Σε ιδέες μεγαλείου και απουσία ανάμνησης καταλήγει για τη Ρούλα Πισπιρίγκου η κλινική ψυχολόγος, οποία διορίστηκε από την 18η ανακρίτρια, για την υπόθεση θανάτου των τριών παιδιών από την Πάτρα.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα από την έκθεση που συνέταξε η κλινική ψυχολόγος, τα οποία παρουσιάζει η εφημερίδα «Πατρίς», σε κάθε συνεδρία που είχε με τον πατέρα των παιδιών εκείνος εξέφραζε τη δυσαρέσκειά του καθώς τον αναγνώριζαν στον δρόμο και του επιτίθεντο φραστικά.
«Ήταν φανερό το πρωταρχικό ενδιαφέρον να μην εμπλακεί ο ίδιος σε ότι γίνεται με τη σύζυγό του. Φάνηκε επίσης να τον ενδιαφέρει η εικόνα του σε εμένα νοιώθοντας ενδεχομένως ότι αξιολογείται. Θέλησε μάλιστα να μάθει τη γνώμη μου, ρωτώντας με και ευθέως. Ωστόσο, δεν επέμεινε όταν δεν απάντησα στο ερώτημά του.
Μοιάζει να μην επιμένει ιδιαίτερα όταν δεν παίρνει αυτό που αναμένει όχι τόσο γιατί αποδέχεται το να μην παίρνει αυτό που επιθυμεί όσο γιατί μοιάζει να επενδύει και να από-επενδύει πολύ γρήγορα από τις σκέψεις του, τις επιθυμίες του και τις σχέσεις με τους άλλους, ακόμα και με τους σημαντικούς άλλους όπως είναι τα παιδιά του.
Περιέγραψε τη ζωή της οικογένειάς του με τα τρία παιδιά που έφυγαν από τη ζωή, με ένα απρόσφορο συναίσθημα. Φαίνεται να κάνει μια προσπάθεια καταστολής των συναισθημάτων του. Υπάρχει απουσία συναισθήματος, ενοχής και ανάμνησης.
Φαίνεται να μην έχει επαφή με το συναίσθημά του και κάνει φυγές (διαφεύγει της πραγματικότητας) στην προσπάθειά του να διαχειριστεί αυτό που του συμβαίνει», αναφέρει η ψυχολόγος.
Μάλιστα, ο Μάνος Δασκαλάκης φέρεται να περιέγραψε τα πάντα, από τη γνωριμία του με την 33χρονη, τις σχέσεις με τους γονείς της, τις γεννήσεις και τους θανάτους των παιδιών τους.
«Μέχρι και τώρα δεν έχουμε μάθει από τι πέθανε το παιδί. Εγώ αποκλείω το περί ευθυνών Ρούλας στο συγκεκριμένο παιδί. Ξεκάθαρα. Ήταν το παιδί της. Ήμασταν τέλεια τότε όχι απλά καλά. Δεν υπήρχε κάποιος λόγος… Δεν υπάρχει γενικά λόγος να σκοτώσεις το παιδί σου. Θα πρέπει να είσαι ψυχικά άρρωστος για να κάνεις κάτι τέτοιο», είχε πει ο Μάνος Δασκαλάκης.
«Η Τζωρτζίνα ήταν το δικό μου παιδί»
Παράλληλα, ο Μάνος Δασκαλάκης δεν έκρυψε την αδυναμία του και στην πρωτότοκη κόρη του, σημειώνοντας ότι «η Τζωρτζίνα ήταν το δικό μου παιδί και η Μαλένα της Ρούλας… καταρχήν να σας πω ότι -η Μαλένα έχει γεννηθεί την ίδια μέρα και ώρα με τη Ρούλα. Είναι ένα συν που προστίθεται ακόμα για τη σχέση τους…».
Ακόμη, αποκάλυψε ότι η Ρούλα Πισπιρίγκου, μετά τη γέννηση της Μαλένας, έπαθε επιλόχειο κατάθλιψη.
«Όταν γεννήθηκε το παιδί η μητέρα δεν ήθελε να το δει…την τάιζε και την φρόντιζε με το ζόρι. Η ίδια δεν το ήθελε. Μετά το παραδέχτηκε. Κάποια στιγμή της έβαλα χέρι: Είναι το παιδί σου, τί είναι αυτά τα πράγματα που κάνεις; ‘ και έτσι συνήλθε… ήταν διστακτική με τη Μαλένα τότε, πιο πολύ έπαιρνε την Τζωρτζίνα. Και μετά γύρισε τούμπα όλο αυτό. Μετά έγιναν αχώριστες σε υπερβολική δόση αχώριστες», σημείωσε.
Αναφερόμενος δε στην ημέρα που έμαθε τους θανάτους των παιδιών του είπε:
«Την ημέρα που κατέληξε ήταν η πρώτη μέρα που έφυγα από το νοσοκομείο να πάω σπίτι (στην Αθήνα) να ξυριστώ. Δεν πρόλαβα. Ήμουν στο δρόμο, με πήρε η Ρούλα και μου είπε ‘τρέχα, το παιδί έμεινε’. Ολυμπιακό χωριό – Νοσοκομείο Ελπίδα. 13 λεπτά, 220 χιλιόμετρα και παρακάλαγα να πάρει ο Θεός εμένα και να αφήσει το παιδί. Να φύγει το αυτοκίνητο από την πορεία και να αλλάξει όλο αυτό …όταν έφτασα στο νοσοκομείο η Ρούλα ούρλιαζε.
Όταν έφτασα προσπαθούσαν να κάνουν ανάνηψη στη Μαλένα. Ο γιατρός προσπάθησε 45 λεπτά. Μετά βγαίνουν έξω, μας παίρνουν στο γραφείο, μας το ανακοινώνουν, η Ρούλα ήταν έξω φρενών, ήταν άλλος άνθρωπος. Δεν την είχα ξαναδεί έτσι ούτε στην Ίριδα ούτε στην Τζωρτζίνα.
«Είχε τρελαθεί τελείως. Ούρλιαζε, χτυπιόταν, φώναζε ‘το παιδί μου’…και μόλις μπήκαμε μέσα να την δούμε μόλις βγήκαν οι γιατροί κάναμε αμάν να την βγάλουμε την Ρούλα από το δωμάτιο. Για αυτό και θεωρώ επειδή της είχε τεράστια αδυναμία της Μαλένας. Μπορεί να είναι εγωιστικό αυτό που θα πω από τη μεριά της αλλά ίσως επειδή είδε ότι η Τζωρτζίνα είχε αδυναμία σε εμένα να αφοσιώθηκε στη Μαλένα, να έδωσε κάτι περισσότερο στη Μαλένα.
Ήταν το παιδί της κυριολεκτικά, έλεγε το παιδί μου και το παιδί μου».
«Δεν πρόλαβα να ζήσω το πένθος μου»
Η πρώτη συνεδρία της Ρούλας Πισπιρίγκου με την κλινική ψυχολόγο ξεκίνησε με την κατηγορουμένη μητέρα να αναφέρει «πιστεύω ότι θα δώσετε την αλήθεια για το παιδί μου, το πιστεύω.»
«Δηλαδή τώρα ζω το πένθος είμαι μόνη μου. Και για την μπέμπα. Και για την Τζωρτζίνα δεν πρόλαβα. Για την Τζωρτζίνα ξεκάθαρα δεν έχω προλάβει καθόλου.Τώρα μου βγαίνουν όλα. Το αίσθημα της αδικίας μεγάλο με πνίγει. Και θυμός έρχεται σας μιλάω ειλικρινά.Αλλά η απώλεια των παιδιών μου …ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα; Με συλλάβανε γρήγορα δεν είμαι έξω να αποδεικνύω αυτά που λέω με διάφορα μέσα όπως είναι το κινητό μου ας πούμε ένα μήνυμα σε ένα γιατρό», ανέφερε η 33χρονη.
Ακόμη, στις συνεδρίες, η Ρούλα Πισπιρίγκου αναφέρθηκε και στη σχέση της με τον Μάνο Δασκαλάκη.
Όπως είπε, όταν τον γνώρισε, τον χαρακτήρισε ως «απλησίαστο».
Σύμφωνα με την ίδια, τον είχε δει στο γήπεδο, δεν θυμόταν καλά το όνομά του και ένα αίτημα φιλίας στο Facebook ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η σχέση. Από την πρώτη στιγμή, όπως διηγείται, είδε ότι η μητέρα του έχει έναν τρομερό έρωτα για το γιο της. Για τις πρώην συντρόφους του ανέφερε ότι είχαν εμμονή μαζί του και ότι από αυτές έβαλε άνθρωπο να της αρπάξει την Τζωρτζίνα μέσα από το σπίτι (!).
«Ο Μάνος ήταν προστατευτικός ακόμα μέχρι τώρα πριν με συλλάβουν. Πάντα έπαιρνε το μέρος μου παντού. Τώρα μόνο λέει ότι σκότωσα το παιδί. Δεν θέλει να έχουμε επικοινωνία. Νιώθω αδικία γιατί επειδή τον ξέρω ξέρω ότι δεν το πιστεύει έχει επηρεαστεί από τα κανάλια. Δεν το περίμενα να αντιδράσει έτσι».
Για τον θάνατο της Μαλένας και την μετέπειτα αντίδραση του Μάνου Δασκαλάκη είπε:
«Δεν στεναχωριόταν δεν έκλαιγε δεν την ανέφερε δεν ήταν θλιμμένος σκεφτόμουν ότι ήταν αναίσθητος με θύμωνε και του το έλεγα άπειρες φορές αυτό και εκείνος μου απαντούσε ότι το διαχειρίζεται ο καθένας με το δικό του τρόπο. Κοιτούσα να το σεβαστώ αυτό ο Μάνος θεωρούσε ότι επειδή είχε μείνει η Τζωρτζίνα πίσω έπρεπε να μείνει δυνατός για εκείνη…»
Από την πλευρά της, η κλινική ψυχολόγος καταλήγει στο ότι «Ζωή και θάνατος μαζί αδιαφοροποίητα.Το είναι και το ήταν έφτιαξαν μία ενιαία λέξη μπερδεμένη σαν και ο χρόνος το πριν και το τώρα να είναι αδιαροποίητα στον ψυχισμό της. Και ενώ εγώ της μιλούσα για τα ζωντανά παιδιά της εκείνη μιλούσε για τα νεκρά παιδιά της».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ