Ιστορικό πανελλήνιο ρεκόρ από τη Βεατρίκη Ντούκου! «Στα σπριντ μου αρέσει η αδρεναλίνη, που έχουν αυτά τα 25 δευτερόλεπτα και το γεγονός ότι στην κούρσα δεν προλαβαίνεις να πέφτεις, το σώμα λειτουργεί από ένστικτο».
Αυτά ήταν τα λόγια της Βεατρίκης Ντούκου, λίγες στιγμές μετά, αφότου είχε σπάσει το «αραχνιασμένο» ρεκόρ κλειστού στίβου, που κρατούσε 34 ολόκληρα χρόνια και δη από το 1989.
Η Βεατρίκη έγινε γνωστή από την παρέλαση της 28ης Οκτώβριου, οπού και τράβηξε πάνω της πολλά βλέμματα.
Συνεχίζει να μας κάνει περήφανους με τα κατορθώματά της.
Αυτή τη φορά στο πανελλήνιο κλειστού στίβου, που ολοκληρώθηκε το βράδυ της Κυριακής στο ΣΕΦ (19/2).
Εκεί με μία απίθανη κούρσα κατάφερε να γράψει το ιστορικό 25.01.
Απόδοση που αποτελεί ρεκόρ για της κορασίδες, καθώς το προηγούμενο ήταν 25,03 της Μαρίνας Βασαρμίδου.
Στα προκριματικά, την κατέβαλε το άγχος και με μία επίδοση στα 25.48 κατάφερε να πάει στον τελικό της Κυριακής.
«Η εμπειρία ήταν πραγματικά απίθανη, η αλήθεια είναι ότι στον προκριματικό υπήρχε πολύ άγχος αλλά στον τελικό επικεντρώθηκα στο να απολαύσω την κούρσα και να δημιουργήσω αναμνήσεις, το ρεκόρ ένιωθα ότι ήταν στις δυνατότητες μου και αυτό μου έλεγε και ο προπονητής μου απλά έπρεπε να το πιστέψω».
Ο άνθρωπος κίνητρο
Δεν θα είχε γίνει τίποτα από όλα αυτά, αν δεν υπήρχε κάποιος άνθρωπος από πίσω να της δίνει κίνητρο και δύναμη σε όλα αυτά.
Εκτός από την οικογένεια της, η νεαρή πρωταθλήτρια έχει και τον προπονητή της, στον οποίο αφιέρωσε μάλιστα και τη μεγάλη νίκη.
Τον Λάζαρο Τοσίδη.
«Πραγματικά στην αρχή δεν το πίστευα, είδα το αναλογικό, τον ανεπίσημο χρόνο, να γράφει 25.02 και ευχόμουν να ήταν όντως αυτός ο χρόνος.
Παρόλα αυτά ήδη με είχαν πιάσει τα κλάματα. Αφιερώνω το ρεκόρ στον προπονητή μου, την οικογένειά μου και τον στενό μου κύκλο».
Εκτός από τα 200μ, αγωνίστηκε και στα τελικά των 60μ καταλαμβάνοντας την 9η θέση με ατομικό ρεκόρ 7.71 (είχε 7.75).
Νους υγιής
Το όνειρο της είναι να ακολουθήσει το επάγγελμα του ιατρού, στα χνάρια του πατέρα της.
«Είναι δύσκολο να συνδυάζω σχολείο και αθλητισμό, αλλά πάνω από όλα χρειάζεται πρόγραμμα και καλή συνεργασία με τον προπονητή, κάτι που το έχω καταφέρει».
Ο πατέρας της είναι ο Σαμουήλ Ντούκου.
Ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1967, όταν και ξέσπασε το πραξικόπημα στη χώρα του.
Μια βδομάδα μετά από την άφιξη του στη χώρα έγινε δεκτός με υποτροφία στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Βελλάς στο Καλπάκι Ιωαννίνων.
Αφού ολοκλήρωσε της εκκλησιαστικές του σπουδές, τράβηξε τον δικό του δρόμο.
Τον γοήτευσε η νομική και σε συνδυασμό με την αγάπη του με την ιατρική πήρε την ιδιότητα του ιατροδικαστή.
Στο μεταξύ, παντρεύτηκε Ελληνίδα και αποφάσισε να μείνει στην αγαπημένη του Θεσσαλονίκη δημιουργώντας οικογένεια.
Έκανε τρία παιδιά, ένα από αυτά ήταν η Βεατρίκη, η οποία κατάφερε να κλέψει από τη δόξα του διακεκριμένου μπαμπά, σημειώνοντας πανελλήνιο ρεκόρ, με την ίδια να μην ξεχνά την καταγωγή της.
«Έχω επαφή με τους συγγενείς μου στην Κένυα και με στηρίζουν, είμαι περήφανη για την καταγωγή μου και για τη ζωή που έχω εδώ.
Στο μέλλον επιδιώκω να περάσω ιατρική νευρολογία συγκεκριμένα όπως ο πατέρας μου και να εργαστώ στο ερευνητικό τομέα πιο πολύ και λιγότερο στον πρακτικό».
Τα όνειρα δεν έχουν ταβάνι.
Παρά το μεγάλο της επίτευγμα, η νεαρή αθλήτρια δεν θα επαναπαυτεί σε αυτό.
Θα συνεχίσει να κυνηγάει προκλήσεις και να προσπαθεί να κάνει γρηγορότερες κούρσες.
«Έχω προσδοκίες και υψηλούς στόχους για τη συνέχεια.
Στον ανοιχτό στίβο θα επικεντρωθώ στο αγώνισμα των 200μ κυρίως και μεγάλος στόχος είναι η συμμετοχή μου στο ευρωπαϊκό Κ20».