Βίωσε έναν σοβαρό τραυματισμό στον ώμο που την οδήγησε στο χειρουργείο, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Η Άννα Μαρία Χαριτοπούλου πείσμωσε και συνεχίζει να κάνει αυτό που της αρέσει και τη «γεμίζει» σαν άνθρωπο και αθλήτρια. Την άρση βαρών…
Μάλιστα, αυτός ο τραυματισμός στάθηκε η αφορμή για να ανοίξει τα φτερά της και προς άλλες κατευθύνσεις, κυρίως επαγγελματικές, χωρίς φυσικά να παραμελεί την άρση βαρών και γενικότερα τον αθλητισμό.
Θα πάρει μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα άρσης βαρών που θα διεξαχθεί στο Λιτόχωρο Πιερίας (15-17 Δεκεμβρίου) και όπως λέει στο mynews.gr θα το κάνει για προσωπική ικανοποίηση αλλά και για να στηρίξει τον σύλλογό της, τον Υπερίωνα.
Άλλωστε έχει όλο τον χρόνο μπροστά της, είναι μόλις 21 ετών.
Γράφει ο Χρήστος Νάσκας
Η Άννα Μαρία Χαριτοπούλου μίλησε στο mynews.gr για την πορεία της στον χώρο της άρσης βαρών, τις συμβουλές που θα έδινε σε έναν νεότερο για να ασχοληθεί με το άθλημα αλλά και το πως τη «σημάδεψε» ο σοβαρός τραυματισμός στον ώμο.
Επίσης, ξεχωρίζει κάποιες στιγμές που θα τις θυμάται ενώ αναφέρεται και στο κεφάλαιο προπονητής.
-Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την άρση βαρών;
« Ξεκίνησα από έξι χρονών γυμναστήριο, μετά συνέχισα για έξι χρόνια να παίζω βόλεϊ και το 2017 στα 15 αποφάσισα να κάνω άρση βαρών απλά για ενδυμάνωση άσχετα που μετά το είδα αγωνιστικά.
Στα 17 ξεκίνησα και το 2018 ήταν ο πρώτος μου αγώνας, το 2109 κατέλαβα την πρώτη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Μετά αγωνίστηκα το 2021, αφού μεσολάβησε και ο κορωνοϊός, αλλά τραυματίστηκα στον ώμο μου σοβαρά.
Χρειάστηκε να κάνω χειρουργείο τον Φεβρουάριο του 2022, κάτι που με πήγε πάρα πολύ πίσω, σωματικά και αθλητικά κυρίως.
Από τον Αύγουστο του 2021, την ημέρα του τραυματισμού μου μέχρι και σήμερα διανύω μια πορεία πολλών τραυματισμών. Έχω αποκαταστήσει ευτυχώς τον ώμο μου, αλλά αυτό που κάνω αυτό το διάστημα από προπόνηση είναι καθαρά θέμα συντήρησης και προσωπικής ικανοποίησης.
Όπως στο πανελλήνιο του 2022 που κατέλαβα τη δεύτερη θέση, έτσι και σε αυτό που θα γίνει ( σ.σ. στο Λιτόχωρο Πιερίας από 15 μέχρι 17 Δεκεμβρίου) θα το κάνω για προσωπική ευχαρίστηση και για να στηρίξω τον σύλλογό μου, τον Υπερίωνα».
-Πόσο εύκολα επανέρχεται ένας αθλητής από τέτοιο τραυματισμό;
«Δεν είναι καθόλου εύκολο ειδικά μετά από ένα τέτοιο χειρουργείο. Έβαλα δέκα άγκυρες, έκοψα δυο τένοντες και έσπασα έναν χόνδρο. Φυσικά αυτό δεν έγινε μόνο από την άρση βαρών, αλλά και από το βόλεϊ».
«Να γίνονται σωστά και να έχει κάποιος υπομονή»
-Θα το ρωτήσω και σε εσένα. Πολλά βάρη, μεγάλη προσπάθεια και εκεί πάνω να είσαι μόνη και να αγωνίζεσαι. Πως αισθάνεσαι για όλο αυτό;
« Το άγχος το είναι είσαι προσηλωμένος σε κάτι ειδικά όταν έχεις να σκεφτείς πάρα πολλά πράγματα. Κανείς από εμάς δεν κάνει μόνο αυτό. Κάπως πρέπει να ζήσουμε. Για εμάς δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, όσο είναι για τους νέους αθλητές».
-Θα συμβούλευες ένα νέο παιδί να ασχοληθεί με την άρση βαρών;
«Σαν γυμνάστρια πλέον, γιατί τελειώνω και τα ΤΕΦΑΑ, είναι κάτι που προτείνω και μιλάω συνέχεια για αυτό.
Είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε σε όλες τις ηλικίες, από τα 5 μέχρι τα 105. Και φυσικά δεν φταίει η άρση βαρών ή το κάθε άθλημα για τους τραυματισμούς. Φταίνε κάποια πράγματα, όπως στη δική μου περίπτωση, που δεν έκανα πολλά πράγματα.
Όταν γίνονται σωστά και έχεις την υπομονή να τα κάνεις.
Βασική προϋπόθεση πριν ξεκινήσει κάποιος άρση βαρών είναι το κομμάτι της ενδυμάνωσης, πρέπει να αφιερώσει τουλάχιστον ένα σοβαρό χρονικό διάστημα στη βασική ενδυμάνωση».
-Η καθημερινότητά σου ποια είναι;
«Τελειώνω τα ΤΕΦΦΑ, εργάζομαι σε γυμναστήρια, έχω και τη δική μου online προσωπική επιχείρηση. Η προπόνηση που κάνω δεν είναι καθαρά προπόνηση πρωταθλητισμού, δεν φτάνει ο χρόνος για αυτό. Κάνω κάθε μέρα, μπορεί 7 στα 7, ευτυχώς έχω τον χώρο μου και δεν χρειάζεται να έρχομαι στον σύλλογο (σ.σ. Υπερίων)».
«Προσωπική ικανοποίηση και στήριξη στον προπονητή»
-Ποιοι είναι οι στόχοι σου με αφορμή και το πανελλήνιο πρωτάθλημα στο Λιτόχωρο;
«Δεν είναι στόχος για μένα αυτή τη στιγμή η διάκριση σε κάποιο αγώνα. Πρωταρχικός στόχος να γίνει η αποκατάσταση των τραυματισμών μου. Θα κατεβώ στο πανελλήνιο για προσωπική ικανοποίηση και για να στηρίξω τον προπονητή μου».
-Το κεφάλαιο Χρήστος Καμαργιαννάκης τι σημαίνει για σένα;
«Την τεχνική μου την οφείλω στον προπονητή μου».
-Ποιες στιγμές κρατάει στο μυαλό της μέχρι τώρα η Άννα Μαρία, είτε είναι μια καλή στιγμή, είτε κάποια άσχημη;
«Η πιο καλή στιγμή μου ήταν η πρώτη μου νίκη στο πρώτο πανελλήνιο. Αγωνιζόμουν μόνο έναν χρόνο ως τότε.
Η πιο κακή θα πω ότι ήταν όταν μου βγήκε ο ώμος και τραυματίστηκα σοβαρά. Αλλά θα έλεγα πως δεν ήταν μόνο κακό αυτό, αλλά και καλό γιατί άνοιξαν πολλοί δρόμοι για μένα.
Έγινα σοφότερη και είδα πολλά πράγματα που δεν έκανα σωστά και σαν γυμνάστρια είναι αυτά που θα φροντίσω να μην κάνω στους ασκούμενους και τους αθλητές μου».
Οι διακρίσεις της Άννας Μαρίας
Έχει αγωνιστεί σε πολλά περιφερειακά πρωταθλήματα όπου έχει κατακτήσει την πρώτη και τη δεύτερη θέση, ενώ έχει κατακτήσει την πρώτη θέση και τη δεύτερη σε πανελλήνια πρωταθλήματα σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Όπως λέει και η ίδια στο mynews.gr:
«Βασικά δεν πρόλαβα να παίξω περισσότερο γιατί είχα και τον τραυματισμό στον ώμο.
Τα προσωπικά ρεκόρ πριν το χειρουργείο ήταν 70 αρασέ 93 επολέ ζετέ. Τα αγωνιστικά είναι 67 αρασέ και 88 επολέ ζετέ».
Η Άννα Μαρία Χαριτοπούλου ειναι πλέον και εθνικός κριτής στο άθλημα του Powerlifting.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ