν ομάδες διάσωσης από όλον τον κόσμο σε Συρία και Τουρκία, προσπαθώντας να ανασύρουν όσο το δυνατόν περισσότερους εγκλωβισμένους από τα ισοπεδωμένα κτίρια που άφησαν οι δυο φονικοί σεισμοί.
Αναλυτικότερα, ειδικοί εξηγούν στο Associated Press ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις διάσωσης των εγκλωβισμένων πρέπει να γίνονται το πρώτο 24ωρο μετά από το σεισμικό πλήγμα, καθώς τις επόμενες ώρες λιγοστεύουν οι ελπίδες για να βγουν σώοι από τα συντρίμμια οι αγνοούμενοι.
«Συνήθως είναι σπάνιο να βρεθούν επιζώντες μετά την πέμπτη μέχρι την έβδομη ημέρα και τα περισσότερα σωστικά συνεργεία θα σκεφτούν να τα παρατήσουν τότε.
Όμως, υπάρχουν πολλές ιστορίες ανθρώπων που επιβίωσαν πολύ πέρα από το όριο των επτά ημερών.
Δυστυχώς, αυτές είναι συνήθως σπάνιες και έκτακτες περιπτώσεις», λέει ο Τζαρόν Λι, ειδικός σε θέματα αντιμετώπισης ιατρικών έκτακτων αναγκών και καταστροφών στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ.
Παράλληλα, ο Τζορτζ Τσιάμπας, ειδικός στην Τραυματολογία της ιατρικής σχολής Φέινμπεργκ του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν, τόνισε ότι οι περισσότεροι εγκωβισμένοι φέρουν συντριπτικά κατάγματα και ακρωτηριασμένα άκρα και, ως εκ τούτου λιγότερες πιθανότητες επιβίωσης.
«Αν δεν απεγκλωβιστούν σε μία ώρα, εκείνη την κρίσιμη ώρα, πραγματικά είναι πολύ χαμηλές οι πιθανότητες να επιβιώσουν», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τον Κρίστοφερ Κόλγουελ, ειδικός στην Τραυματολογία του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, τα άτομα νεαρότερης ηλικίας τείνουν να επιβιώνουν περισσότερο καιρό κάτω από φρικτές συνθήκες, καθώς ενδέχεται να βρουν κάποιον τρόπο πρόσβασης σε νερό και αέρα.
«Η ψυχική κατάσταση μπορεί επίσης να επηρεάσεις τις πιθανότητες επιβίωσης. Εγκλωβισμένα άτομα δίπλα σε πτώματα, που δεν έχουν επαφή με άλλους επιζώντες ή διασώστες, μπορεί να εγκαταλείψουν την ελπίδα να σωθούν.
Αν είναι κάποιος ζωντανός δίπλα σου, αλλληλοστηρίζεστε και συνεχίζεται να παλεύετε να κρατηθείτε στη ζωή», εξήγησε ο δρ. Τσιάμπας.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ