Στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στον ΑΝΤ1 φιλοξενήθηκε ο Στέφανος Κορκολής και -μεταξύ άλλων- μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, το πρόβλημα υγείας του, αλλά και τη σχέση του με τη μουσική.
«Μέσα μου είμαι σε διαρκή αναζήτηση μουσικά. Θα γράψω ένα τραγούδι και την άλλη στιγμή θα θελήσω να γράψω μουσική για ένα θέατρο, και την αμέσως επόμενη για ένα μιούζικαλ», τόνισε.
«Δεν ξορκίζω την περίοδο που ήμουν τραγουδιστής. Απλώς, δεν είναι το καλύτερό μου να τραγουδώ. Δεν κατάλαβα, γιατί έγινε. Εκείνη την περίοδο όμως πήρα πολλή αγάπη, έζησα πολύ όμορφα πράγματα. Δεν ένιωσα ποτέ ότι καβάλησα το καλάμι. Αν ήταν, θα το είχα κάνει ως “παιδί θαύμα”… Ως τραγουδιστής, ενώ στη σκηνή αισθανόμουν όμορφα αλλά μετά, ένιωθα ξένο σώμα. Στη δεύτερη καραντίνα είχα άρνηση να κάτσω μπροστά στο πιάνο, που με το πιάνο έχω καθημερινή επαφή. Σε θέμα έμπνευσης έχουν υπάρχει πολλές περίοδοι που δε μπορούσα να γράψω τίποτα. Όταν έχω έμπνευση είναι οι πιο χαρούμενες περίοδοι της ζωής μου. Όταν έχω έμπνευση είμαι πραγματικά ευτυχισμένος», ανέφερε σχετικά.
Το πρόβλημα υγείας
«Μετά την περιπέτεια με την υγεία μου, που συνεχίζεται, κάνω όνειρα της στιγμής. Από τότε που άρχισε αυτή η περιπέτεια άλλαξε ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα. Ήταν ένα σοκ. Ενώ δυστυχώς έχει γίνει μια αρρώστια της διπλανής πόρτας. Όταν μαθαίνεις ότι συμβαίνει σε εσένα, τοποθετείς τα πράγματα διαφορετικά. Εγώ ήμουν τυχερός στην ατυχία μου. Είδα στις διάφορες θεραπείες που έχω κάνει, ανθρώπους με χειρότερες μορφές καρκίνου. Εμένα με κατέστρεψε το τσιγάρο και θα το λέω πάντα αυτά, το τσιγάρο όντως προκαλεί καρκίνο» είπε κλείνοντας τη συνέντευξή του ο Στέφανος Κορκολής.
«Πέρασα και περνάω κάποιες περιπέτειες με την υγεία μου. Όταν βρίσκομαι σε μια έξαρση έμπνευσης δε με προσέχω όσο θα όφειλα. Έχω μπει όμως ένα πρόγραμμα στο να ξυπνάω νωρίς, να κάνω τη γυμναστική μου.. Και έτσι τα εξισορροπώ» είπε και συνέχισε μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια.
Είπαν στους γονείς μου: Μην πάτε ποτέ το παιδί στο ωδείο
«Είχε απογοητεύσει τους γονείς μου πως παρό,τι μεγάλωσα σε σπίτι με πολλή μουσική δεν είχα κάτσει ποτέ στο πιάνο. Μετά από μια ταινία που είδα στο σινεμά με τους γονείς μου πήγα στο σπίτι και όταν η μητέρα μου με ρώτησε τι κατάλαβα, της είπα τη μουσική και της ζήτησα να το παίξω στο πιάνω. Το έπαιξα κανονικά. Με πήγαν στο ωδείο και εκεί είπαν στους γονείς μου “μην το πάτε ποτέ στο ωδείο, αφήστε τον να βιώσει τη μουσική του ως παιχνίδι”» είπε ο Στέφανος Κορκολής.
«Πέρασα μια πάρα πολύ δύσκολη εφηβεία. Είχε αρρωστήσει η μητέρα μου. Από ένα σπίτι γεμάτο χαρά, ξαφνικά έκλεισαν οι κουρτίνες και σκοτείνιασαν όλα. Αντέδρασα. Τελείωσα κάποια στιγμή το σχολείο – το ένα από τα πολλά που άλλαξα- και πήγα στο Παρίσι».
«Είχα αρχίσει να κάνω σημαντικές δουλείες στο Παρίσι και δεν είχα κανέναν σκοπό να γυρίσω πίσω., Συνέβη κάτι οικογενειακό και έπρεπε να επιστρέψω. Ήταν δική μου επιλογή, η μητέρα μου δε το ήθελε ποτέ».
«Εισέπραξα απογοητεύσεις»
«Υπήρξα πολύ ανοιχτός με τις φιλίες μου. Σαφώς πληγώθηκα και εισέπραξα απογοητεύσεις, από παιδάκι. Οι φίλοι φαίνονται στο χρόνο, στη διάρκεια και στα δύσκολα. Όταν γίνεται το ξεσκαρτάρισμα κοιτάς ποιοι έχουν μείνει δίπλα. Ο φίλος πρέπει να έχει έναν ρόλο παραπάνω από τον αδελφό ή την αδελφή σου».
«Δεν ήμουν δύσκολος στον έρωτα. Ήμουν πάντα καλοπροαίρετος. Με τα χρόνια έγινα πιο “σφιχτός”. Όλοι στον έρωτα είμαστε το ίδιο, δε διαφέρω σε κάτι. Ο γάμος δεν ήταν το δυνατό μου σημείο. Ίσως οι επιλογές μου ήταν λάθος, ίσως εγώ ήμουν πολύ αφιερωμένος στη δουλειά μου. Ο πατέρας μου έλεγε πάντα ότι “υπάρχουν ευτυχισμένοι γάμου και ευτυχισμένα διαζύγια”. Εγώ έχω δυο ευτυχισμένα διαζύγιο. Όταν ο έρωτας μου χτυπήσει την πόρτα, θα την ανοίξω, δε τα την κλείσω».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ