Για την τραγική υπόθεση δολοφονίας του 7χρονου Ανδρέα από την Κυψέλη μίλησε ο Θανάσης Κατερινόπουλος, στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», λέγοντας πως «απαξιώ να ασχοληθώ με ένα κτήνος», αναφερόμενος στην μητέρα του παιδιού.
Πώς έχει η υπόθεση
Ο 7χρονος δολοφονήθηκε άγρια στο διαμέρισμα της οικογένειας στην Κυψέλη, από τον 33χρονο σύντροφο της μητέρας του, ενώ η μητέρα βρισκόνταν μπροστά την ίδια στιγμή. Το παιδί θάφτηκε στην ταράτσα του οικήματος από τον πατριό του, ενώ στη συνέχεια δεν δίστασε να μεταφέρει τα οστά του μέσσα σε εργαλειοθήκη.
Στην μητέρα επιβλήθηκε η ποινή της ισόβιας κάθειρξης, ενώ ο πατριός και δολοφόνος του 7χρονου Ανδρέα, αυτοκτόνησε μέσα στις φυλακές της Κέρκυρας.
Ο Θανάσης Κατερινόπουλος, φάνηκε εξοργισμένος με την μητέρα, καθώς η υπόθεση είναι συγκλονιστική, ενώ έδωσε συγχαρητήρια στην δασκάλα που αντιλήφθηκε τα περιστατικά κακοποίησης.
«Εγώ θα δώσω συγχαρητήρια σε εκείνη την δασκάλα που έκανε την καταγελλία για το δεύτερο παιδάκι, που ήταν χτυπημένο και είχε απλά μώλωπες και έτσι ξεκίνησε να ξετυλίγεται η υπόθεση. Ειλικρινά της αξίζουν συγχαρητήρια και θα παρακαλούσα πολλούς δασκάλους και δασκάλες που διαπιστώνουν κακοποιήσεις παιδιών, να τα καταγγέλλουν αμέσως», δήλωσε αρχικά.
«Από εκεί και πέρα, επιτρέψτε μου να το πω με όλες τις συνέπειες, απαξιώ να ασχοληθώ με ένα κτήνος, γιατί εδώ μιλάμε για το σπλάχνο της. Οι μάνες σκίζουν τα βουνά, δίνουν τη ζωή τους. Αυτό μας έχει διδάξει η ιστορία της πατρίδας μας και όχι μόνο. Τι έκανε; Πως κοιμόταν;», κατέληξε ο κ. Κατερινόπουλος.
Τι κατέθεσε η μητέρα
Κατά τη διάρκεια της δίκης, η μητέρα του 7χρονου πήρε τον λόγο και εξήγησε πώς έγινε το μοιραίο περιστατικό, αλλά και όλα όσα ακολούθησαν, με την ίδια να μην κάνει τίποτα για να βοηθήσει το παιδί της.
«Με το Μάριο τους πρώτους 2 μήνες ήταν μια χαρά, ήταν ήρεμος, αλλά μετά άλλαξε. Εγώ τότε έπαιρνα ουσίες, είχα πρόβλημα με τα βιντεοπαιχνίδια και καθόμουν στο κομπιούτερ. Του έλεγα να σταματήσει να χτυπάει τον Αντρέα. Ένας φίλος του όμως του έδινε συμβουλές να τον χτυπάει με τη ζώνη.Του έλεγα πως δεν είναι σωστό.
Δεν έβαζα τιμωρίες τα παιδιά μου, τα αγαπάω και θα τα αγαπάω για πάντα. Αυτός χτυπούσε τα παιδάκια και τα έβαζε τιμωρία. Εγώ δεν έδινα σημασία γιατί φορούσα ακουστικά. Μιλούσα στο chat, έπαιζα παιχνίδια δεν άκουγα όλα όσα γίνονταν πίσω μου.
Κάποια στιγμή άκουσα ένα γδούπο και πήγα να δω τι γίνεται. Έτρεξε πίσω μου και μου έλεγε «πάρε τη μιρκή και φύγε. Θα σε σκοτώσω και εσένα και τη μικρή. Θα πω στην Αστυνομία ότι εσύ το έκανες». Φοβήθηκα πάρα πολύ. Πήρα την μικρή, την έστειλα κάτω να πάρει το ασανσέρ και έβλεπα τον Μάριο να κάνει ανάνηψη στο παιδί.
Δεν γύρισα σπίτι, πήγα να πάρω ουσίες. Όταν γύρισα, ο Μάριος μου είπε ότι έθαψε το παιδί στην ταράτσα. «Είναι η καλύτερη λυση», είπε «και μη μιλήσεις γιατί θα σε σπάσω στο ξύλο».
Εγώ άναβα κεριά, είχα πολύ συναισθηματικό πρόβλημο. Δεν ήμουν πάντως ήρεμη γιατί ήμουν απορροφημένη από το παιχνίδι. Έχω μετανιώσει πολύ γι’ αυτό που έγινε. Ο Θεός θα ήθελα να με συγχωρέσει κάποτε. Πηγαίνω στην εκκλησία και εξομολογούμαι.
Ό,τι ποινή και να βάλετε, η χειρότερη ποινή είναι ότι είδα το βλέμμα του παιδιού μου να είναι στο άπειρο, αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ας με συγχωρέσει ο θεός. Μόνο δεν μίλησα, δεν το σκότωσα. Δεν έβαλα τα χέρια μου πάνω του. Σας ορκίζομαι σε ό,τι έχω ιερό. Δεν μίλησα γιατί φοβόμουν. Με εκβίαζε, με απειλούσε», εξήγησε στο δικαστήριο.
Όσον αφορά το τι έκανε το παιδί όταν η ίδια έπαιζε βιντεοπαιχνίδια, η μητέρα δήλωσε: «Το έβλεπα ότι είναι στον τοίχο αλλά δεν μπορούσα. Ο Μάριος έλεγε ότι αναλαμβάνει αυτός το μεγάλωμα. Φοβόμουν, παίρνω ψυχοφάρμακα».
Όταν ρωτήθηκε από την πρόεδρο του δικαστηρίου γαιτί έφυγε το άλλο της παιδί από το σπίτι, απάτνησε: «Είχε πάνω της μώλωπες. Την πέταξε ο Μάριος στο πάτωμα, το είδαν στο σχολείο και ήρθε η αστυνομία», είπε ενώ στη συνέχεια δήλωσε πως δεν προσπάθησε ποτέ να δει το παιδί της.
Η συνομιλία με την πρόεδρο του δικαστηρίου:
Πρόεδρος: Χωρίσατε από τον Μάριο;
Μητέρα: Ήθελα να χωρίσω γιατί τον απάτησα.
Πρόεδρος: Α, όχι γιατί σκότωσε το παιδί σας!
Μητέρα: Στην αρχή τον αγαπούσα. Μετά το μοιραίο, τον μισούσα
Πρόεδρος: Μα είπατε ότι θέλατε να φύγετε από το σπίτι γιατί τον απατήσατε. Είχατε βρει άλλον;
Μητέρα: Ναι.
Πρόεδρος: Όταν πέθανε το παιδί σας, δεν θέλατε να φύγετε;
Μητέρα: Φοβόμουν ότι θα πει πως εγώ το έκανα και θα σκοτώσει και το άλλο παιδί.
Πρόεδρος: Το παιδί ήταν θαμμένο από πάνω σας ένα χρόνο. Πως το αντέχατε αυτό;
Μητέρα: Ήταν δύσκολο.
Πρόεδρος: Πήγατε να το δείτε, να αφήσετε κανένα λουλούδι;
Μητέρα: Όχι, ήταν πολύ ψηλά.
Πρόεδρος: Σκάλες δεν είχε;
Μητέρα: Είχε, αλλά δεν ήμουν καλά.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ