O οικονομολόγος και Γραμματέας Περιβάλλοντος & Κλιματικής Αλλαγής Διοικούσας ΝΔ Θεσσαλονίκης, Γιώργος Ν. Παπαϊωάννου, με άρθρο του στο Mynews.gr, τονίζει τη σημασία του οράματος στην ελληνική κοινωνία και της αλλαγής του κόσμου, μετά από τις πολλές δυσκολίες που έφεραν τα μνημόνια, η πανδημία του κορωνοϊού, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση.
Ακολουθεί το άρθρο του κ. Παπαϊωάννου:
«Περίεργοι οι καιροί μας. Μετά από χρόνια μνημονίων, οικονομικής κρίσης και πανδημίας, τώρα πόλεμος και ενεργειακή κρίση και φτου κι απ’ την αρχή. Ζοριστήκαμε, συνεχίζουμε να το κάνουμε, υποστήκαμε απώλειες, χάσαμε όσα θεωρούσαμε δεδομένα κι αυτονόητα και σιγά σιγά, σχεδόν ύπουλα, αρχίσαμε να κατεβάζουμε τον πήχη.
Μέσα από προβλήματα, δυσκολίες και αναπάντεχες ήττες, ο μόνος τρόπος να ανταπεξέλθουμε ψυχολογικά ήταν να ζήσουμε με ό,τι έχουμε έστω κι αν αυτό ήταν κόντρα στην επιθυμία μας, ενάντια σε όσα πιστεύουμε και οπωσδήποτε «αδικούσε» τις δυνατότητές μας.
Και να σήμερα, να προσπαθούμε να δώσουμε διάσταση στο μικρό, το αδιάφορο, το «λίγο».
Και φυσικά, «ουκ εν τω πολλώ το ευ» και φυσικά, είναι ωραίο να νιώθεις καλά με όσα έχεις και να εκτιμάς κάθε αγαθό που κερδίζεις ή σου χαρίζεται. Από όλα αυτά όμως μέχρι την αμαχητί αποδοχή του συμβιβασμού με τη μετριότητα, υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Κι ενώ διεθνώς οι κρίσεις συνεχίζονται γεγονός που επιμηκύνει την υιοθέτηση μιας φιλοσοφίας ολιγάρκειας, ακριβώς λόγω των συγκεκριμένων συνθηκών η αλλαγή τρόπου σκέψης φαίνεται όχι μόνο αναγκαία αλλά και επιβεβλημένη.
Σήμερα παρά ποτέ χρειαζόμαστε όραμα, όνειρο και κουράγιο να τα διεκδικήσουμε. Ο καιρός των ανέμπνευστων επιλογών πρέπει να τελειώσει χθες. Τώρα είναι η στιγμή να ξαναβρούμε τα νεανικά μας στοιχεία, εκείνα που λόγω ορμονών και ελλιποβαρούς αντίληψης του χρόνου, μας ξεσήκωναν, μας εφοδίαζαν με αισιοδοξία, θάρρος και διάθεση να αλλάξουμε τον κόσμο.
Δεν έχει νόημα να αναρωτηθούμε πού χάθηκε η ορμή της εφηβικής γενναιότητας, πού στραπατσαρίστηκε η ανάγκη μας να παλεύουμε για το καλύτερο. Έχει όμως νόημα να τα «ξεθάψουμε».
Κι αν έχουν χαθεί, να τα δημιουργήσουμε εκ νέου. Δε μπορεί να αναρωτιόμαστε σε κουβέντες καφενείου, για την μεγάλη αποχή στις εκλογές, για τους νέους ανθρώπους που σκέφτονται πώς να φύγουν στο εξωτερικό, για το πού πήγαν οι αξίες μας και την ίδια ώρα να κρυβόμαστε στο καβούκι μας, να φοβόμαστε να ονειρευτούμε και να διεκδικήσουμε. Αντί να προετοιμάζουμε με θάρρος και αυταπάρνηση μια καλύτερη κοινωνία για τα παιδιά και τις επόμενες γενιές εμείς λουφάρουμε κρυμμένοι πίσω από δικαιολογίες περί ρεαλισμού και αποδοχής της σκληρής πραγματικότητας. Αυτόν ακριβώς το ρεαλισμό οφείλουμε να επικαλεστούμε προκειμένου να δούμε πως ο δρόμος που τραβάμε δε βγάζει πουθενά.
«Καλύτερα να στοχεύεις ψηλά και να μην βρίσκεις ακριβώς το στόχο, παρά να στοχεύεις χαμηλά και πάλι να είναι αβέβαιο το αποτέλεσμα». Φτάνει πια ο πήχης να χαμηλώνει κάθε μέρα και πιο πολύ. Ήρθε η στιγμή να τον ανεβάσουμε. Κι αν μόνοι δε μπορούμε να τα καταφέρουμε υπάρχουν πάντα οι δυνατές ενώσεις ή αλλιώς, οι ενωμένες δυνάμεις.
«Κοιτάμε μπροστά, στοχεύουμε ψηλά» συνηθίζει να λέει ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κι έχουμε κάθε λόγο να υιοθετήσουμε το σύνθημα όλοι και κυρίως οι νέοι, είτε είναι μαθητές Λυκείου (που σύντομα θα επιλέξουν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία) είτε φοιτητές που πασχίζουν να γίνουν άριστοι (ο καθένας στον τομέα του). Ευτυχώς, τα αισιόδοξα ζωντανά παραδείγματα δυναμικών «συνόλων» που πρωτοπορούν και δημιουργούν καθημερινά, μετατρέποντας την αντιξοότητα σε ευκαιρία νέας προοπτικής, υπάρχουν δίπλα μας. Κυριολεκτικά δίπλα μας. Όπως το παράδειγμα του τεχνολογικού πάρκου 4ης γενιάς «Thess Intec», του πιο σημαντικού έργου έρευνας και καινοτομίας στην Ελλάδα και του μεγαλύτερου στα Βαλκάνια που αναμένεται να παράξει νέες ποιοτικές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και να συμβάλει καθοριστικά στην αντιστροφή του brain drain».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ