Ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ξυδάκης με αφορμή την ευρεία νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές, κατηγόρησε τους ψηφοφόρους της ότι πάσχουν από το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης», προκαλώντας χαμό, με πολλούς να αναρωτιούνται τι ακριβώς είναι το σύνδρομο αυτό.
Χαρακτηριστικά είπε μιλώντας στο κανάλι Κόντρα:
«Ίσως σε ένα μέρος του πληθυσμού, μέσα στη συσκότιση, την παραπληροφόρηση και την ομίχλη στα μυαλά, υπάρχει ένα σύνδρομο “είμαστε θυρωροί της νύχτας”, ένα “σύνδρομο της Στοκχόλμης”»,
Ν. Ξυδάκης, τέως αναπλ. ΥΠΕΞ: «Ένα μέρος όσων ψήφισαν ΝΔ έχουν ομίχλη στα μυαλά, είναι θυρωροί της νύχτας, έχουν σύνδρομο Στοκχόλμης»
❗️Δυνατή συμμετοχή για μονοψήφιο. pic.twitter.com/CJpXHsLPSj
— Georghy Zhukov (@GeorghyZhukov) May 25, 2023
Τι είναι το Σύνδρομο της Στοκχόλμης
Το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι ένα είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο όμηροι εκφράζουν συμπάθεια και συμπόνοια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους, μερικές φορές σε σημείο που να υπερασπίζονται και ταυτίζονται με τους απαγωγείς. Αυτά τα συναισθήματα γενικά θεωρούνται παράλογα μέσα από το πρίσμα του κινδύνου ή του ρίσκου που υπέστησαν τα θύματα, τα οποία θεωρούν ουσιαστικά την έλλειψη κακοποίησης από τους απαγωγείς ως μια πράξη καλοσύνης.
Πώς προήλθε η ονομασία του
Ο όρος αυτός επικράτησε, μετά τη ληστεία που έλαβε χώρα τον Αύγουστο του 1973, σε υποκατάστημα της τράπεζας Kreditbanken στο Νόρμαλμστοργκ, στην κεντρική Στοκχόλμη της Σουηδίας.
Τότε λοιπόν δυο ένοπλοι άνδρες οι Γιαν-Έρικ Όλσσον και Κλαρκ Όλοφσον εισέβαλαν στην τράπεζα και απήγαγαν τέσσερις υπαλλήλους, τους Ελίζαμπετ Όλντγκρεν, Κρίστιν Ένμαρκ, Μπιργκίτα Λούντμπλαντ και τον Σβεν Σάφστρομ, κρατώντας τους ομήρους για 6 μέρες σε θησαυροφυλάκιο της τράπεζας Sveriges Kreditbank.
Μετά τη σύλληψη των δραστών, οι όμηροι αντιστάθηκαν στην προσπάθεια των Αρχών να τους διασώσουν και στη συνέχεια προσπάθησαν να συλλέξουν χρήματα, για να ενισχύσουν οικονομικά τον δικαστικό αγώνα των απαγωγέων τους και αρνήθηκαν μάλιστα να καταθέσουν εναντίον τους.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Σουηδό ψυχίατρο, Nils Bejerot, που είχε το ρόλο του συμβούλου της αστυνομίας, κατά τη διάρκεια της ομηρίας, ο οποίος αναφέρθηκε στη συμπεριφορά των θυμάτων ενώπιον τηλεθεατών των καναλιών που μετέδιδαν τις εικόνες, χαρακτηρίζοντας το πρωτοφανές φαινόμενο της ταύτισης των θυμάτων με τους απαγωγείς ως «Σύνδρομο της… Στοκχόλμης».
Στα άτομα, που εμφανίζεται το σύνδρομο, παρατηρούνται συμπεριφορές, που σε άλλες συνθήκες θεωρούνται παράλογες.
Κάτω από ανείπωτη ψυχολογική πίεση και ενδεχόμενη σωματική κόπωση (αϋπνία, ασιτία, κακός βιορυθμός κ.α.):
- Πράξεις ευγένειας από τους απαγωγείς, ακόμη και πολύ μικρής σημασίας, παίρνουν σημαντικές διαστάσεις από την πλευρά του θύματος
- Οι απόπειρες τρίτων προς διάσωση λαμβάνονται ως απειλή της ισορροπίας του θύματος άρα αποδοκιμάζονται ή ακόμα χειρότερα παρεμποδίζονται
- Τα κίνητρα των δραστών παρερμηνεύονται από το θύμα και, τέλος,
- Η διάρκεια της ομηρείας φαίνεται μικρότερης διάρκειας στα θύματα από ό,τι ήταν στην πράξη.
H αναφορά στη δημοφιλή σειρά «La Casa De Papel»
Στη σειρά «La Casa De Papel» οι ήρωες που πραγματοποιούσαν ληστεία σε τράπεζα είχαν ψευδώνυμα, με έναν από τους χαρακτήρες να είναι και η «Στοκχόλμη».
Το όνομά της δεν αποτέλεσε τυχαία επιλογή, αφού ο συγκεκριμένος χαρακτήρας είχε αυτό το σύνδρομο. Ερωτεύτηκε τον άνθρωπο που την απήγαγε και άλλαξε στρατόπεδο.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ