Τα ναζιστικά κρεματόρια δεν υπήρξαν μόνο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά τέθηκαν σε λειτουργία και στο Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη, όταν με την πυρπόληση ενός φούρνου και ενός σπιτιού, στα οποία επίτηδες είχαν εγκλωβίσει άμαχο πληθυσμό, οι ναζί κατακτητές δολοφονούσαν 149 ανθρώπους και έγραφαν άλλη μία μαύρη σελίδα στα εγκλήματα πολέμου.
Αποφράδα ημέρα, λοιπόν, αλλά ταυτόχρονα και ημέρα μνήμης και θυσίας είναι η 2 Σεπτεμβρίου του 1944, όταν οι ναζί με τους Έλληνες συνεργάτες τους, έβαψαν στο αίμα το Χορτιάτη.
Προηγήθηκαν δύο ανταρτικές επιθέσεις σε δύο αυτοκίνητα, ένα του Οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης, που πήγαινε στο βυζαντινό υδραγωγείο για την απολύμανση της δεξαμενής, από την οποία υδροδοτούνταν η Θεσσαλονίκη και στο οποίο οι επιβαίνοντες ήταν Έλληνες (ο ένας εκ των δύο επέζησε) και ακολούθησε ένα δεύτερο αυτοκίνητο με τρεις Γερμανούς και δύο Έλληνες και με τελικό απολογισμό τη διαφυγή δύο Γερμανών και την αιχμαλωσία των υπολοίπων. Οι διαφυγόντες επέστρεψαν στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης.
Οι περισσότεροι άντρες του Χορτιάτη ήταν στις δουλειές τους και οι εναπομείναντες είχαν δίλημμα, αν έπρεπε να μείνουν ή όχι. Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες πήραν τη διαβεβαίωση ή την εκτίμηση καλύτερα των ανταρτών, ότι δεν θα κινδυνεύσουν. Αυτά πάντα, σύμφωνα με μία εκδοχή, καθώς υπάρχει και δεύτερη σαφώς διαφορετική, που αναφέρεται στη συνέχεια του κειμένου.
Η σφαγή
Η ναζιστική πολεμική μηχανή που πάντα εξαντλούσε την αγριότητά της σε αμάχους, αφού με τους αντάρτες έπρεπε να πολεμήσει στα ίσια, περικύκλωσε το Χορτιάτη.
Κινητοποιήθηκαν δυνάμεις που γέμισαν 20 φορτηγά με Γερμανούς στρατιώτες, αλλά και δυνάμεις του «αποσπάσματος καταδίωξης ανταρτών» του Φριτς Σούμπερτ (Jagdkommando Schubert). Ακολούθως έκαναν αυτό που ήξεραν καλύτερα, δηλαδή πλιάτσικο και πυρπολήσεις, ενώ όσοι κάτοικοι ήταν στο χωριό συγκεντρώθηκαν στο καφενείο. Οι κάτοικοι αυτοί οδηγήθηκαν στο φούρνο του Στέφανου Γκουραμάνη, πολυβολήθηκαν από τους ναζί, οι οποίοι μετά έβαλαν φωτιά για να κάψουν όσους δεν είχαν ξεψυχήσει από τις σφαίρες.
Κατάφεραν να γλιτώσουν μόνο δύο. Δείγμα της απανθρωπιάς των ναζί ήταν ότι οι όμηροι οδηγήθηκαν στο φούρνο υπό τη συνοδεία βιολιού και μάλιστα με εύθυμους σκοπούς που έπαιζε Γερμανός στρατιώτης. «Γλεντούσαν» δηλαδή τη σφαγή των αμάχων που προετοίμαζαν!!!
Όποιος επιχειρούσε να διαφύγει από το φλεγόμενο κτήριο, τον μαχαίρωναν οι Γερμανοί και οι Έλληνες ταγματασφαλίτες, που ως άλλοι Νέρωνες «καμάρωναν» για τα έργα τους.
Μία άλλη ομάδα αμάχων την οδήγησαν στο σπίτι του Ευάγγελου Νταμπούδη και τους έκαψαν ζωντανούς. Άλλοι εκτελέστηκαν επί τόπου, όταν προσπάθησαν να διαφύγουν, γυναίκες βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν.
Ο απολογισμός της αποφράδας ημέρας ήταν 149 νεκροί, μεταξύ αυτών 109 γυναίκες και κορίτσια και περίπου 300 σπίτια καμμένα.
Δύο ημέρες μετά οι Γερμανοί ξαναγύρισαν για να ολοκληρώσουν το πλιάτσικο.
Ο υπεύθυνος του Ολοκαυτώματος, ο Φριτς Σούμπερτ μετά τον πόλεμο δικάστηκε και εκτελέστηκε στην Αθήνα.
Μετά τον πόλεμο και με δεδομένη την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα και που τα προδρομικά σημάδια της ήταν ορατά και μέσα στην κατοχική περίοδο, υπήρξε αντιπαράθεση σχετικά με την αφορμή για το Ολοκαύτωμα.
Μία άποψη επιχείρησε να χρεώσει το Ολοκαύτωμα σε άστοχες και άκαιρες, όπως τις θεωρούσε, ενέργειες του ΕΛΑΣ, που προκάλεσαν τους Γερμανούς στο να προχωρήσουν σε αντίποινα.
Από την πλευρά του ΕΛΑΣ, ο τότε αντάρτης και μετέπειτα εικαστικός, Γιώργος Φαρσακίδης, γράφει μεταξύ άλλων στο βιβλίο του «Αναζητώντας την Ιθάκη…».
«Στις 2 Σεπτέμβρη 1944, δύο δεκαοχτάχρονοι μαχητές του ΕΛΑΣ, ο γράφων και ο Σταύρος Δήμου (Σταύρακας), κατόπιν εντολής του καπετάν Χορτιάτη, ξαναστήσαμε ενέδρα στο Ρωμαϊκό Υδραγωγείο και χτυπήσαμε γερμανικό αυτοκίνητο, προπομπό φάλαγγας αυτοκινήτων που θα εκτελούσαν την προσχεδιασμένη σφαγή στο Χορτιάτη. Ο οδηγός του αυτοκινήτου τραυματίστηκε βαριά, όμως οι άλλοι δύο Γερμανοί, ύστερα από ανταλλαγή πυρών, κατάφεραν να διαφύγουν. Εμείς στείλαμε τον τραυματία για περίθαλψη και κάψαμε το αυτοκίνητο. Το χτύπημα του αναγνωριστικού αυτοκινήτου αποδείχτηκε σωτήριο για εκατοντάδες κατοίκους του χωριού, οι οποίοι, υπακούοντας στις προτροπές της οργάνωσης, κατάφεραν να διαφύγουν. Τα πάνω από εκατόν σαράντα πέντε άτομα, κυρίως γυναικόπαιδα, που παρέμειναν στο χωριό, δίνοντας πίστη στα λόγια του ιερέα και του προέδρου, που διατηρούσαν ’’καλές σχέσεις’’ με τους Γερμανούς, σφαγιάστηκαν ή κάηκαν ζωντανοί.
(…) Το ολοκαύτωμα, ως συμβάν, απουσιάζει τόσο από τα γερμανικά, όσο και από τα βρετανικά αρχεία. Κι αναρωτιέται κανείς, για να συγκαλύψει άραγε ποιους μεγαλόσχημους συνεργούς εγκλημάτων πολέμου, ποιες πολιτικές ατιμίες και προδοσίες, έχει διαγραφεί αυτή η σελίδα; (Όπως είναι γνωστό, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Κουρτ Βαλτχάιμ, είχε υπηρετήσει στο Γερμανικό Αρχηγείο Βορείου Ελλάδος ως αξιωματικός πληροφοριών)».
Επίσης στο βιβλίο του «Μία επαίσχυντη συμφωνία και το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη», ο Γ. Φαρσακίδης αναφέρει: «Η Ελληνική Επίσημη Ιστοριογραφία ελάχιστα έχει ασχοληθεί με την πυρπόληση του Χορτιάτη. Και το βολικό παραμύθι για τους “κακούς αντάρτες” και τα γερμανικά αντίποινα για τον φόνο ενός ανύπαρκτου Γερμανού γιατρού, είχε για χρόνια παραπληροφορήσει τον κόσμο.
Το ολοκαύτωμα, σαν συμβάν, απουσιάζει παντελώς τόσο από τα, κατά τα άλλα σχολαστικά στην καταγραφή, γερμανικά, όσο και τα βρετανικά αρχεία. Κι αναρωτιέται κανείς, συγκαλύπτοντας άραγε ποιους μεγαλόσχημους συνεργούς εγκλημάτων πολέμου, ποιες πολιτικές ατιμίες και προδοσίες, έχει διαγραφεί αυτή η σελίδα;
Τον Αύγουστο του 1944, κατά μαρτυρία ανώτατων Γερμανών αξιωματούχων, όπως του Γκέμπελς (που μετείχε κι ο ίδιος), του Φον Όβεν, του Γιοντλ και του Σπέερ, κλείστηκε μεταξύ Βρετανών και Γερμανών μια μυστική “Συμφωνία Κυρίων” που προέβλεπε την ανενόχλητη, από τους Βρετανούς, αποχώρηση από την Ελλάδα των Γερμανικών στρατευμάτων. Σε αντάλλαγμα οι Γερμανοί, με την βοήθεια των γερμανοεξοπλισμένων Ταγμάτων Ασφαλείας, εξουδετερώνοντας το Εαμικό Κίνημα, θα παραχωρούσαν τη Θεσσαλονίκη στους Άγγλους.
Μετά το τέλος του πολέμου, η Επαίσχυντη Συμφωνία, που πρόδιδε τον κοινό Συμμαχικό αγώνα, δημοσιοποιήθηκε από τους Γερμανούς, αλλά όπως ήταν επόμενο, σαν πράξη πολιτικής ατιμίας, παραμένει από τους Βρετανούς μέχρι σήμερα “εν κρύπτω”».
Πάντως, η ιστορία των Μπλόκων και των Ολοκαυτωμάτων, οι θηριωδίες, τα εγκλήματα και τα πλιάτσικα των ναζί στη χώρα μας, αλλά και ευρύτερα στην κατεχόμενη Ευρώπη, είναι τόσα πολλά, που δεν υπάρχει χώρος για δικαιολογίες και για απόπειρες απόδοσης “ευθυνών”, σε όσους αγωνίζονταν ενάντια στο αιμοσταγές θηρίο, που δήθεν το ερέθιζαν ακόμα περισσότερο, αντί “να κάτσουν στα αυγά τους”.
Η oπισθοχώρηση των Γερμανών το 1944, σήμανε, απολύτως συνειδητά από την πλευρά τους, την εκδήλωση της εκδικητικής τους μανίας με σειρά σφαγών αμάχων.
Δήμος Πυλαίας-Χορτιάτη | Εκδηλώσεις Μνήμης
Σε ανακοίνωση του Δήμου σημειώνεται ότι την Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου, από την ανατολή έως και τη δύση του ήλιου, θα αναρτηθούν μεσίστιες οι σημαίες στα δημόσια, δημοτικά κτίρια, στα γραφεία οργανισμών δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου καθώς και στα καταστήματα και οικίες του Δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη.
Οι φετινές τριήμερες εκδηλώσεις ξεκινούν την Τετάρτη 31 Αυγούστου, στις 6 το απόγευμα με τον «Ιστορικό Περίπατο Μνήμης» στους χώρους μαρτυρίου του Ολοκαυτώματος που διοργανώνεται από την Κίνηση Πολιτών Χορτιάτη και την Εφημερίδα Χορτιάτης 570.
Στις 7 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί η «17η Ποδηλατοδρομία Ειρήνης», που θα ξεκινήσει από τη διασταύρωση Χορτιάτη-Αγίου Βασιλείου, ενώ στις 8.30 μ.μ. στο προαύλιο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου μια ομάδα κατοίκων του Χορτιάτη θα παρουσιάσει δρώμενο για το Ολοκαύτωμα.
Οι εκδηλώσεις της ημέρας θα τελειώσουν με τη μουσικοχορευτική παράσταση «Τα φύλλα που έμειναν», με την ορχήστρα JoveNata Ensemble. Τη χορογραφία έχει κάνει η ομάδα «κράμα» και τη διεύθυνση της ορχήστρας θα έχει ο Μιχάλης Τραχαλιός. Η παράσταση θα δοθεί στο προαύλιο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου, με ώρα ένταξης τις 9 το βράδυ.
Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου, στις 7.30 μ.μ., με την επιμνημόσυνη δέηση στον τόπο του μαρτυρίου («Φούρνος Γκουραμάνη») και στις 8.15 θα ακολουθήσει η «6η Λαμπαδηφορία Ειρήνης», με αφετηρία τον «Φούρνο Γκουραμάνη» και τερματισμό το Πέτρινο Γυμνάσιο.
Κορυφαία στιγμή των φετινών εκδηλώσεων είναι η παρουσίαση του έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Μαουτχάουζεν», σε μελοποίηση Μίκη Θεοδωράκη και σε ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη και του Βασίλη Γισδάκη, στο Πέτρινο Γυμνάσιο.
Συμμετέχει η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης υπό τη διεύθυνση του Αναστάσιου Συμεωνίδη. Την επιμέλεια-παρουσίαση της εκδήλωσης έχει ο δημοσιογράφος/συγγραφέας, Κώστας Μπλιάτκας.
Οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν την Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου με την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου και το 78ο Αρχιερατικό Μνημόσυνο στο Μνημείο των Θυμάτων από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.κ. Βαρνάβα. Θα ακολουθήσουν ομιλίες, κατάθεση στεφάνων, προσκλητήριο νεκρών, ενός λεπτού σιγή και η ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ