Η μητέρα ξεσπά κατά του Ηλία Μίχου και η 12χρονη έλυσε τη σιωπή της.
Δύο ημέρες πριν την απόφαση της δικαιοσύνης επιτέθηκαν στον 54χρονο.
Η μητέρα της 12χρονης μίλησε σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Επιτροπή Αλληλεγγύης προς το παιδί και την οικογένεια του το απόγευμα της Τρίτης (26/3), σε αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ εκφράζοντας την αγανάκτηση της.
Αναλυτικά όσα είπε η μητέρα της 12χρονης:
«Αν και η δίκη είναι κεκλεισμένων των θυρών και οι δικηγόροι μου και όλων των υπολοίπων δεν πρέπει να βγαίνουν και να μιλάνε για το τι γίνεται μέσα στην αίθουσα, εγω θα το κάνω σαν μητέρα της 12χρονης, σαν μητέρα άλλων 7 παιδιών αλλά και σαν κατηγορούμενη στην υπόθεση του παιδιού με τις εξής κατηγορίες που με έστειλαν να κάτσω στο εδώλιο: της μαστροπείας, της πορνογραφίας και του εκβιασμού.
Είχα σκοπό να μην μιλήσω μέχρι να τελειώσει η δίκη αλλά πρέπει να το κάνω για να προστατέψω το παιδί μου που έχουν πέσει οι κατηγορούμενοι και οι δικηγόροι τους σαν λυσσασμένα λιοντάρια να το κατασπαράξουν και αυτό και εμένα. Από τη δικηγόρο κυρία Πανταζή ακούστηκε το εξής για το παιδί μου:
Η ανήλικη ήταν επαγγελματίας εκδιδόμενη καλύτερα και από τις πορνοστάρ του Σειρηνάκη.
Και σας ρωτάω όλους σας: πόσο δηλητήριο μπορεί να χύσει από το στόμα της αυτή η μάνα και τόσο καλή επαγγελματίας δικηγόρος;
Ο Θεός να την κάνει, για το παιδί αυτό που βιάστηκε από όλους αυτούς, για να βγάλει αθώο τον πελάτη της που έκλεινε ραντεβού να βγει με 12χρονο παιδί και να το βιάσει.
Και δεν με ενδιαφέρει τι λέει ο δικός τους δικηγορικός νόμος ότι δεν υπάρχει βιασμός.
Εγώ μέχρι να πεθάνω θα το λέω συνέχεια, αυτό το παιδί το βίαζαν, δεν υπάρχει συναίνεση με 11χρονο παιδί.
Δεν υπάρχει κύριε Φλωρίδη, αλλάξτε αυτόν τον νόμο θα γεμίσει ο πλανήτης βιαστές».
«Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ»
Στη συνέχεια μίλησε και το 13χρονο σήμερα, παιδί, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Επιτροπή Αλληλεγγύης, επιμένοντας για την αθωότητα της μητέρας της:
«Είμαι η… και θέλω να σας εκφράσω μια τελευταία φορά τα συναισθήματα μου.
Ακούστε με σας παρακαλώ, ακούστε με.
Εσείς ήσασταν η λύτρωση μου, η βοήθεια που περίμενα τόσο καιρό μέσα στον εφιάλτη που ζούσα.
Σας εμπιστεύτηκα, σας μίλησα… περίμενα τη βοήθεια σας για να μην περάσει κανένα άλλο παιδί όσα πέρασα εγώ.
Η τιμωρία μου όμως δεν έχει τελειώσει. Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ. Όχι τη μαμά μου.
Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατο μου, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς.
Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε.
Σας ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή… φοβόμουν πολύ.
Ήρθε η ώρα όμως, ήρθε η λύτρωση μου, ήρθατε εσείς.
Πίστεψα ότι τελείωσαν οι εφιάλτες μου και ξαφνικά:
Πού είναι η μαμά μου; Γιατί τη μαμά μου;
Πού είναι τα αδέλφια μου; Πού είναι η οικογένεια μου; Γιατί με αφήσατε μόνη μου;
Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δε σας μίλησα νωρίς. Όχι η μαμά μου.
Θέλω να σταματήσουν οι εφιάλτες μου εδώ.
Τα Χριστούγεννα δεν με άφησαν ούτε τη μαμά μου να δω.
Θέλω να σας πω κάτι κυρία εισαγγελέα: όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έχετε στα χέρια σας ήταν όλα μια πλάκα;
Αυτό θέλετε να μου πείτε μετά από όλα αυτά που πέρασα;
Αυτό που ζητάω από το δικαστήριο και από τον κύριο πρόεδρο, τους δικαστές και τους ενόρκους είναι να με πιστέψουν ότι η μητέρα μου δε γνώριζε τίποτα από όλα αυτά που έκανα και όχι ότι στα μισά λέω αλήθεια και στη μαμά μου λέω ψέματα.
Η μαμά μου είναι αθώα και θα το λέω συνέχεια μέχρι να το καταλάβουν όλοι».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ