Τι σχέση μπορεί να έχουν μια ιδιαίτερη τεχνοτροπία, ο Πλάτωνας, η σκιά ενός γέρου, η σκιά ενός μωρού, η αγάπη και το μεράκι ενός ανθρώπου που κάνει κάτι μοναδικό στην Ελλάδα, διάφορα ανακυκλώσιμα υλικά και η Ξάνθη; Αρμονική είναι η απάντηση…
Ας ξεμπλέξουμε το…κουβάρι των απαντήσεων αρχίζοντας από τις σκιές, που γίνονται τέχνη και η τέχνη αυτή κάτι ανεπανάληπτο χάρη στον Τριαντάφυλλο Βαΐτση και η ιδέα που γεννήθηκε στο μυαλό του το 2013.
Τον άνθρωπο που έχει αν μη τι άλλο το πιο πρωτότυπο σπίτι στην Ελλάδα, το «Σπίτι της σκιάς» όπου δημιουργεί έργα τέχνης που σε παρασύρουν σε ταξίδια του νου, σε απορίες, σε γιατί, αλλά σίγουρα σε καθηλώνουν και σε αφήνουν με μια τρομερή επίγευση για αυτό που είδες. Και πιστέψτε μας, είναι κάτι διαφορετικό από τα…συνηθισμένα.
Άλλωστε, όπως λέει και το φυλλάδιο που παίρνει ο επισκέπτης «Αυτό που βλέπουμε είναι πάντοτε λιγότερο από αυτό που κοιτάμε».
Ας ανοίξουμε όμως την πόρτα στο «Σπιτιού της σκιάς» και ας αφήσουμε τον οικοδεσπότη μας, τον κ. Τριαντάφυλλο Βαΐτση να μας μυήσει στα μυστικά του. Για τα υλικά, για την προσπάθεια που χρειάζεται, για την ανταπόκριση του κόσμου, για όλα αυτά που είναι το δημιούργημά του.
Γράφει ο Χρήστος Νάσκας
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία ενός τέτοιου χώρου; Τι ήταν αυτό που σας ώθησε; Από πότε ξεκινήσατε αυτή την προσπάθεια;
«Η ιδέα να δημιουργήσω το Σπίτι της Σκιάς μου ήρθε το 2013. Μέχρι τότε δούλευα στο αντικείμενο των σπουδών (Μηχανικός Περιβάλλοντος), το οποίο όμως δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Παράλληλα, από το 2010 που ξεκίνησα να κάνω την τέχνη της σκιάς, είχα σκεφτεί πως θα ήθελα να αλλάξω επάγγελμα και να κάνω το hobby μου δουλειά. Από το 2012 ξεκίνησα να κάνω εκθέσεις.
Κάθε φορά που τελείωνε μια έκθεση, στεναχωριόμουν πραγματικά, καθώς έπρεπε να βάλω τα έργα μου στα κουτιά τους… Κάτι που δεν το ήθελα. Ήθελα τα έργα μου να είναι εκτεθειμένα, να τα βλέπει ο κόσμος… Απευθύνθηκα λοιπόν, σε διάφορους φορείς προκειμένου να τα έχουν κάπου μόνιμα εκτεθειμένα αλλά δεν υπήρξε ανταπόκριση…
Παράλληλα, στην πορεία των εκθέσεων, διαπίστωσα πως λόγω της ιδιαιτερότητας των γλυπτών μου (απαιτούν μεγάλο χώρο) και του τρόπου έκθεσης (συνθήκες χαμηλού φωτισμού) ήταν πολύ δύσκολο να έχω πωλήσεις. Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα, άρχισα να σκέφτομαι, με ποιον τρόπο θα μπορούσα να αλλάξω το επάγγελμά μου και να ζήσω από την τέχνη αυτή.
Το 2013, μου ήρθε η ιδέα να ανοίξω ένα εργαστήρι, στο οποίο θα δουλεύω και θα έχω και μια μόνιμη έκθεση των γλυπτών μου, ενώ παράλληλα θα πουλάω “πραγματάκια” που θα έφτιαχνα.
Κι έτσι, στις αρχές του 2014 (Φεβρουάριο) άνοιξε το Σπίτι της Σκιάς».
– Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να διατηρηθεί ένα τέτοιο μουσείο, μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα;
«Πριν απ’ όλα, για το τυπικό της υπόθεσης, θα ήθελα να διευκρινίσω πως δεν είναι μουσείο. Είναι το εργαστήρι μου, το κατάστημά μου και η έκθεσή μου. Είναι το Σπίτι της Σκιάς και λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο σαν μουσείο.
Το ξεκίνημα ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Με τα χρόνια όμως έγινε γνωστό.
Οι κριτικές των επισκεπτών στο διαδίκτυο είναι η πιο σημαντική διαφήμιση. Τώρα πια, μπορώ να πω πως είμαι ευχαριστημένος από το ενδιαφέρον του κόσμου και την επισκεψιμότητα του χώρου.
Με πάρα πολύ προσωπική δουλειά, λοιπόν, καταφέραμε (εγώ και η σύζυγός μου Ευδοκία) να στήσουμε κάτι που αρέσει στους επισκέπτες. Δυσκολίες υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα… και πάντα θα τις ξεπερνάμε. Και για να μην ξεχνιόμαστε, η μεγαλύτερη στήριξη είναι το ότι δεν με στήριξε κανείς».
-Ποια είναι τα υλικά που χρησιμοποιείτε κυρίως; Υπάρχει η σκέψη να προσθέσετε και άλλα μελλοντικά;
«Τα υλικά μου είναι κυρίως ανακυκλώσιμα. Βέβαια, χρησιμοποιώ και υλικά που αγοράζω. Μου αρέσει πολύ το αλουμίνιο, ένα είδος πλαστικού (πολυαιθυλένιο) το οποίο είναι “σκουπίδι” που προκύπτει κατά την παραγωγική διαδικασία σ’ ένα εργοστάσιο πλαστικών κι έχει απίστευτες μορφές, τα διάφανα χρωματιστά υλικά κ.α. Πάντα όμως, αναζητώ νέα υλικά. Κάθε τι νέο ανοίγει νέους δρόμους, κι αυτό είναι στόχος μου».
-Θα μπορούσατε να κάνετε μια αναφορά στα έργα που εκτίθενται; Αν σας ζητούσα να ξεχωρίστε κάποιο, ποιο θα ήταν αυτό;
«Στο Σπίτι της Σκιάς αυτή τη στιγμή εκτίθενται 38 γλυπτά σκιάς. Υπάρχουν έργα από όλες τις ενότητες που έχω δουλέψει εκτός από την ενότητα “Genesis” η οποία εκτίθεται στο Νόησις, στη Θεσσαλονίκη.
Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο από τα έργα μου. Το καθένα από αυτά είναι ένα δικό μου κομμάτι. Φροντίζω σε κάθε έργο να βάζω κάποιο στοιχείο, μια μικρή ή μεγάλη “Λεπτομέρεια – πληροφορία” που το κάνει ξεχωριστό. Παρόλα αυτά, θα αναφερθώ σε κάποια λίγο περισσότερο σε κάποια από αυτά.
Το έργο “Η Αρχή του Τέλους και το Τέλος της Αρχής” είναι ένα από τα επτά γλυπτά της πρώτης ενότητας με τίτλο “Αντιθέσεις”. Έχει δύο σκιές. Όταν το γλυπτό φωτίζεται από ένα συγκεκριμένο σημείο, η σκιά του είναι ένα μωρό ενώ όταν φωτίζεται από ένα άλλο συγκεκριμένο σημείο η σκιά του είναι ένας γέρος. Αυτό είναι και το πιο δημοφιλές έργο μου.
Θα ήθελα επίσης να κάνω αναφορά και για το έργο “Αβαρής Ζυγός” της ενότητας “Σπήλαια του Μυαλού”. Αυτό το έργο δεν μπορεί να περιγραφεί.
Πρόκειται για μια θεατρική παράσταση η οποία παίζεται από γλυπτά. Τα γλυπτά περιστρέφονται και οι μεταβαλλόμενες σκιές δημιουργούν μια ιστορία. Την κίνηση των σκιών συνοδεύει μια ηχητική αφήγηση. Το θέμα του έργου αναφέρεται στον αισθητό και το νοητό κόσμο του Πλάτωνα».
-Υπάρχει ανταπόκριση από τον κόσμο σε αυτό που κάνετε;
«Θα έλεγα πως η ανταπόκριση του κόσμου είναι συγκινητική. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι έρχονται στο Σπίτι της Σκιάς για να δούνε τη “δουλειά” μου, οι οποίοι εκφράζουν την ικανοποίησή τους είτε σε μένα προσωπικά, είτε γράφοντας στο βιβλίο εντυπώσεων, είτε υποβάλλοντας μια κριτική στο διαδίκτυο προτρέποντας μάλιστα και σε άλλους να επισκεφτούν τον χώρο.
Θα ήθελα επίσης να αναφέρω πως δεν είναι λίγοι αυτοί που συγκινούνται από τα έργα μου και πολλές φορές δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους».
-Γιατί να έρθει κάποιος να επισκεφτεί το σπίτι των σκιών;
• Γιατί θα δει κάτι εντυπωσιακό
• Γιατί θα δει γλυπτά με “περιεχόμενο”
• Γιατί θα δει τη διαφορετική οπτική των πραγμάτων
• Γιατί θα δει γλυπτά που θα τον συγκινήσουν
• Γιατί θα “δει τον κόσμο με άλλα μάτια”
-Υπάρχει συνεργασία με κάτι αντίστοιχο που υπάρχει στο εξωτερικό;
«Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμα κάποια συνεργασία. Λίγο πριν την πανδημία, μίλησα με κάποιους φίλους καλλιτέχνες (που κάνουν την τέχνη της σκιάς σε διάφορα μέρη του κόσμου) και είπαμε να κάνουμε μια συνολική προσπάθεια, αλλά δυστυχώς η πανδημία δεν μας επέτρεψε να συνεχίσουμε τη συζήτηση. Ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να είναι ευνοϊκότερες οι συνθήκες. Προς το παρόν μένουμε σε κάποιες κουβέντες για την οργάνωση ομαδικών εκθέσεων, με την τέχνη της σκιάς».
-Ποιες ήταν οι ωραιότερες λέξεις που ακούσατε για το σπίτι της σκιάς, που έχουν χαραχθεί στη μνήμη σας; Εννοώ από επισκέπτες
«Οι ωραιότερες λέξεις δεν ήταν λέξεις… Ήταν αγκαλιές και δάκρυα».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ