Η Βανέσσα Αρχοντίδου είναι η πρώτη Ελληνίδα αλπινίστρια που ανέβηκε στις 7 υψηλότερες κορυφές του πλανήτη μέσω του project «Seven Summits»!
Έχει δύο γιους, 9 και 13 χρονών, τους οποίους τις περισσότερες φορές, όταν είναι εφικτό, τους εντάσσει μέσα σε διάφορες ορειβατικές δραστηριότητες.
Είναι γυναίκα έμπνευση, γεμάτη θάρρος και ζωντάνια, γυναίκα, που αγαπά τις άλλες γυναίκες, με βαθιές ευαισθησίες για τον πλανήτη και το περιβάλλον μας.
Σίγουρα είναι ένα από τα πιο όμορφα πρότυπα για όλους μας!
Είχα την τιμή να μιλήσω μαζί της για το mynews.gr και αν μου επιτρέπετε να το κάνω λίγο πιο προσωπικό, ήταν μία από τις ωραιότερες συζητήσεις που έχω κάνει ποτέ.
Συνέντευξη: Μαρίνα Μπίκου
Πώς ήρθε στη ζωή της ο αλπινισμός
«Αλπινιστής είναι ο ορειβάτης υψηλών υψομέτρων που χρησιμοποιεί διαφορετικές τεχνικές γνώσεις και εξοπλισμό από τον απλό ορειβάτη, προκειμένου να καταφέρει να φτάσει στα υψηλότερα υψόμετρα.
Δούλευα ως marketeer, ήμουν στέλεχος μεγάλων πολυεθνικών μέχρι και πέρυσι, ωστόσο η εν λόγω δουλειά μου δημιουργούσε μία μεγάλη πίεση κυρίως ψυχολογική.
Το 2004 μου πρότεινε μία συνάδελφος να πάμε σε μία εκδρομή που διοργάνωνε ένας ορειβατικός σύλλογος. Τότε ήταν που μπήκε το «μικρόβιο» σε μένα. Ήταν μια αποκάλυψε για μένα, γιατί – αν και το υψόμετρο που ανεβήκαμε ήταν μικρό – αισθάνθηκα τεράστια κούραση, το μυαλό μου όμως άδειασε εντελώς!
Δεν σκέφτηκα για μια ολόκληρη μέρα τη δουλειά. Αυτό άρχισε να με ευχαριστεί σε ένα άλλο επίπεδο. Έτσι συνέχισα να πηγαίνω σε εκδρομές του ορειβατικού συλλόγου εκείνη τη χρονιά και ανέβηκα και στον Όλυμπο.
Για μένα ήταν ένα τεράστιο κατόρθωμα γιατί ήμουν ένας άνθρωπος του καναπέ μέχρι τότε, γιατί γυμναζόμουν ελάχιστα.
Το βουνό το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή. Όμως, η διαδικασία της ορειβασίας είναι επίπονη.
Η αγάπη στο βουνό είναι αυτή που σε ωθεί να αθληθείς για να μπορέσεις να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις της ορειβασίας.
Η προπόνηση που απαιτείται για έναν μέσο ορειβάτη στην Ελλάδα δεν είναι κάτι τρομερό είναι ασκήσεις για το καρδιοαναπνευστικό, τρέξιμο κτλ και ασκήσεις για ενδυνάμωση των ποδιών.
Οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει με τους δικούς του χρόνους, καθώς ένα από τα καλά της ορειβασίας είναι ότι δεν τρέχεις».
View this post on Instagram
Η απόφαση για το project «Seven Summits»
«Το σημαντικότερο σημείο – το σημείο καμπής – για εμένα ήταν όταν πήρα την απόφαση να συμμετάσχω στα «Seven Summits», την κατάκτηση των 7 υψηλότερων κορυφών του πλανήτη.
Μέσω αυτού συνδυάζεις την ορειβασία με τη γνωριμία με όλους τους πολιτισμούς της γης – είναι μαγικό.
Δεν πας εκεί ως τουρίστας, μένεις αρκετό καιρό και έρχεσαι σε επαφή με τους εκάστοτε πολιτισμούς.
Το 2015 γνώρισα τον Νίκο Μαγγίτση, ο οποίος είναι ο πρώτος Έλληνας που ολοκλήρωσε το «Seven Summits» project και είναι αυτός που μου έβαλε το «μικρόβιο»!
Μου είπε τότε ότι έχω πολύ καλό εγκλιματισμό – ο οργανισμός μου λειτουργεί δηλαδή καλά σε υψηλά υψόμετρα – κι έτσι μου έδωσε θάρρος, ένιωσα ότι σε κάτι είμαι καλή. Άρχισα, λοιπόν, να σκέφτομαι έπειτα ότι θα ήθελα να ολοκληρώσω κι εγώ αυτό το project.
To 2014 ανέβηκα στο Κιλιμάντζαρο στην Αφρική, το 2015 στο Ακονκάγκουα στις Άνδεις, το 2016 στο όρος Ελμπρούς στον Καύκασο 5.642, το 2017 στο Ντενάλι στην Αλάσκα, το 2018 στην Πυραμίδα Κάρστενς στην Αυστραλία, το 2019 στο Έβερεστ και το 2022 στην Ανταρκτική».
View this post on Instagram
Η κατάκτηση του «Seven Summits»
«Ο τελευταίος σταθμός ήταν η Ανταρκτική. Αυτό που ζήσαμε εκεί ήταν πρωτόγνωρο.
Όταν κατέβηκα από το αεροπλάνο ήταν σαν κατέβηκα σε έναν άλλο πλανήτη, λες και προσγειώθηκα στον πλανήτη Άρη, αλλά με πάγο.
View this post on Instagram
Είναι ένα παρθένο, εντελώς ανέγγιχτο τοπίο. Το ψύχος ήταν όπως στο Έβερεστ και χειρότερο και η αποστολή διήρκεσε περίπου 30 μέρες.
Το γεγονός ότι κάναμε σκι μέχρι τον Νότιο Πόλο δεν είχε κάποια τεχνική δυσκολία που δεν ήταν αναμενόμενη. Το κρύο όμως έκανε τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα.
Ζούσαμε σε camps μαζί με άλλα 10-15 άτομα είναι η απόλυτη αίσθηση μοναξιάς, αλλά και ελευθερίας.
Βλέπεις μόνο το απόλυτο λευκό, τίποτε άλλο.
Σκεφθείτε ότι όταν φτάναμε στην κορυφή, βλέπαμε τον επιστημονικό σταθμό που υπάρχει εκεί και νομίζαμε ότι είναι οφθαλμαπάτη.
Ήταν ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο για μένα. Όλες αυτές τις μέρες δεν είχαμε καθόλου ίντερνετ και οι τηλεφωνικές συνομιλίες ήταν πολύ περιορισμένες, διαρκούσαν λίγα λεπτά».
View this post on Instagram
View this post on Instagram
Ο Νότιος Πόλος βρίσκεται γενικά στα 3.000 μέτρα. Στην Ανταρκτική υπάρχει συσσωρευμένος πάγος 2 χιλιομέτρων. Μπορεί να βρίσκεσαι σε μία ευθεία, ωστόσο στην πραγματικότητα βρίσκεσαι σε υψόμετρο 3.000 μέτρων, όσο είναι ο Όλυμπος.
Αυτό το αισθάνεσαι έντονα εκεί, γιατί όσο μεγαλύτερο είναι το υψόμετρο, τόσο περισσότερο κόπο πρέπει να καταβάλλει κανείς για να κάνει και τα πιο απλά πράγματα.
Η κορυφή της Ανταρκτικής που ανέβηκα ήταν στα 4.892 μέτρα και με αυτήν ολοκλήρωσα το «Seven Summits», ανέβηκα δηλαδή στις 7 υψηλότερες κορυφές όλων των ηπείρων.
Δυστυχώς αυτό που αντικρίσαμε στην κορυφή της Ανταρκτικής, στο όρος Βίνσον, ήταν ότι υπήρχε σε μεγάλο βαθμό το φαινόμενο του ice loss, του λιωσίματος δηλαδή των πάγων».
View this post on Instagram
View this post on Instagram
Η γέννηση του μη κερδοσκοπικού οργανισμού «A Woman Can Be»
«Μέσα από την ενασχόλησή μου με τον αλπινισμό γεννήθηκε και η ιδέα του «A Woman Can Be». Είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που πήρε νομική υπόσταση το 2020 και έχει ως στόχο τη γυναικεία ενδυνάμωση μέσα από πρωτοβουλίες που σχετίζονται με τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης (www.awomancanbe.org).
Η ομάδα μας αποτελείται από πέντε γυναίκες, την Άντζελα Πανταζή, την Αναστασία Ζώτου, τη Νατάσα Πεολίδου και την Ιωάννα Παπακωνσταντίνου. Ουσιαστικά, θέλουμε να προβάλλουμε δυναμικά γυναικεία πρότυπα γυναίκα ορειβάτης, γυναίκα αστροναύτης, γυναίκα ραλίστας κτλ. Όπως έλεγε η συγγραφέας και ακτιβίστρια, Marian Edelman, «you can’t be what you can’t see».
Απώτερος στόχος η ανάδειξη της κλιματικής κρίσης
«Θα ολοκλήρωνα το «Seven Summits» νωρίτερα, ωστόσο η πανδημία τα πήγε όλα πίσω. Μέσα στη δίνη της πανδημίας συνειδητοποίησα πως καλά τα προσωπικά όνειρα, όμως πρέπει να αφήσουμε και κάτι πίσω μας. Κάτι που να έχει αξία για το σύνολο της κοινωνίας.
Έτσι, μέσα από μία μεγάλη διαδικασία με πολλά zoom meeting κλτ, κατάφερα να γίνω πρέσβειρα του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για το Κλίμα – ένας θεσμός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δίνει την ευκαιρία σε ανθρώπους από όλη την Ευρώπη να μιλήσουν για την κλιματική αλλαγή.
Μέσω αυτού, η ανάβασή μου στην Ανταρκτική δεν θα ήταν απλά η επίτευξη ενός προσωπικού στόχου, αλλά θα είχε στόχο την ανάδειξη ενός μείζονος σημασίας ζητήματος, δηλαδή την κλιματική κρίση και μάλιστα, στο σημείο όπου αυτή ξεκινά, καθώς η Ανταρκτική είναι αυτή που ρυθμίζει το κλίμα όλου του πλανήτη.
Σύμφωνα με την επιστημονική κοινότητα, οι κλιματικές συνθήκες στην Ανταρκτική μεταβάλλονται με 3 έως 5 φορές μεγαλύτερο ρυθμό από κάθε άλλο μέρος του πλανήτη.
Επομένως, για μένα η Ανταρκτική ήταν το τέλος ενός ταξιδιού και η αρχή ενός άλλου».
View this post on Instagram
Το κόστος μίας τέτοιας αποστολής και ο ρόλος των κοινωνικών δικτύων
«Όλη η προσπάθεια για το «Seven Summits» είναι μία αρκετά δαπανηρή διαδικασία, η οποία – αν δεν έχεις την οικονομική άνεση, όπως κι εγώ – θα πρέπει να απευθυνθείς σε χορηγούς, όπως και έκανα.
Πλέον, δεν εργάζομαι ως μόνιμο στέλεχος σε κάποια εταιρεία, αλλά ασχολούμαι νυχθημερόν με το «A Woman Can Be», ώστε να αναπτυχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ο οργανισμός και να γίνει μία αυτόνομη οντότητα.
Χρησιμοποίησα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επικοινωνήσουμε την προσπάθειά μας. Είναι ένα πολύ χρήσιμο μέσο, ωστόσο τα τελευταία χρόνια βλέπω να προβάλλεται μόνο η εικόνα μέσω αυτών.
Προσωπικά, θεωρώ πως το σημαντικότερο είναι να προβάλλουμε ιδέες μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Να χρησιμοποιούμε δηλαδή την επικοινωνία για κάτι ουσιαστικό».
«Η αποτυχία είναι δασκάλα, αλλά πρέπει να βλέπουμε τα θετικά»
«Είχα πολλές αποτυχίες. Στις προπαρασκευαστικές διαδικασίες. Στην αρχή δεν μπορούσα να βρω χορηγούς για να χρηματοδοτήσουν την προσπάθεια.
Το θέμα όμως είναι πώς αφηγείσαι το τελικό σου κατόρθωμα.
Η αποτυχία είναι δασκάλα, αλλά πρέπει να βλέπουμε τα θετικά. Προσωπικά, τα άσχημα τα βγάζω από τη μεγάλη εικόνα του στόχου».
Το μήνυμά της προς όλα τα νέα (και όχι μόνο) κορίτσια
«Υπάρχουν κάποια πράγματα που μας κρατάνε πίσω, όπως είναι η ασφάλεια – η εργασιακή, η οικονομική κτλ. Αυτό που θέλω να πω στα νέα κορίτσια είναι μην αφήνετε τη ζωή να σας πηγαίνει εκείνη εκεί που θέλει, να σας πετάει σε προβλήματα.
Κάντε τον δικό σας προγραμματισμό.
Η δική μου εμπειρία λέει πως όλα είναι επιλογές. Δεν ήταν εύκολο να αφήσω τη δουλειά μου, ωστόσο το έκανα. Πρέπει να παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας.
Καταλαβαίνω ότι ένα νέο κορίτσι δεν έχει την εμπειρία για να το συνειδητοποιήσει, ωστόσο όσο πιο νωρίς γίνει αυτό τόσο το καλύτερο για εκείνη. Κερδίζουμε έτσι πολλά χρόνια που είμαστε πιο χρήσιμοι για την κοινωνία και τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μακάρι κι εγώ να ήξερα κάποια πράγματα νωρίτερα.
Οι Έλληνες είμαστε λίγο ενοχικοί στην απόλαυση. Ας πούμε, όταν γελάμε λέμε «σε καλό να μας βγει».
Ναι, σε καλό θα μας βγει, γιατί γελάμε. Είναι λίγο μέσα στην κουλτούρα μας.
Η ζωή είναι μικρή και αν συνεχώς αναβάλλουμε τα πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουμε πχ τον βιοπορισμό, λόγω του ότι το έχει βάλει ως στερεότυπο η κοινωνία, δεν θα ζήσουμε ποτέ. Δεν θα απολαύσουμε τίποτα από τη ζωή».
View this post on Instagram
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ