Το περιστατικό με τον σερβιτόρο στο μπιτς μπαρ στη Ρόδο που έφτασε στο σημείο σχεδόν να κολυμπά για να μεταφέρει παραγγελία σε πελάτες του μαγαζιού άνοιξε, μεταξύ άλλων, και μια συζήτηση σχετικά με τα δικαιώματα των καταστημάτων εστίασης που γειτνιάζουν ή βρίσκονται κοντά σε παραλίες.
Έχουν δικαίωμα να ιδιοποιούνται μέρος της παραλίας και την εκμεταλλεύονται για ίδιον όφελος;
Έχουν δικαίωμα να τοποθετούν ξαπλώστρες μέσα στη θάλασσα; Τι ισχύει στην πραγματικότητα με βάση τον νόμο;
Σύμφωνα με τη νομοθεσία αλλά και το ίδιο το Σύνταγμα, οι αιγιαλοί και οι παραλίες είναι δημόσιο και κοινόχρηστοι.
Κάθε χρόνο, το υπουργείο Οικονομικών εκδίδει μια απόφαση με την οποία παραχωρεί το δικαίωμα απλής χρήσης τους στους δήμους, που με τη σειρά τους μπορεί να το παραχωρήσουν σε ιδιώτες ή δημοτικές επιχειρήσεις.
Η παραχώρηση της εκμετάλλευσης χώρου μπροστά από μια τουριστική επιχείρηση (λ.χ. ένα ξενοδοχείο) μπορεί να γίνεται απευθείας, ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις μέσω δημοπρασίας από τον δήμο.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ιδιωτικές παραλίες στη χώρα μας απαγορεύονται. Ακόμη και στις περιπτώσεις που ένα ξενοδοχείο ή μια άλλη τουριστική επιχείρηση βρίσκεται ακριβώς μπροστά από μια παραλία, οφείλει υποχρεωτικά να διατηρεί ελεύθερη την πρόσβαση των λουομένων (αν η μόνη δίοδος είναι μέσω των εγκαταστάσεών του).
Τι ισχύει με τις ξαπλώστρες
Σε ό,τι αφορά τις ξαπλώστρες, δεν επιτρέπεται να είναι «η μία επάνω στην άλλη». Ένα τυπικό σετ (ξαπλώστρα – ομπρέλα – τραπεζάκι) πρέπει κατ’ ελάχιστον να έχει χώρο 5 τετραγωνικών μέτρων.
Η δε απόσταση από τη θάλασσα πρέπει να είναι τουλάχιστον πέντε μέτρα.
Παράνομα θεωρούνται, επίσης, και τα εστιατόρια πάνω στο κύμα, καθώς ο νόμος απαγορεύει ρητά την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων από επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Να σημειωθεί πως όλα τα παραπάνω ισχύουν για όλες τις παραλίες, εκτός από τις παραλίες των προστατευόμενων περιοχών (Natura), όπου υπάρχουν ακόμη πιο αυστηροί περιορισμοί, όπως η απαγόρευση ισοπέδωσης των αμμοθινών και ο υποχρεωτικός καθημερινός καθαρισμός τους.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ