Άρθρο του Αλέξανδρου Τσίγγου
«Τα τέσσερα μικρά παιδιά της Folbigg πέθαναν το ένα μετά το άλλο μεταξύ 1989 και 1999. Ο Caleb, το πρώτο της παιδί, πέθανε ξαφνικά στις 19 ημέρες το 1989. Το δεύτερο παιδί της ο Πάτρικ πέθανε το 1991 σε ηλικία 8 μηνών. Το τρίτο της παιδί η Σάρα πέθανε το 1993 σε ηλικία 10 μηνών. και το τέταρτο παιδί της η Λόρα ήταν 19 μηνών όταν πέθανε το 1999.»
«Το σύστημα προτίμησε να με κατηγορήσει παρά να αποδεχτεί ότι μερικές φορές τα παιδιά μπορούν και πεθαίνουν ξαφνικά και απροσδόκητα».
«Η περίπτωση της Folbigg μοιάζει με άλλες όπου μητέρες καταδικάστηκαν άδικα για φόνο μετά τον ξαφνικό θάνατο των παιδιών τους. Το 2002, η Angela Cannings καταδικάστηκε σε φυλάκιση για τη δολοφονία των δύο παιδιών της και αφέθηκε ελεύθερη 18 μήνες αργότερα μετά την απαξίωση των στοιχείων της δίκης . Το 2003, η Βρετανίδα δικηγόρος Σάλι Κλαρκ αφέθηκε ελεύθερη αφού εξέτισε τρία χρόνια ισόβιας κάθειρξης για την καταδίκη της δολοφονίας των δύο γιων της, οι οποίοι αργότερα διαπιστώθηκε ότι πέθαναν από φυσικά αίτια . Η Κλαρκ βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της το 2007, με την οικογένειά της να λέει ότι «ποτέ δεν συνήλθε πλήρως» από την εγκληματική δοκιμασία»
Το 1898 ο Εμιλ Ζολά δημοσίευσε το «Κατηγορώ!», σε τεράστιο πρωτοσέλιδο τίτλος της εφημερίδας του Κλεμανσό, «Ορόρ» (Αυγή).
Ήταν μια επιστολή καταπέλτης, της οποίας κάθε παράγραφος ξεκινούσε με το ρήμα «Κατηγορώ».
Κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι συγκάλυψε τις ανομίες του γενικού επιτελείου στρατού κι ότι υποδαύλισε τον ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΚΟ φανατισμό.
Κατηγορούσε ότι έστειλαν κατάδικο στο νησί του Διαβόλου έναν αθώο, αφήνοντας ατιμώρητους τους πραγματικούς ενόχους.
Ήταν μια εκρηκτική παρέμβαση στην πολύκροτη «υπόθεση Ντρέιφους» από έναν συγγραφέα, άσχετο με το όλο ζήτημα, που όμως ζητούσε απόδοση Δικαιοσύνης.
Το 2022 στην Ελλάδα, εν μέσω πανδημίας, lockdown, υποχρεωτικοτήτων και βιασμών από τους διαχειριστές του δικαιώματος της Κρατικής βίας, ένα μέρος της Ελληνικής κοινωνίας διέφυγε από τα πραγματικά της προβλήματα δια του λιντσαρίσματος μιας γυναίκας.
Δεν έχω ιδέα για τα πραγματικά στοιχεία της υπόθεσης. Δε γνωρίζω αν η κυρία Πισπιρίγκου είναι αθώα η ένοχη.
Γνωρίζω όμως, ότι στην Ρωμαϊκή αρένα του Τουίτερ, μερικές εκατοντάδες κυράτσες και κυράτσοι που θέλησαν να ξεφύγουν από την προσωπική μιζέρια τους, κάτι γυναίκες και άνδρες από αυτό που θα αποκαλούσαμε κατίνες της γειτονιάς, γεμάτες συμπλέγματα, αντί να μάχονται ενάντια της πολιτισμικής, κοινωνικής και οικονομικής κατάντιας που επέφεραν μέσω των απερίσκεπτων επιλογών τους μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία, αποφάσισαν να γίνουν Ένορκοι του Λαού για να καταδικάσουν μια γυναίκα πριν από την δίκη της. Να γίνουν κριτές και χειραγωγοί της γνώμης των γιατρών, των επιστημόνων, των ειδημόνων, καταργώντας αυτό που θα ήθελαν για τις ίδιες και τους ίδιους. Το τεκμήριο της αθωότητας.
Να γίνουν μαζικά συμμέτοχοι ενός σήριαλ τηλεοπτικού show πρωινών εκπομπών.
Ένα κράτος βιαστής του λαού του, χρησιμοποιούμενο από τους διαχειριστές του, προκειμένου να δώσει χώρο για εκτόνωση από την αθλιότητα που επεφύλαξε σε έναν ολόκληρο λαό, σα Ρωμαίος αυτοκράτορας, έριξε στα πεινασμένα λιοντάρια του Ιπποδρόμου ως άρτον και θεάματα στους υποταγμένους υπηκόους θεατές, μια γυναίκα. Την Ρούλα Πισπιρίγκου. Η σαρκοφαγία πουλάει. Δοκιμασμένο εργαλείο όταν τις ημέρες της επιβολής των μνημονίων, έδωσε στον Ιππόδρομο των διανοητικά βλαμμένων και κοινωνικά ηδονοβλεψιών το DVD της Τζούλιας Αλεξανδράτου για να ξεχάσουν την Εθνική Προδοσία του Καστελόριζου και του ΔΝΤ.
Σε αυτή την ιστορία της Πισπιρίγκου και σε αυτό τον ανώνυμο κόσμο των τρολ του τουίτερ, των καταπιεσμένων δυστυχισμένων υπάρξεων της χυδαίας γενιάς της Μεταπολίτευσης, της διαμορφωμένης από τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα, τα Τσάο, Λοιπόν και Εσπρέσσο κάσκες του κομμωτηρίου, έδωσε χώρο για αυτή την μοχθηρία η εφαρμογή Space του Τουίτερ. Μια εφαρμογή όπου οι χρήστες του Τουίτερ μπορούν να βρεθούν κατά χιλιάδες όλοι σε έναν «δωμάτιο» και να συζητήσουν, να πει ο καθένας την γνώμη του, ο καθείς το μακρύ και το κοντό του.
Όταν η δικαιοσύνη αποτυγχάνει να σταθεί στο ύψος της ακεραιότητας της, δεκαετίες τώρα, όταν έρχεται η ώρα να κρίνει επώνυμους και επώνυμες, κατεξοχήν εγκληματίες του λευκού κολλάρου η του κοινού ποινικού δικαίου, όταν στέκεται στον πάτο έρμαιο του χρηματισμού, της διαφθοράς, των παραδικαστικών μηχανισμών, όπου παραδικαστικό, παρακράτος, παρατραπεζικό, παραπολιτική και παρασκήνιο είναι συγκοινωνούντα δοχεία και η πραγματική εξουσία της Ελληνικής Μαφίας σε αυτό τον τόπο, τότε δίνουμε στο πεινασμένο, αποπροσανατολισμένο και αμόρφωτο λαό τον ρόλο του Σέρλοκ Χολμς, τον ρόλο του δικαστή και τον ρόλο του δήμιου μαζί, τον ρόλο του Δικαστή Dredd. Επιβάλλοντας για δοκιμή την Μετά-Δικαιοσύνη, σαν εισαγωγή στην Μετά-Δημοκρατία, την Μετά-Κοινωνία του Μετά-Ανθρώπου, σε έναν κόσμο των Hunger Games.
Η Απώλεια του Τεκμήριου της Αθωότητας, την Εποχή της Μοχθηρίας, ήδη βολικά το σύστημα εξουσίας το έχει επιβάλει από την εποχή του Εισαγγελάτου. Έπαψε πλέον να είναι προνόμιο των Μετά-Δημοσιογράφων και έγινε κοινωνικό εισιτήριο στα γήπεδα των «Κοινωνικών» Μέσων.
Δεν γνωρίζω αν η κυρία Πισπιρίγκου είναι αθώα η ένοχη. Γνωρίζω ότι μέχρι την καταδίκη του ένας άνθρωπος είναι αθώος. Γνωρίζω επίσης ότι η σύγχρονη Ελλάδα είναι μια ενοχική και ένοχη κοινωνία απόσταγμα της διαρκούς της εξαθλίωσης της, φτωχοποίηση της και απόσταγμα της διαχρονικής της Εξάρτησης, στα θεμέλια της ιδρύσεως ως Έθνος – Κράτος.
Γνωρίζω ότι θα δώσουνε έναν πληβείο στους Μετά-Πληβείους για βορά, για να ξεχαστούμε από την Σκλαβιά εν Ελευθερία λαουτζίκο και να εκτονωθεί από όλα τα κρίματα και τα αδικήματα που έχουν φορτώσει στην πλάτη του. Έναν λαουτζίκο τόσο εύκολα χειραγωγήσιμου από την Κοινωνική Μηχανική, μιας και έχει ξεθωριάσει το να είσαι κύριος η κυρία στην εποχή μας, όπως και η λεβεντιά του να είσαι Έλληνας η Ελληνίδα.
Γνωρίζω επίσης ότι ο ίδιος μηχανισμός που προκάλεσε αυτή την αθλιότητα φρόντισε να μη γίνει διαρκής «Λαϊκή Δίκη» για το Έγκλημα των Τεμπών. Γιατί εκεί θα «δικάζονταν» όλο το μεταπολιτευτικό σύστημα και μαζί και ο ίδιος ο λαός που το συντήρησε με τις επιλογές του!
Προς επίρρωση λοιπόν παραθέτω το άρθρο από τους Times του Koh Ewe στις 16 Δεκεμβρίου:
«Κάποτε χαρακτηρίστηκε ως η χειρότερη γυναίκα κατά συρροή δολοφόνος της Αυστραλίας. Οι καταδίκες της μητέρας για φόνο των μωρών της ανατράπηκαν».
Kathleen Folbigg την ημέρα που απελευθερώθηκε από τη φυλακή, στο Coffs Barbour, Αυστραλία, 6 Ιουνίου 2023. AP
Του Koh Ewe
14 Δεκεμβρίου 2023 6:00 π.μ. EST
Η αθλήτρια Folbigg, που κάποτε περιγραφόταν από τα μέσα ενημέρωσης της Αυστραλίας ως η «χειρότερη γυναίκα κατά συρροή δολοφόνος» και η «πιο μισητή γυναίκα» της χώρας, έκλαψε χειροκροτώντας σε μια δικαστική αίθουσα την Πέμπτη μετά την ανατροπή των δύο δεκαετιών καταδίκης της για τον θάνατο των δικών της παιδιών. , χάρη στα φαινομενικά αθωωτικά επιστημονικά στοιχεία.
“Για σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα, αντιμετώπισα δυσπιστία και εχθρότητα. Έπαθα κακοποίηση σε όλες τις μορφές της. Ελπίζω και προσευχόμουν ότι μια μέρα θα μπορούσα να σταθώ εδώ με το όνομά μου καθαρό από όσα με κατηγόρησαν “, δήλωσε ο Folbigg στους δημοσιογράφους έξω από το γήπεδο. “Είμαι ευγνώμων που η ενημερωμένη επιστήμη και η γενετική μου έδωσαν απαντήσεις για το πώς πέθαναν τα παιδιά μου”.
Τα τέσσερα μικρά παιδιά της Folbigg πέθαναν το ένα μετά το άλλο μεταξύ 1989 και 1999. Ο Caleb, το πρώτο της παιδί, πέθανε ξαφνικά στις 19 ημέρες το 1989. Το δεύτερο παιδί της ο Πάτρικ πέθανε το 1991 σε ηλικία 8 μηνών. Το τρίτο της παιδί η Σάρα πέθανε το 1993 σε ηλικία 10 μηνών. και το τέταρτο παιδί της η Λόρα ήταν 19 μηνών όταν πέθανε το 1999.
Η Folbigg, η οποία κατηγορήθηκε ότι τα έπνιξε, καταδικάστηκε για τρεις κατηγορίες δολοφονίας και μία για ανθρωποκτονία το 2003 σε μια πολύ δημοσιευμένη δίκη που βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στις κατηγορίες του συζύγου της και στις δικές της καταχωρήσεις στο ημερολόγιο που εξέφραζε την ενοχή για τους διαδοχικούς θανάτους των παιδιών της. Καταδικάστηκε σε 40 χρόνια φυλάκισης, τα οποία αργότερα μειώθηκαν σε 30.
Η Folbigg διακήρυττε για πολύ καιρό την αθωότητά της, αλλά μόλις το 2011, όταν η καθηγήτρια νομικής Emma Cunliffe έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο Murder, Medicine and Motherhood , το ευρύτερο κοινό άρχισε να εγείρει ερωτήματα σχετικά με την καταδίκη. Το 2018, βρέθηκαν νέα στοιχεία ότι οι δύο κόρες του Folbigg έφεραν μια σπάνια γενετική παραλλαγή που θα μπορούσε να οδηγήσει στον θάνατό τους, εκτός από τη μαρτυρία ειδικών ότι η Laura θα μπορούσε να είχε πεθάνει από μυοκαρδίτιδα, μια καρδιακή φλεγμονή που είναι επίσης γνωστό ότι οδηγεί σε αιφνίδιο θάνατο. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι οι γιοι της είχαν διαφορετική γενετική μετάλλαξη που συνδέεται με την ξαφνική επιληψία σε ποντίκια.
Τα νέα στοιχεία άφησαν πολλούς επιστήμονες πεπεισμένους ότι τα παιδιά της Folbigg πέθαναν από φυσικά αίτια, όπως είχε ισχυριστεί, και όχι ως αποτέλεσμα του πνιγμού τους από την Folbigg όπως υποστήριξαν οι εισαγγελείς. Καθώς οι αμφιβολίες μεγάλωσαν γύρω από την υπόθεση, ορισμένοι πίστευαν ότι ο Folbigg υπέστη μία από τις μεγαλύτερες αποβολές της δικαιοσύνης στην ιστορία της Αυστραλίας.
Μεταξύ εκείνων που υπέβαλαν αίτηση για διεξαγωγή έρευνας ήταν εξέχουσες προσωπικότητες της επιστημονικής κοινότητας, όπως ο Τζον Σάιν, πρόεδρος της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών, ο Αυστραλός ανοσολόγος και βραβευμένος με Νόμπελ Πίτερ Ντόχερτι και η βραβευμένη με Νόμπελ Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν. Μια κυβερνητική έρευνα που διεξήχθη το 2022 και δημοσιοποιήθηκε τον Νοέμβριο συνέστησε στο Εφετείο Ποινικού Εφετείου της Νέας Νότιας Ουαλίας να εξετάσει το ενδεχόμενο αναίρεσης των καταδικών της. Εκτός από τη σύνοψη των αποδεικτικών στοιχείων για άλλες πιθανές αιτίες θανάτου, η έκθεση περιελάμβανε επίσης μαρτυρίες ειδικών που υποστήριζαν ότι καμία από τις αυτοψίες των τεσσάρων παιδιών δεν έδειξε «σημάδια πνιγμού».
Ο ανώτατος δικαστής που ηγείται της έρευνας του Folbigg είπε σε ένα δελτίο τύπου ότι μπορούσε ξεκάθαρα να συμπεράνει ότι «υπήρχαν εύλογες αμφιβολίες» ως προς την ενοχή της Folbigg για κάθε αδίκημα για το οποίο είχε καταδικαστεί.
Τον Ιούνιο, η 56χρονη Φόλμπιγκ έλαβε χάρη από την Κυβερνήτη της Νέας Νότιας Ουαλίας Μάργκαρετ Μπίζλι και αποφυλακίστηκε, αφού είχε υποστεί ξυλοδαρμό από συγκρατούμενη της το 2021.
Η Folbigg συνελήφθη αρχικά το 2001, δύο χρόνια αφότου ο πρώην πλέον σύζυγός της Craig ανακάλυψε το ημερολόγιό της και πείστηκε ότι είχε σκοτώσει τα παιδιά τους. Κατά τη διάρκεια της δίκης της, στην οποία κατέθεσε εναντίον της, κατηγορήθηκε από την υπεράσπιση ότι είπε ψέματα στην αστυνομία και ότι κατασκεύαζε στοιχεία για να κάνει τη γυναίκα του να φαίνεται απαίσια. Από τότε αρνήθηκε να παράσχει ένα δείγμα του DNA του για να βοηθήσει την έρευνα για την πεποίθησή του και ζήτησε επανεκδίκαση.
Η περίπτωση του Folbigg μοιάζει με άλλες όπου μητέρες καταδικάστηκαν άδικα για φόνο μετά τον ξαφνικό θάνατο των παιδιών τους. Το 2002, η Angela Cannings καταδικάστηκε σε φυλάκιση για τη δολοφονία των δύο παιδιών της και αφέθηκε ελεύθερη 18 μήνες αργότερα μετά την απαξίωση των στοιχείων της δίκης . Το 2003, η Βρετανίδα δικηγόρος Σάλι Κλαρκ αφέθηκε ελεύθερη αφού εξέτισε τρία χρόνια ισόβιας κάθειρξης για την καταδίκη της δολοφονίας των δύο γιων της, οι οποίοι αργότερα διαπιστώθηκε ότι πέθαναν από φυσικά αίτια . Η Κλαρκ βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της το 2007, με την οικογένειά της να λέει ότι «ποτέ δεν συνήλθε πλήρως» από την εγκληματική δοκιμασία.
«Το σύστημα προτίμησε να με κατηγορήσει παρά να αποδεχτεί ότι μερικές φορές τα παιδιά μπορούν και πεθαίνουν ξαφνικά και απροσδόκητα», είπε ο Φόλμπιγκ έξω από το δικαστήριο την Πέμπτη.
Η Rhanee Rego, δικηγόρος της Folbigg, είπε ότι θα απαιτήσουν «σημαντική» αποζημίωση από την πολιτειακή κυβέρνηση για το χρόνο της στη φυλακή. Δεν είναι σαφές πόσα χρήματα θα μπορούσε να λάβει, αν και η Lindy Chamberlain , μια Αυστραλή που καταδικάστηκε για τη δολοφονία της κόρης της το 1982 και αθωώθηκε έξι χρόνια αργότερα αφού διαπιστώθηκε ότι το μωρό είχε φαγωθεί από ένα Αυστραλιανό αγριόσκυλο ντίνγκο όπως είχε αρχικά ισχυριστεί η κατηγορούμενη, έλαβε ένα 1,3 εκατομμύρια δολάρια (872.000 δολάρια) σε αποζημίωση από την αυστραλιανή κυβέρνηση το 1992.
Η Folbigg έγραψε το 2006 για την αναζήτησή της για δικαιοσύνη και για το πώς θα ένιωθε όταν τελικά αποκαλυφθεί η αλήθεια: «Εκείνη τη μέρα δεν θα χαιρετώ, ούτε θα πω, «σου το είπα». Απλώς θα κλάψω και θα συνεχίσω να κλαίω όλα τα δάκρυα που μου οφείλονται».