«Να κυνηγάνε τα παιδιά τα όνειρά τους, αν τους αρέσει αυτό που κάνουν».
Μια πολύτιμη συμβουλή από έναν αθλητή που κυνήγησε τα όνειρά του, προσπάθησε, ίδρωσε, μάτωσε, αλλά τα κατάφερε.
Να ανεβεί στην κορυφή του κόσμου…
Συνέντευξη στον Χρήστο Νάσκα
Λεονάρδος Σίνης, παγκόσμιος πρωταθλητής του Kick Boxing και πρωταθλητής στο ΜΜΑ (Mixed Material Art, άθλημα πλήρους επαφής).
Μιλάει στο mynews.gr για τον δρόμο που περπάτησε και τις στερήσεις που βίωσε μέχρι να φτάσει ψηλά και να κατακτήσει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
• Πρωταθλητής και κάτοχος της ζώνης στα 78 κιλά στο ΜΜΑ
• 2 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στο Kick Boxing
• Αήττητος πρωταθλητής στο MMA CHALLENGE PRO
Δεν είναι και λίγο από την ηλικία των 5-6 ετών να ασχολείσαι με τις πολεμικές τέχνες, αλλά όπως λέει ο Λεονάρδος, πάντα του άρεσε και αυτή η αγάπη του για το άθλημα του άνοιξε νέους ορίζοντες.
«Ναι, αλλά πολύ ξύλο Λεονάρδο, τουλάχιστον αυτό βλέπουμε όλοι εμείς που είμαστε θεατές» του είπα κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας.
Απάντησε για το… ξύλο, το πως άρχισε το ΜΜΑ, για την αναγνώριση που έτυχε σε διάφορα γήπεδα της Ελλάδας και της Ευρώπης, ενώ κάτι παραπάνω από έκδηλη ήταν η χαρά του όταν αναφέρθηκε στην κατοχή της ζώνης, αποτέλεσμα του αήττητου που έχει.
Οι θυσίες, οι προπονήσεις και η… αδρεναλίνη
Τίποτα δεν χαρίστηκε στον Λεονάρδο, όλα τα διεκδίκησε, εκτός και εντός κλουβιού και κατάφερε, όπως λέει και ο ίδιος στο mynews.gr πάρα πολλά.
Και νιώθει καλά και αποφασισμένος να συνεχίσει να αγωνίζεται από τη στιγμή που αντέχει το σώμα του.
- Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το ΜΜΑ;
«Πρώτη φορά που έπαιξα σε αγώνα ΜΜΑ ήταν το 2012 στη Χαλκιδική, όπου είχε γίνει μια πολύ μεγάλη διοργάνωση.
Τότε μου έγινε η πρόταση να κάνω έναν τέτοιο αγώνα.
Από πολύ μικρή ηλικία όμως ασχολούμουν με το Kick Boxing, από έξι, επτά ετών, μου άρεσαν τα μαχητικά αθλήματα, γενικά η άθληση.
Στα 20 μου έκαναν την πρόταση να παίξω στο ΜΜΑ, έπαιξα με έναν πολύ δυνατό αντίπαλο και έμεινα εκεί. Κόλλησα με αυτό, μου άρεσε πάρα πολύ, ένιωθα ότι με εκφράζει περισσότερο, είχε πιο πολύ αδρεναλίνη, είδα κάτι καινούριο.
Μέχρι τα 20 έκανα Kick Boxing, όπου αναδείχθηκα δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητής και στο ΜΜΑ είμαι πλέον πρωταθλητής και κάτοχος της ζώνης στα 78 κιλά στην Ελλάδα, ενώ έχω παίξει και σε διάφορες κατηγορίες.
Πλέον είμαι αήττητος σε αυτή την κατηγορία, που σας είπα πριν, από το 2012 μέχρι το 2022.
Παίζω τώρα στο εξωτερικό, σε μεγαλύτερες διοργανώσεις με μεγαλύτερα χρηματικά έπαθλα».
- Τι χρειάζεται για να ασχοληθεί κάποιος με το ΜΜΑ; Αυτοί που το βλέπουμε από έξω συνηθίζουμε να λέμε ότι «έχει πολύ ξύλο». Το ξαναλέω, για αυτούς που δεν γνωρίζουν
«Ναι, έχει ξύλο, αλλά πίστεψέ με και ποδόσφαιρο να παίξεις έχεις πιο πολλούς τραυματισμούς.
Το ΜΜΑ είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής, γιατί είτε στην όρθια μάχη που θα παίξεις, είτε κάτω, δεν μπορείς να πεις, ότι απλά επειδή είμαι δυνατός θα πάω να χτυπήσω.
Είναι όλα θέμα στρατηγικής, θέμα τεχνικής.
Είναι σαν το σκάκι, λες θα κάνω αυτό για να βγάλω αυτό, με έπιασε ο αντίπαλος με κλείδωσε από πίσω, πρέπει να δουλέψω αυτή την τεχνική για να βγω από αυτή τη λαβή.
Είναι καθαρά άθλημα».
Η αναγνώριση, ο κόσμος και τα χρηματικά έπαθλα
- Άλλοι πάλι αναρωτιούνται το εξής. Πώς αντέχει ένας οργανισμός; Πάρε παράδειγμα εσένα, που από πολύ μικρός ασχολείσαι με αυτά τα αθλήματα.
«Είναι η αδρεναλίνη εκείνη τη στιγμή, είναι και να το θέλεις να ασχοληθείς με αυτό. Αν κάποιος ξεκινήσει και κάνει αυτό το άθλημα και του αρέσει, δεν μπορεί να το αφήσει.
Κολλάς με αυτό».
- Παίζει ρόλο και το μέγεθος του χρηματικού επάθλου που παίρνει κάποιος στους αγώνες;
«Για να φτάσω στο σημείο να βγάζω χρήματα, ένα καλό ποσό, από αυτό το άθλημα, έχω κερδίσει και 100 ευρώ, έχω παίξει και τζάμπα που λένε, για να ανέβω.
Δηλαδή, πριν φτάσω να παίρνω ένα σημαντικό ποσό, δεν μπορούσα να πω θέλω τόσα.
Θέλω να πω ότι επειδή έχω κερδίσει πάρα πολλούς αγώνες και ο κόσμος με αναγνωρίζει έρχονται για να με δουν.
Πληρώνει εισιτήριο ο κόσμος για να έρθει να με δει να αγωνίζομαι.
Οπότε, αναγνωρίζουν πλέον σε τι επίπεδο είμαι και τι κόσμο φέρνω στο γήπεδο».
- Θυμάσαι τους αγώνες που έχεις δώσει; Σε αριθμό εννοώ;
«Στο ΜΜΑ πάνω από 20 και αν βάλω και αυτούς στο Kick Boxing, σίγουρα είναι πάνω από 50».
- Ο Έλληνας το αγαπάει αυτό το άθλημα;
«Ναι, το στηρίζει. Το παρακολουθούν πολλοί, αλλά αν δεν γίνει μια μεγάλη διοργάνωση, να έρθει ένας μεγάλος αθλητής, δεν πάνε να το στηρίξουν πολύ, όσο στο εξωτερικό».
- Τι χρειάζεται για να ασχοληθεί κάποιος με αυτό το άθλημα; Γιατί σίγουρα υπάρχουν και πολλές στερήσεις για να είναι στη φυσική κατάσταση που πρέπει
«Ναι, υπάρχουν πολλές στερήσεις, αυτό είναι το χειρότερο. Θέλεις και το κάνεις, αλλά πιο εύκολα βγαίνει ο αγώνας, λες θα κάνω τρία πεντάλεπτα ή μπορεί και σε πέντε λεπτά να τελειώσει ο αγώνας, πιο γρήγορα και να πεις, αυτό ήταν, τελείωσε.
Αλλά η προετοιμασία, η διατροφή, η στέρηση, ένα πεντάμηνο, εξάμηνο πριν, όλη αυτή η καταπίεση κάπου «σκας».
Όχι διατροφή, όχι προπονήσεις κάθε μέρα, διπλές ή τριπλές προπονήσεις.
Να κλειστείς στο σπίτι για να είσαι ξεκούραστος και πολλά άλλα που στερείσαι σαν αθλητής».
- Δηλαδή υπάρχει περίπτωση να κάνεις τον χρόνο δύο ή τρεις αγώνες καλούς και να προετοιμάζεσαι για αυτούς με τον τρόπο που περιέγραψες πριν
Έχουμε ακούσει π.χ. για τη ζύγιση, ότι πρέπει να είσαι ακριβώς στα κιλά σου και αυτό σίγουρα είναι δύσκολο
«Ναι, ισχύει. Κλείνεις αγώνα ας πούμε στα 70 κιλά.
Από τη στιγμή που το ξέρεις δεν μπορείς να πας 71, 72, άντε να σου πει έλα 70.300 ή μισό κιλό.
Μέχρι εκεί.
Εγώ έκανα θυσίες, έκοψα πράγματα, πείνασα για να πιάσω αυτά τα κιλά.
Μετά αλλάζει και η κατηγορία, γιατί τα κιλά είναι δύναμη, άλλωστε για αυτό υπάρχουν διάφορες κατηγορίες κιλών.
Αν δεν μπορείς να κόψεις αυτά τα κιλά και να παίξεις, πάνε σε άλλη κατηγορία.
Αν δεν πιάσεις τα κιλά την ημέρα της ζύγισης , σου λέει να τα πιάσεις με τρέξιμο, με σάουνα π.χ. για να τα χάσεις. Αλλιώς δεν παίζεις στον αγώνα, εκτός αν συμφωνήσει ο αντίπαλος και γίνει ο αγώνας.
Δεν μπορεί εσύ να είσαι συνεπής, να στερείσαι πράγματα για να είσαι στα κιλά σου και να έρθει ο άλλος και να είναι παραπάνω κιλά».
- Και όλα αυτά για τρία πεντάλεπτα
«Ναι, εκτός αν έχουμε κανένα χτύπημα ή καμία υποταγή στον αγώνα. Στο όρθιο είναι χέρια, πόδια, ενώ αν πέσεις κάτω πάει παλαιστικό».
Οι Έλληνες αθλητές και οι διαφορές που υπάρχουν με το εξωτερικό
- Επειδή έχει αγωνισθείς πολλές φορές στο εξωτερικό, ποιες είναι οι διαφορές με το τι συμβαίνει στην Ελλάδα;
«Σε επίπεδο αθλητών δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από το εξωτερικό γιατί έχει πάρα πολύ καλούς Έλληνες αθλητές οι οποίοι έχουν αποδείξει ότι αξίζουν να πάνε και ένα βήμα παρακάτω.
Απλά στην Ελλάδα είναι αυτό που σας είπα και πριν, δεν στηρίζουν.
Δεν στηρίζουν το άθλημα γιατί για να είσαι καλός πρέπει να αφοσιωθείς μόνο σε αυτό και δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα, επειδή δεν στηρίζουν τους αθλητές, αναγκάζεται ένας αθλητής, ένας πολύ καλός αθλητής να δουλεύει 10 και 12 ώρες για να μπορεί να αντεπεξέρχεται οικονομικά. Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε και βιώνουμε τη σημερινή κατάσταση».
- Μπορεί να ζήσει κάποιος από το άθλημα; Γιατί ακόμη και ένας τραυματισμός μπορεί να αλλάξει τα πάντα ακόμη και σε μικρή ηλικία
«Αυτό ισχύει, γιατί μπορεί ένας αθλητής Α΄ κλάσης να δουλεύει συγκεκριμένες ώρες και μετά να πρέπει να κάνει και την προπόνησή του. Όσο καλός και να είναι δεν μπορεί να έχει την ίδια απόδοση με ένα στο εξωτερικό που έχει τους σπόνσορες του και που είναι ξεκούραση, προπόνηση, ξεκούραση, προπόνηση, ύπνο, φαί. Δεν γίνεται».
- Εσύ όταν πρόκειται να δώσεις έναν δύσκολο αγώνα, πόση ώρα έχεις προπόνηση την ημέρα; Ποια είναι η καθημερινότητά σου μέχρι τον αγώνα;
«Από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή κάνω προπόνηση κάθε μέρα. Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή κάνω τρεις προπονήσεις, Τρίτη και Πέμπτη δυο προπονήσεις.
Κάθε μέρα έχω προπόνηση, ναι αλλά εγώ το κάνω γιατί έχω το γυμναστήριο το δικό μου.
Δηλαδή με βοηθάει και η δουλειά, έχω ν αφήσω άτομο γιατί πρέπει να και να ξεκουράζομαι.
Υπάρχουν παιδιά που είναι εξίσου καλοί με εμένα, αλλά δεν μπορούν να ακολουθήσουν αυτή την προπόνηση.
Γιατί ο ένας δουλεύει, ο άλλος έχει υποχρεώσεις και τους αφήνει πίσω αυτό».
- Έχεις βοήθεια, μιλάω για σπόνσορες
«Αν δεν είχα κάποιους να με βοηθάνε δεν θα μπορούσα να το ακολουθήσω.
Έχει πάρα πολλά έξοδα, η διατροφή και μόνο να βάλεις είναι πολλά έξοδα.
Υπολόγισε και τις μετακινήσεις για να κάνω προπονήσεις, είναι το άτομο που θα αφήσω στο γυμναστήριο να δουλέψει.
Ευτυχώς να θα φύγω κάποιο μακρινό ταξίδι στο εξωτερικό μας πληρώνουν.
Έχω κάποιους σπόνσορες που με στηρίζουν και τους ευχαριστώ για αυτό, είναι πολύτιμη η βοήθειά τους».
Ο απολογισμός και οι στιγμές του παρελθόντος
- Αν έκανες ένα απολογισμό για τη μέχρι τώρα πορεία και παρουσία σου στους αγώνες. Συνολικά, δεν μιλάω μόνο για τις επιτυχίες
«Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τον εαυτό μου γιατί προσωπικά έχω ξεκινήσει από το μηδέν. Ήρθα από άλλη χώρα, τριών χρονών και δεν βρήκα τίποτα έτοιμο.
Δεν ξεκίνησα από το μηδέν, αλλά από το μείον. Δόξα τω Θεώ είχα πάντα δίπλα μου την οικογένειά μου.
Ξεκίνησα μόνος, άρχισα να βγάζω κάποια χρήματα, παράλληλα δούλευα κιόλας και έτσι έφτιαξα δικό μου γυμναστήριο ενώ συνέχισα και τους αγώνες.
Επένδυσα κάποια χρήματα στο γυμναστήριο, αλλά ότι και αν έκανα, τα έκανα όλα μόνος μου.
Δηλαδή με ιδρώτα και αίμα στην κυριολεξία το έκανα το γυμναστήριο.
Από το μείον ξεκίνησα και έχω τώρα τη δική μου δουλειά, στους αγώνες Δόξα τω Θεώ πάω καλά, έχω την υγεία μου και είμαι καλά.
Έχω φτάσει σε ένα επίπεδο να παίξω με αθλητές που τους έβλεπα στο ίντερνετ . στο youtube και τους θαύμαζα.
Τους κοιτούσα και τους θαύμαζα.
Δεν περίμενα ότι θα έφτανα στο σημείο αυτούς που έβλεπα στο ίντερνετ, όχι μόνο να αγωνισθώ εναντίον τους, αλλά και να τους νικήσω κιόλας. Και θα πάω πιο ψηλά».
-Με ποιο κριτήριο πάει κάποιος σε αγώνες; Ποια διαδικασία υπάρχει;
«Εγώ σαν Σίνης, πάω σε αγώνες που όλα παίζονται στη λεπτομέρεια. Όλοι είναι επαγγελματίες. Εγώ αυτή τη στιγμή έχω ένα πολύ καλό ρεκόρ στο ΜΜΑ. Ο αντίπαλος που θα μου φέρουν δεν θα έχει π.χ. τρεις αγώνες, δυο ήττες, αλλά πρέπει να είναι ισάξιος με εμένα, θα πρέπει να έχει και αυτός πολύ καλούς αγώνες, να έχει καλή εμπειρία.
Πρέπει πρώτα να παίξεις σε χαμηλό επίπεδο, να νικήσεις κάποιους αθλητές, πιο χαμηλού επιπέδου. Και όσο ανεβαίνεις, τότε φτάνεις σε άλλο επίπεδο.
Οι διοργανωτές κλείνουν τον αγώνα, αν τον κερδίσω ανεβαίνω επίπεδο, οπότε έχω ένα αήττητο. Και από τη στιγμή που τα καταφέρνω μου φέρνουν ένα πιο δύσκολο αντίπαλο. Αν κερδίσω και αυτόν πάλι ανεβαίνω επίπεδο, ανεβαίνω σκαλί».
-Λεονάρντο, ακούγονται και διάφορα για το δικό σας άθλημα. Για ουσίες, προκειμένου να διατηρήσουν τη φυσική τους κατάσταση
«Αναβολικά λες; Για να σου πω την αλήθεια, πριν φτάσω στο αγωνιστικό επίπεδο που είμαι σήμερα, τους κοιτούσα και πίστευα, έτσι με το μυαλό μου πάντα, για να βγάλουν όλο αυτό που βγάζουν, έλεγα, κάτι παίρνουν.
Όταν όμως έφτασα σε αυτό το σημείο και συνάντησα αυτούς τους αθλητές από κοντά κατάλαβα ότι όλα είναι θέμα ψυχής και προπόνησης. Είναι καθαρά αυτά. Ένας αθλητής δεν μπορεί να τα πάρει δεν τον βοηθάνε, εμείς δεν θέλουμε να δείξουμε σώμα.
Και σε 2-3 που είχε συμβεί, τους έβγαλαν εκτός διοργανώσεων. Το ξαναλέω, είναι καθαρά θέμα προπόνησης».
-Αν σε ζητούσα να ξεχωρίσεις την καλύτερη και τη χειρότερη στιγμή σου;
«Η καλύτερη στιγμή ήταν από το 2012 που ξεκίνησα μέχρι το 2018. Ήμουν σε μια συνεχή άνοδο, έπαιζα συνέχεια, με αντιπάλους δύσκολους και με μεγάλη διαφορά εμπειρίας σε σύγκριση με εμένα. Κέρδιζα, κέρδιζα, τον έναν αγώνα μετά τον άλλον.
Μου είχε γίνει μια πρόταση να παίξω για τη ζώνη, αν θυμάμαι καλά, και είπα δεν έχω κάποιο κέρδος από αυτό.
Να παίξω δηλαδή με κάποιον που είναι κατώτερος από εμένα, δεν έχω να κερδίσω κάτι.
Τους είχα πει , το 2016-17, φέρτε μου έναν πιο δύσκολο αντίπαλο, ενώ το 2018 είχα παίξει 4 αγώνες μέσα σε 3,5 μήνες.
Δεν άφηνα περιθώριο στον αντίπαλο, τους ξάπλωνα πρώτο ή δεύτερο γύρο, δεν πήγαινε 3 πεντάλεπτα, δεν δεχόμουν χτυπήματα ή να τραυματιστώ. Έβγαινα άθικτος από τους αγώνες και κέρδιζα συνεχώς.
Ήμουν σε τόσο καλή φόρμα, που κέρδιζα τον έναν αγώνα μετά τον άλλον. Ήταν η μεγαλύτερη άνοδος για μένα, ήμουν στην καλύτερη φάση ψυχολογικά και σωματικά. Μέχρι το 2018 που πήγα φαντάρος, απολύθηκα, πήρα κιλά, το σώμα άλλαξε, ενώ είχα και ένα σοβαρό τραυματισμό.
Έκανα κάποιους αγώνες στο εξωτερικό, για συγκεκριμένους λόγους, αλλά δεν μπόρεσα, χάλασα το όνομά μου από αυτό. Έπαιξα τότε αγώνες χωρίς προετοιμασία, απλά είχα υποχρεώσεις σε ένα δυο άτομα και ήξερα ότι θα χάσω.
Έπαιξα σε ένα σημαντικό αγώνα στη Γερμανία και εγώ δεν είχα κάνει προετοιμασία. Αυτή η κατάσταση με είχε ρίξει ψυχολογικά.
Αλλά μετά άλλαξαν κάποια πράγματα και είδα ότι δεν ήμουν ξοφλημένος, είδα ότι μπορούσα, άρχισαν πάλι οι νίκες».
- Σε ένα νέο παιδί, που θα ήθελε να ασχοληθεί με το ΜΜΑ τι θα τους έλεγες;
«Με οτιδήποτε άθλημα να ασχοληθεί να το κυνηγήσει. Να κυνηγήσει το όνειρό του αν του αρέσει. Δεν είναι όπως φαίνεται στην τηλεόραση, δεν μπορώ να εξηγήσω το πάθος, την αδρεναλίνη και όλο αυτό που βιώνεις εκείνη τη στιγμή μέσα. Όταν θα μπεις μέσα, οι θυσίες που κάνεις για να μπεις να παίξεις.
Και κερδίσεις… Δεν έχω νιώσει καλύτερη ευχαρίστηση, καλύτερο συναίσθημα από οτιδήποτε άλλο.
Δεν το αλλάζω. Αλλά όπως είπα, είτε ΜΜΑ, είτε οποιοδήποτε άθλημα, αν κάποιο παιδί, το θέλει και το αγαπάει να το κυνηγήσει στο έπακρο. Αν είναι το όνειρό του να το κυνηγήσει. Πριν χρόνια δεν υπήρχαν τα social media, τώρα μπορείς να βγεις εύκολα στο εξωτερικό για ένα καλό επαγγελματικό αγώνα. Κάποτε δεν υπήρχαν αυτά.
Αν είσαι καλός σήμερα θα σε…αρπάξουν κατευθείαν, θα σε αξιοποιήσουν, δεν θα χαθείς.
Τώρα μπορείς να προωθήσεις τον εαυτό σου πολύ εύκολα, όσο καλός είσαι, τόσο πιο εύκολα ανεβαίνεις σε αυτό το άθλημα».
- Εσύ μέχρι πότε σκέφτεσαι να συνεχίσεις; Γιατί μιλάμε για ένα άθλημα που καταπονεί τον οργανισμό
«Υπάρχουν κάποιοι που παίζουν μέχρι τα 40 και έχει άλλους που στα 30 δεν μπορούν.
Αν δω ότι είμαι καλά και 35 να πάω και παραπάνω θα το συνεχίσω.
Όσο δω ότι αντέχω θα το συνεχίσω, αν με κρατάει το σώμα μου θα συνεχίσω».
- Το ωραιότερο γήπεδο που έχεις αγωνισθεί έξω, που σου έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση;
«Στη Ρωσία, Μ1 Challenge λέγεται η διοργάνωση. Είχε τόσο πολύ κόσμο…
Και στη Γερμανία πήγα σε μια πολύ διοργάνωση, που είχε πάρα πολύ κόσμο.
ΗΠΑ, Βραζιλία και Ρωσία έχουν καλούς αθλητές, αλλά στις ΗΠΑ είναι πιο πολύ ανεπτυγμένο.
Να σου πω ένα παράδειγμα.
Φεύγεις από εδώ, από το χωριό και πας στην πόλη, στη Θεσσαλονίκη και βλέπεις άλλα πράγματα.
Φεύγεις από τη Θεσσαλονίκη και πας στην Αθήνα και βλέπεις άλλα πράγματα.
Φεύγεις από την Ελλάδα και πηγαίνεις στο εξωτερικό και είναι όλα διαφορετικά».
Ο επόμενος αγώνας του Λεονάρδου Σίνη θα είναι στο εξωτερικό, τον Σεπτέμβριο.
Θέλει να αγωνισθεί στα 66 κιλά και όπως λέει:
«Θα είναι δύσκολο, δεν έχω ξαναπαίξει στα 66 κιλά, έχω παίξει σε διάφορες κατηγορίες, αλλά όχι στα 66, πρώτη φορά θα το κάνω.
Είναι δύσκολο να πιάσεις τα κιλά, πείνα, στέρηση, όσο πιο κάτω είσαι στα κιλά τόσο πιο δύσκολο είναι».
Κλείνοντας τη συνέντευξη ο Λεονάρδος Σίνης αναφέρθηκε και στην αλλαγή ομάδας.
Είναι πλέον με τον Γιώργο και τον Κώστα Αρμάγο που τον βοήθησαν όπως λέει, πάρα πολύ στην προετοιμασία του.
«Τους ευχαριστώ σαν δασκάλους, τον καθένα ξεχωριστά γατί ο ένας με βοηθάει στο παλαιστικό και ο άλλος στην όρθια μάχη.
Και σαν άνθρωποι και σαν δάσκαλοι είναι πολύ καλοί άνθρωποι και τους ευχαριστώ.
Και ελπίζω και εύχομαι να συνεχισθεί η συνεργασία μας έτσι όπως την χτίσαμε και τη συνεχίζουμε».
• Τελειώσαμε τη συζήτηση και σηκωθήκαμε.
Ήθελα να φωτογραφίσω τα έπαθλα του Λεονάρδου Σίνη και κυρίως αυτό που είναι σε περίοπτη θέση, η ζώνη του αήττητου.
Έκδηλη η ικανοποίησή του όταν αναφέρθηκε σε αυτή.
«Χρήστο, όσο δεν χάνω, αυτή η ζώνη θα είναι εδώ».
Είπαμε, όσο κυνηγάς τα όνειρά σου πετυχαίνεις και απολαμβάνεις κάθε μέρα αυτό που κατάφερες.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ