Η δίψα του για μάθηση είναι τεράστια…
Ένας 14χρονος μαθητής στο Ανατολικό Ζαγόρι διανύει 56 χιλιόμετρα σε 1000 μέτρα υψόμετρο για να πάει στο σχολείο.
Ο 14χρονος Αλέξανδρος ξυπνάει τα ξημερώματα στο χωριό Φλαμπουράρι του Ανατολικού Ζαγορίου.
Μέσα στο κρύο και τον παγετό περιμένει καθημερινά στις 6:45 το μικρό λεωφορείο και το καθημερινό πρωινό δρομολόγιο για το σχολείο ξεκινά.
Ύστερα από 56 χιλιόμετρα, θα φτάσει στο Γυμνάσιο Χρυσοβίτσας Μετσόβου μέσω ενός στενού και με στροφές.
Όπως περιγράφει το ΑΠΕ-ΜΠΕ στη διαδρομή το σχολικό περνάει από πέντε χωριά για να πάρει ακόμη 7 μαθητές.
Ο ίδιος δηλώνει: «Θέλω να γίνω δάσκαλος. Θαύμαζα τους δασκάλους μου στο Δημοτικό.
Θέλω να προσφέρω γνώσεις και να διδάσκω το μάθημα, με αγάπη, σεβασμό και κατανόηση.
Να πάω σε απομακρυσμένα χωριά, για να προσφέρω ό,τι έδωσαν οι δάσκαλοι μου σε έμενα».
Οι γονείς του Μαρία Βαρσάνη και Χρήστος Βλαχιώτης, δεν εγκατέλειψαν ποτέ το χωριό τους.
Στο Φλαμπουράρι ζουν 22 κάτοικοι και ο Αλέξανδρος είναι το μοναδικό παιδί στο χωριό.
Η ζωή του δεν μοιάζει με εκείνη των συμμαθητών στα αστικά κέντρα:
«Είναι δύσκολα, αλλά προσπαθώ.
Γυρίζω αργά στο σπίτι. Πρέπει να διαβάσω, να προλάβω όλα.
Κοιμάμαι νωρίς 9 το βράδυ. Έχω συνηθίσει τόσα χρόνια, από το νηπιαγωγείο.
Αυτή είναι η ζωή μου εδώ».
Η μητέρα του λέει πως στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του, ασχολείται με τον υπολογιστή του ή ένα playstation που αγόρασε ο ίδιος με τα χρήματα που μάζευε από τα κάλαντα.
Ο Αλέξανδρος περιμένει με χαρά τα Σαββατοκύριακα γιατί στο χωριό, ανεβαίνει μια οικογένεια από τα Γιάννενα με δύο παιδιά:
«Δεν θα ήταν άσχημο να είμαι στα Γιάννενα να βγαίνω με συμμαθητές. Αλλά τι να κάνουμε;» λέει.
Ο πατέρας του, Χρήστος Βλαχιώτης, επισημαίνει, πως η αγωνία της οικογένειας για το παιδί είναι καθημερινή, λόγω του κακού οδικού δικτύου και των δύσκολων συνθηκών του χειμώνα:
«Ο δρόμος είναι επικίνδυνος, στενός με στροφές, χωρίς προστατευτικά, με φθαρμένη άσφαλτο.
Δεν έχει γίνει καμία παρέμβαση από όταν φτιάχτηκε από τη χούντα του Παπαδόπουλου».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ