Aφιερώνεται ως έπαινος λαμπρός και ως σπονδή , στη μνήμη όλων εκείνων που δεν λιποψύχησαν και πέταξαν προς την Ιστορία. Στους «Αδικαίωτους» του Αργυρόπουλου, στους «Πολεμιστές του Ουρανού» του Κακολύρη.
Κατατίθεται εις τιμήν εκείνων -που σε καιρούς χαλεπούς και ύποπτους-, «φύλαξαν στη ζωή τους Θερμοπύλες»- κατά πως θάλεγε κι ο Αλεξανδρινός.
Aφιερώνεται με εσωτερική συντριβή, στους αγνοούμενους και στις οικογένειες τους.
Αφιερώνεται σε κείνους τους έντιμους Έλληνες Αξιωματικούς, που φορώντας τη στολή τους σε μαύρη ώρα, παρέμειναν πιστοί στον όρκο τους και στη Πατρίδα.
Αφιερώνεται σε όλα εκείνα τα σιδερένια Ανθρωπάκια , που φιλούν σε εκδηλώσεις λαμπρές -με την υποκρισία του Ιούδα-, κάποιο παιδί , λησμονούντες πόσα τέτοια παιδιά δολοφόνησαν κατά τους βομβαρδισμούς της προηγούμενης νύχτας. . Ναι . Σε κείνα τα σιδερένια ανθρωπάκια που είναι πιο δειλά κι από τα ερπετά , γιατί δολοφονούν άοπλους και αιχμαλώτους, που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τη ζωή τους..
Καταγράφεται συνάμα και σαν μνήμη ιστορική και ανεξίτηλη για τις νέες γενιές που θα έρθουν και θα βρουν τη σελίδα 1974 του ημερολογίου της Ιστορίας μας «λευκή». …Γιατί έτσι το θέλησαν και το συμφώνησαν μια χούφτα επιτήδειοι. Εκείνοι οι πολιτικάντηδες, αντάμα με κάποιους αστροαπαστράπτοντες, βγαλμένους μέσα από μία βιομηχανία ηγετίσκων…
Του Καθηγητού Κωνσταντινίδη Αθανάσιου
(Μαθηματικού)
- Διδάκτορος Α.Π.Θ.
- Mέλους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ειδικών Δυνάμεων
- Συμβούλου (2014-2022) του ΥΠ.ΕΘΑ των ΗΑΕ στον Τομέα EW
- Μεταπτυχιακού Μελετητή Διαχείρισης Στρατιωτικών Κρίσεων
Οι άγνωστες πτυχές μιας Εθνικής τραγωδίας- Το άφρον πραξικόπημα. Τα αμείλικτα και αναπάντητα μέχρι και σήμερα ερωτήματα προς τους τότε Αρχηγούς, Παπανικολάου και Αραπάκη. Το δράμα των αγνοουμένων. Οι ξεχασμένοι ήρωες…
Στην παρούσα ιστορική καταγραφή, δεν επιχειρείται από τον γράφοντα, απονομή ευθυνών, ούτε διασπορά υποψιών για τον ρόλο που διαδραμάτησαν κάποιοι, εκείνες τις «αποφράδες μέρες». Δεν είναι ούτε εξουσιοδοτημένος, ούτε αρμόδιος.Επί συντελεσθείσης Εθνικής τραγωδίας είναι πρώτιστο καθήκον της ίδιας της Πολιτείας να γνωμοδοτήσει και να κρίνει τα πεπραγμένα. Να τιμήσει τους ήρωες και να παραδώσει στην αιώνια περιφρόνηση των επερχόμενων γενεών, τους «Eφιάλτες».
Μα η επίσημη ελληνική Πολιτεία αποποιείται αυτού του ιερού καθήκοντός της, εδώ και μισό αιώνα. Ο φάκελος της Κύπρου δεν άνοιξε ποτέ. Η «αλήθεια», ως άλλη omerta, παραμένει ερμητικά επτασφράγιστη και φυλάσσεται μέχρι και σήμερα, με επιμέλεια και λήθη… Στις Δημοκρατίες ωστόσο, δεν υπάρχουν άβατα μυστικά, ούτε ένοχες σιωπές…Το δύσκολο αυτό έργο της Κρίσης, ανετέθη πλέον αυτοδικαίως -ως ύψιστη υποχρέωση-στην Ιστορία……Γιατί μόνο αυτή μπορεί και εισβάλλει χειμαρρικά στα μεγάλα και «φωτεινά» δωμάτια των «σκοτεινών» αποφάσεων και προσμετρά εκείνους που αέναα την κινούν…
Τους ήρωες και τους “μικρούς”…
Εκείνες τις καυτές μέρες του 74, που σηματοδοτούν κάθε χρόνο την έλευση του Ιούλη, τίποτα δεν προδίκαζε την επερχόμενη «καταιγίδα». Ανενημέρωτος, ως συνήθως- προ των επερχόμενων καταιγίδων-, ο ελληνικός λαός, αποζητούσε απεγνωσμένα, λίγη δροσιά στις ακρογιαλιές. Κι όπως πάντα σχεδόν- εν αγνοία του- οι εξελίξεις “τρέχανε”.Τον τελευταίο καιρό ήταν γνωστό στους ελάχιστους ενασχολούμενους, ότι το κέντρο βάρους των πολιτικών γεγονότων στην Ν.Α Μεσόγειο αφορούσε το Κυπριακό. Οι σχέσεις ανάμεσα στην αόρατη κυβέρνηση του Ιωαννίδη και της υπό τον Μακάριο κυπριακής, είχαν ραγδαία επιδεινωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι επικείμενες συνέπειες της κρίσης να μην είναι προβλέψιμες….
Στις 07/06/74 η κυπριακή κυβέρνηση-υπό το πρόσχημα επαπειλούμενου πραξικοπήματος- αποφασίζει να «πετάξει το γάντι» στην Αθήνα, επιδίδουσα ρηματική διακοίνωση για περιορισμό της δυνάμεως της Εθνοφρουράς, της οποίας η πλειοψηφία των Αξιωματικών ήταν Έλληνες, από 11.000 άνδρες σε 4.500.
Ήταν η δεύτερη φορά που ο Μακάριος είχε λάβει μία ολέθρια απόφαση, η οποία ενδυνάμωνε μεν, την πολιτική του θέση στη Μεγαλόνησο και στην διεθνή σκακιέρα, αλλά ταυτόχρονα αποδυνάμωνε στρατιωτικά την Κύπρο.
Προηγήθηκε -χρόνια πριν- η εγκληματική εμμονή του για απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας, η οποία έφτασε, μέχρι την απειλή προσφυγής του στον Ο.Η.Ε. (απόρρητη επιστολή του προς τον Γ. Παπαδόπουλο, μέσω του Στρατηγού Παπαλουκά).Το επικουρικό σώμα των ανθενωτικών Μακαριακών, εξοπλισμένο ήδη με τσεχοσλαβακικά όπλα, τα οποία κατέφθασαν μυστικά στα μέσα Ιανουαρίου του 72, θα συμπλήρωνε τα κενά, ενώ παράλληλα θα “ξεκαθάριζε” με τους ενωτικούς της ΕΟΚΑ Β΄.
Στην πολιτική πολλά πράγματα αλλάζουν στο διάβα του χρόνου…
Ο «Ιερός Όρκος της Φανερωμένης» (28/08/54), τον οποίο- ο ίδιος- ο ιερέας πολιτικός είχε δώσει, όταν κάλεσε σύσσωμο τον κυπριακό Ελληνισμό σε ιερό αγώνα για την «Ένωση», είχε προ πολλού ξεθωριάσει. Στα χρόνια που ακολούθησαν, δεν υπήρξε ουδείς Έλλην ηγέτης, με τον οποίο να μην έλθει σε αντιπαράθεση…Και έκρινε, ότι τώρα ήταν η ώρα, για να αποστείλει το σκληρό μήνυμα του προς την Αθήνα…
Εξ άλλου, προ μηνών, είχε δηλώσει, δεικτικά, σε Δημοσιογράφους : «…Μη λησμονείτε ότι επέζησα επί 12 Ελλήνων Πρωθυπουργών. Ο αριθμός 13 είναι ο τυχερός μου».
«Ποντάροντας» όμως στον αριθμό αυτόν, δεν συνεκτίμησε, ότι η απονενοημένη πρόκλησή του, δεν είχε-αυτή τη φορά- ως αποδέκτη έναν σώφρονα άνδρα, που θα συνεκτιμούσε τις συνέπειες των ενεργειών του, μα έναν παρανοϊκό Δικτάτορα, απροβλέπτων αντιδράσεων,
Ήδη ο «αόρατος άνθρωπος», σε συνάντησή του στην Αθήνα -την επόμενη μέρα- με κλιμάκιο ανδρών της CIA, προειδοποιεί: “Η συμπεριφορά του Μακαρίου αφήνει πλέον ελάχιστα περιθώρια στην Αθήνα…Η Ελλάδα στρατιωτικά είναι πανίσχυρη στην περιοχή και δεν θα ανεχθεί περαιτέρω προκλήσεις από όπου και αν προέρχονται…”
Στον σαφή δε, υπαινιγμό, του Αμερικανού αξιωματούχου Εstes, περί πιθανής εμπλοκής/επεμβάσεως της Τουρκίας, ανταπαντά ότι, σε μία τέτοια περίπτωση, θα εισβάλει στην Ανατολία, τονίζοντας /με έμφαση/ την ανωτερότητα των ελληνικών Ε.Δ και την εγνωσμένη ελληνική αεροναυτική ισχύ. Τα πάντα έχουν -ήδη- δρομολογηθεί…Από τους σύγχρονους ιστορικούς, θα κριθούν κάποια μέρα οι πράξεις αμφοτέρων των Aνδρών, οι οποίοι ιδίοις λόγοιςηγμένοι, ακολούθησαν τις σειρήνες της προσωπικής τους ματαιοδοξίας και οδήγησαν το Έθνος, σε μία από τις τραγικότερες στιγμές της Ιστορίας του.
Σε απόρρητη σύσκεψη (02/07/74. ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ-ΩΡΑ 12.30), στην οποία συμμετέχουν ο Δ. Ιωαννίδης, ο Φ. Γκιζίκης και ο Μπονάνος, αποφασίζεται πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Η ύστατη και αγωνιώδης έκκληση του /υπό περιορισμό/ Γ. Παπαδόπουλου, ή οποία παραδίδεται στο Ιωαννίδη- μέσω επιστολής-, την οποία επιδίδει ο Σ. Παττακός (Πρακτικά Βουλής) και στην οποία εκφράζεται ο φόβος, ότι ενδεχόμενη απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του Μακαρίου θα οδηγήσει σε διχοτόμηση της Κύπρου αγνοείται.
………………………………………………………………………………..
Στις 15 Ιουλίου και ώρα 08.15 το στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλες παίρνει “φωτιά”.
ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ….Κωδικοί…
“Σήμερα στις 8.30 εκδηλώθηκε πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Πυκνοί πυροβολισμοί από το Προεδρικό Μέγαρο…”
Πράγματι, οι μάχες μπροστά από το Προεδρικό μέγαρο, μαίνονται.. Έλληνες πυροβολούν εναντίον Ελληνοκυπρίων, ενώ Ελληνοκύπριοι Μακαριακοί συλλαμβάνουν Έλληνες αξιωματικούς, αμέτοχους στο πραξικόπημα και τους κακοποιούν βάναυσα. Αεροπλάνα ΒΟΕΙΝG 720 και 727, μεταφέρουν συνεχώς με έκτακτες πτήσεις στην Ελλάδα, νεκρούς Έλληνες αξιωματικούς και τραυματίες.
Απολογισμός: 450 Έλληνες και Κύπριοι νεκροί.Οι 31-32 μοίρες Καταδρομών επιτίθενται κατά κύματα στο Προεδρικό Μέγαρο. Τελικά η αντίσταση των Κυπρίων κάμπτεται…Οι πραξικοπηματίες ορκίζουν στο «πόδι», ως Πρόεδρο προσωρινής κυβερνήσεως, τον Διευθυντή της εφημερίδος «Μάχη» Νικόλαο Σαμψών, στέλεχος της ΕΟΚΑ. Ο Μακάριος φυγαδεύεται στην Πάφο, απ ΄όπου απευθύνει διάγγελμα και /από εκεί/ με ελικόπτερο του ΟΗΕ, μέσω Μάλτας, διαφεύγει στο Λονδίνο.Oτραγικός απολογισμός του αδελφοκτόνου αλληλοσπαραγμού:
Κατά τον Ταξίαρχο Γεωργίτση, ηγέτου της επιχειρήσεως «ΑΦΡΟΔΙΤΗ 3», 57 νεκροί. Ο Άρης Χατζηπαναγιώτου στη μήνυσή του (ΑΣΔΕΝ/αριθμ. πρ. 214/10-5-76) μιλά για 650 νεκρούς.
————————————————————————————————————
Οι πληροφορίες για ασυνήθιστα μεγάλη συγκέντρωση τουρκικών δυνάμεων στη Μερσίνα και για επικείμενη Τουρκική αποβατική ενέργεια, είναι σαφείς και διαρρήδην εξακριβωμένες. Οι φήμες για έντονη κινητικότητα «έτρεχαν» ένα μήνα πριν, ενώ τα αρματαγωγά φόρτωναν ήδη σε εντατικούς ρυθμούς, άρματα πυροβολικό και τεθωρακισμένα. Ο Ετσεβίτ πραγματοποιεί ταξίδι/ αστραπή στο Λονδίνο, ενώ η Σοβιετική Ένωση προειδοποιεί ότι «...σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις…».
Και ενώ στη Μερσίνα (17/07/74), τα στρατιωτικά τμήματα επιβιβάζονται στα τουρκικά αποβατικά, ο μεν Ιωαννίδης εκτιμά πως πρόκειται για «μπλόφα», ο δε Μακάριος, στις 19/08/74,υποπίπτει στο τελευταίο αλλά και μέγιστο εκ των ολισθημάτων του,αφού από το βήμα του Σ.Α του Ο.Η.Ε επιδίδεται -ως ένας άλλος Νοταράς- σε ανθελληνικό παραλήρημα, καλών εμμέσως πλην σαφώς, τον προαιώνιο εχθρό του Γένους –να επέμβει. Υποστηρίζει με πάθος και έμφαση ότι :
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΕΙΣΒΟΛΗΣ, από την οποία κινδυνεύουν και οι Τουρκοκύπριοι…Συνεχίζει δε: “…Και η εισβολή αυτή συνεχίζεται όσο υπάρχουν ΕΛΛΗΝΕΣ αξιωματικοί στην Κύπρο…Οι Έλληνες έχουν καταλάβει την Κύπρο και είναι περισσότερον επικίνδυνοι από τους Τούρκους. Στους δρόμους περιφέρονται τανκς. Κινδυνεύει η Τουρκοκυπριακή Κοινότητα.”
Ο εκφωνηθείς λόγος του, υπάρχει στα αρχεία του Σ.Α του Ο.Η.Ε, ηχογραφημένα αποσπάσματά του παρεδόθησαν, έκτοτε, σε κοινή χρήση και εκτενή τμήματά του περιέχονται σε όλα σχεδόν τα βιβλία τα οποία εγράφησαν για τη Κύπρο. Οι τρίτοι μετά τον Μακάριο και Ιωαννίδη «σωτήρες» της Κύπρου Ετσεβίτ-Ντεμιρέλ-Ντεκτάς, εξασφάλισαν το τελευταίο χαρτί που τους έλειπε. Την άμεση συγκατάθεση, του νόμιμα εκλεγμένου ηγέτη της Κύπρου.
Τώρα πλέον νομιμοποιούνται να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα. Στην πραγμάτωση του θεάρεστου έργου τους. Ενός έργου, που το γνωρίζουν, αιώνες πριν…
Το δράμα για τον Ελληνισμό, που προκάλεσε η επί μακρόν θεμελιωθείσα«…ακολουθία χιλίων λαθών» της Αθήνας και της Λευκωσίας στο χειρισμό του Κυπριακού, η ακόρεστη φιλοδοξία του Μακάριου και το αφελές μυαλό του Ιωαννίδη, δεν ολοκληρώθηκε. Τώρα ξεκινά…
Στις Πολιτική συχνά οι ισορροπίες είναι ιδιαίτερα εύθραυστες. Εν προκειμένω, τελευταία πράξη του Δράματος, υπήρξε η παρανοϊκή αντίδραση του Ιωαννίδη , στην απονενοημένη πρόκληση του Κύπριου ηγέτη.
ΣΑΒΒΑΤΟ 19/07/74
ΩΡΑ 10.30
Αποβατική δύναμη 21 κύριων μονάδων επιφανείας και 40.000 επιβαινόντων ανδρών, υπό τον Στρατηγό Μπεντρεντίν Ντεμιρέλ, αποπλέει στις 17.30 της 19/7/74 από την Μερσίνα, με κατεύθυνση προς την Μαρτυρική Μεγαλόνησο. Σε λίγο ο ουρανός της θα σκοτεινιάσει από τις Ναπάλμς. Αρκετοί εκ των ηγετών του Ελληνικού Στρατεύματος, πεισθέντες από τον Σίσκο, ότι πρόκειται για άσκηση ετοιμότητας του τουρκικού Στόλου, αποσύρονται στα θερινά θέρετρα της Αίγινας και του Αγίου Αντρέα. Τα στίγματα στα ελληνικά radars, εντοπίζουν παραβίαση των κυπριακών υδάτων από την -με πολεμικούς ελιγμούς κινούμενη τουρκική νηοπομπή-, αναφέροντα σε ΓΕΕΦ και ΑΕΔ. Η Αθήνα ωστόσο συνεχίζει και εκτιμά ότι οι Τούρκοι μπλοφάρουν (!!!!).
Στις 20/07-04.39 και ενώ μαίνονται ακόμα οι ένοπλες συγκρούσεις ανάμεσα σε Μακαριακούς και ενωτικούς, ξεκινά η κύρια αποβατική ενέργεια των Τούρκων, αφού πρώτα έχει προηγηθεί σφοδρός βομβαρδισμός από αέρος, επιλεγμένων στόχων από την τουρκική αεροπορία.
Δεν πρόκειται για επιχειρήσεις καταστολής αεράμυνας, «αλλά για παρατεταμένης διάρκειας «μαύρη επιχείρηση» και μαζική δολοφονία άμαχου πληθυσμού. Οι Τούρκοι ρίχνουν εναντίον της Κύπρου το ένα τρίτο της πολεμικής τους Αεροπορίας, διατηρούντες τα υπόλοιπα δύο τρίτα, σε κατάσταση υψίστης ετοιμότητος περιμένοντας (;) την άμεση αντίδραση της Ελληνικής Π.Α. Την ίδια ώρα χύνεται το πρώτο Ελληνικό αίμα, από τις τορπιλακάτους Τ-1 και Τ-2, που επιτίθενται με αυταπάρνηση, μόνες τους, εναντίον ολόκληρης της Τουρκικής αρμάδας.
Η πρώτη εντολή της Αθήνας, προς τις δραματικές εκκλήσεις της Εθνοφρουράς, που βάλλεται ανηλεώς από αέρος, είναι: ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ!!!
Και τα τουρκικά μαχητικά έρχονται κατά τετράδες, κατά συνεχή κύματα, βομβαρδίζοντας αδιακρίτως πολιτικούς και στρατιωτικούς στόχους. Εν τω μέσω κολάσεως, δίνεται –καθυστερημένα- διαταγή μετακίνησης των πυροβολαρχιών προς τους χώρους διασποράς. Οι Τούρκοι πιλότοι συνεχίζουν και βομβαρδίζουν μανιασμένα τους ήδη κατεστραμμένους από τις 5.30, διαδρόμους του αεροδρομίου της Λευκωσίας.
Στις 10.00π.μ /από τις ταράτσες των σπιτιών/ φαίνονται οι πρώτοι αλεξιπτωτιστές. Ξεκινά υπό το φως της ημέρας –και αυτό είναι απίστευτο-η αεραπόβαση.
ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ-ΠΑΡΩΔΙΑ
Στις 08.00 συγκροτείται στην Αθήνα το Πολεμικό Συμβούλιο και αποφασίζεται γενική επιστράτευση, καθώς και μία σειρά από μέτρα και ενέργειες, αναφορικά με τον Ο.Η.Ε και την ετοιμότητα των Ε.Δ.
ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΦΑΖΕΤΑΙ…ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ…
Δια μαγείας ο τότε Πρωθυπουργός και τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης εξαφανίστηκαν. Οι αρχηγοί Ναυτικού και Αεροπορίας υπακούοντες σε άγνωστα αλλά ευκόλως εννοούμενα κέντρα, απέπλεαν πλοία ή απογείωναν αεροπλάνα όχι για να βοηθήσουν τη Κύπρο αλλά για να τα διατάξουν να επιστρέψουν λίγες ώρες ή λίγα λεπτά αργότερα. Μία μοίρα επίλεκτων, ετοιμοπόλεμων και εκπαιδευμένων αλεξιπτωτιστών, έκανε βόλτες από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο με αεροπλάνα της Ολυμπιακής σε μία επιχείρηση με την κωδική ονομασία «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ» , την ημέρα και τη νύκτα της 20ης Ιουλίουγια να καταλήξει και πάλι στη Θεσσαλονίκη. Ποιά δύναμη είχε τη δυνατότητα νακινεί τα νήματα αυτής της προδοσίας; (Βιβλίο Χάρη Τσιρκινίδη. «ΑΓΩΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗ»)
Άπαντες οι σύγχρονοι Rommels, οι μέχρι πρότινος επίδοξοι κατακτητές της Α. Θράκης, ως λύκοι μεταμορφωθέντες εις αρνία, συνιστούν αγωνιωδώς «…αποφυγήν πάσης ενεργείας, δυναμένης να προκαλέσει γενικευμένηνΕλληνοτουρκικήνσύγκρουσιν» .
Από ατολμία άραγε; ή λόγω “άνωθεν” εντολής;
Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
Υπό το κράτος της λαϊκής αγανάκτησης για την απραξία των “ηγετών”, ενώπιον της σφαγής του κυπριακού Ελληνισμού, εκτιμάται η εκδοχή μίας συμβολικής ενισχύσεως των μαχόμενων ελληνοκυπριακών δυνάμεων…Για το “Σχέδιο Κ” το οποίο προέβλεπε άμεση υπεράσπιση της Μεγαλονήσου, ουδείς λόγος…
Αποφασίζεται αρχικά η μεταφορά καταδρομέων με αεροσκάφη της Ολυμπιακής (!!) .Τον σχεδιασμό της αναλαμβάνει ο Παπανικολάου. Γι αυτήν την ανόητη υπόθεση, η οποία δυστυχώς υλοποιήθηκε επιχειρησιακά και σε εγχείρημα, υπό την συνθηματική επωνυμία «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ», θα μπορούσε κάποιος να συγγράψει βιβλίο, το περιεχόμενο του οποίου θα ακροβατούσε μεταξύ δράματος και κωμωδίας, αν οι στιγμές τις οποίες διήγε τότε ο Ελληνισμός δεν απέκλειαν την δεύτερη εκδοχή. Η επιχείρηση ματαιώνεται λόγω ατυχήματος (;) πριν την απογείωση των ΒΟΙΝG 707.
Οι στενοί συνεργάτες του Ιωαννίδη τον πιέζουν να λάβει δραστικά μέτρα, εναντίον της τουρκικής αποβατικής Δύναμης, που είναι ακόμα καθηλωμένη, στο αρχικό σημείο αποβάσεως.Δια μίαν εισέτι φορά, οι τακτικές επιδόσεις του τουρκικού Στρατού αποδεικνύονται πολύ κατώτερες του μετρίου. Στο τραπέζι των Τούρκων επιτελών «ρίχνεται» ακόμα και η προοπτική ματαιώσεως του κύριου αποβατικού εγχειρήματος, καθώςεκτιμάται ότι σ’ αυτή την κρισιμότατη φάση καθυστέρησης δημιουργίας του πρώτου σημαντικού προγεφυρώματος, οποιαδήποτε αντιαποβατική ενέργεια της ελληνικής Π.Α θα οδηγούσε στον όλεθρο την ήδη αποβιβασθείσα Δύναμη και τους Αλεξιπτωτιστές, καθώς και την Τουρκία στο Βατερλό της σύγχρονης ιστορίας τους.
Ωστόσο, οι πληροφορίες ότι τα ελληνικά υποβρύχια δεν είναι κοντά και ότι δεν αναφέρεται κίνηση ελληνικών μαχητικών ή βομβαρδιστικών προς την Κύπρο, σε συνδυασμό με τις διαβεβαιώσεις της βρετανικής βάσης, προς στιγμήν τους καθησυχάζουν.
Ο Ιωαννίδης δέχεται, κάτωθεν, συνεχείς πληροφορίες, περί παρακέντρου εξουσίας στο οποίο του αναφέρεται, ότι εμπλέκεται ομάδα Ελλήνων πολιτικών και Ανώτατων Αξιωματικών, οι οποίοι δέχονται εντολές από «ξένη» Δύναμη.
Στον απόηχο της εισβολής, ο Διοικητής Παπαμελετίου της Ά μοίρας Καταδρομών , στην οποία είχε ανατεθεί, ως επιχειρησιακός χώρος ευθύνης, τα νησιά του Αιγαίου δέχεται ένα απίστευτο τηλεφώνημα από τον αρχηγό των Ειδικών Δυνάμεων Ταξίαρχο Γιάννακα, μέσω του οποίου διατάσσεται τηλεφωνικώς (!!!!) να ετοιμαστεί για την Κύπρο , αλλά χωρίς βαρύ οπλισμό , διότι μέχρι τις 10 π.μ της επομένης θα πάμε σε εκεχειρία (!!!!) . Επιθυμών να διαβεβαιώσω τους αναγνώστες ότι δεν τους απατούν τα μάτια τους σε αυτά που διαβάζουν και να τους προφυλάξω απόπιθανό σοκ , παραθέτω δια του λόγου το αληθές. (https://www.youtube.com/watch?v=YT163viiiWM&t=424s ).
Τελικά αποφασίζεται η επιχείρηση αερομεταφοράς σε Κομάντος της Α΄ Μοίρας Καταδρομών, με μεταγωγικά τύπου Νοράτλας υπό την επωνυμία: “ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΙΚΗ”. Ως βάση εξορμήσεως, ορίζεται η Σούδα. Απλοί άνθρωποι, κατώτεροι Αξιωματικοί και έφεδροι Καταδρομείς, χωρίς τίτλους και προνόμια, θα αναγκάσουν τον Στρατηγό Ντεμιρέλ -χρόνια μετά-σε μία κρίση δέους και ντροπής να ομολογήσει στο Βιβλίο του:«…Αν οι Έλληνες το 74 δεν πολεμούσαν μεταξύ τους, η απόβαση των αντρών μου θα κατέληγε σε σφαγή».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ