Εγινε στην κυριολεξία… χαμός. Γυναίκα επέλεξε να πάει για τα ψώνια της, σε σούπερ μάρκετ, γνωστής αλυσίδας, χωρίς να φορέσει σουτιέν, αλλά σίγουρα δεν θα περίμενε πως με την πράξη της αυτή θα δεχόταν καταιγισμό σχολίων, απαράδεκτης επίθεσης προς το πρόσωπό της.
Ναι, όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται όλα αυτά συμβαίνουν ενώ είμαστε στο 2022…
Η ονομασία του σούπερ μάρκετ μάλιστα τρένταρε όπως λέμε στα «διαδικτυακά» και οι χρήστες του Twitter, όπως άλλωστε και εμείς, άρχισαν να ψάχνουμε γιατί.
Λίγα 24ωρα πριν από τον Δεκαπενταύγουστο, γνώστη αλυσίδα σούπερ μάρκετ έγινε πρώτο θέμα στο ελληνικό ίντερνετ με τα σχόλια, όπως επίσης και τα αστεία να διαδέχονται το ένα το άλλο.
Η συγκεκριμένη γυναίκα ψώνισε, χωρίς να φοράει σουτιέν και μία άλλη, μάλλον… θίχτηκε στη θέα του μπούστου της.
Τη φωτογράφισε και ανέβασε, σαφώς χωρίς να έχει πάρει τη συγκατάθεσή της, το σχετικό στιγμιότυπο στο Twitter κάνοντας μάλιστα σχόλια για τον «μπουχέσα», που τη συνόδευε.
Σε σούπερ μάρκετ.Μπουστάκι χαχόλικο χωρίς σουτιέν,τα βυζγια να κουνιούνται πέρα δώθε,έσκυβε να βάλει τα πράγματα στο καλάθι που το είχε κάτω,έξω τα βυζγιά.Της το είπε μια κυρία με τρόπο.Της το είπε η ταμίας.Ο μπουχεσας που τη συνόδευε είδηση δεν πήρε.
Άραγε εχουν ακάου εδώ?😂😂 pic.twitter.com/VwYESvD4zN— Vasso Louri (@VassoLouri) August 10, 2022
«Σε σούπερ μάρκετ. Μπουστάκι χαχόλικο χωρίς σουτιέν, τα βυζγιά να κουντιούνται πέρα δώθε, έσκυβε να βάλει τα πράγματα στο καλάθι που το είχε κάτω, έξω τα βυζγιά. Της το είπε μία κυρία με τρόπο.
Της το είπε η ταμίας. Ο μπουχέσας που τη συνόδευε είδηση δεν πήρε.
Άραγε έχουν κάπου ακάου εδώ;» έγραψε στο σχόλιο που συνόδευε μία φωτογραφία του μπούστου.
Δυστυχώς, αυτά τα σχόλια γίνονται ακόμη και στην εποχή, που ζούμε και δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι οι χειρότεροι κριτές των γυναικών, είναι οι ίδιες οι γυναίκες.
Ομως, υπήρχαν και οι σωστές τοποθετήσεις, από άτομα, τα οποία υπενθυμίζουν ότι δεν μπορεί κανείς και για κανέναν λόγο να σχολιάζει τον απέναντι, γιατί ποτέ δε μπορεί να ξέρει τι έχει περάσει στη ζωή του.
Αποστομωτική μάλιστα ήταν μία απάντηση, που έφερε στο προσκήνιο ένα πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν πολλές γυναίκες της γενιάς μας:
«Χωρίς σουτιέν τα τελευταία 8 χρόνια, γιατί αφαίρεσα όγκο στο στήθος ακριβώς στο σημείο της μπαλένας.
Ας έρθει οποιαδήποτε “κυρία” να με σχολιάσει γιατί κουνιούνται τα βυζιά μου….».
#Xωρίς_σουτιέν τα τελευταία 8 χρόνια, γιατί αφαίρεσα όγκο στο στήθος ακριβώς στο σημείο της μπαλένας. Ας ερθει οποιαδήποτε "κυρία" να με σχολιάσει γιατί κουνιούνται τα βυζγιά μου….
— 🇬🇷 Sanctus Espiritus (@hitclan1996) August 11, 2022
Για το περιστατικό στο σούπερ μάρκετ και τα σχόλια της χρήστριας του Twitter που δημοσίευσε φωτογραφία της γυναίκας χωρίς σουτιέν τοποθετήθηκε στο Newsbeast ο ψυχίατρος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρόεδρος του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ και μέλος Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας, Χρίστος Λιάπης.
«Η φωτογραφία μιας γυναίκας σε ένα σούπερ μάρκετ, με την απουσία στηθόδεσμου να επιτρέπει αποκαλυπτικότητες ικανές να προκαλέσουν εκτός από δηλητηριασμένες ψηφιακές αντεγκλήσεις και την κατάλυση κάθε έννοιας σεμνοπρεπούς διακριτικότητας στη σύγχρονη πληροφοριόσφαιρα του Τwitter, δεν είναι παρά η εξεικόνιση αυτού που σημείωσε εύστοχα η Marilyn Yalom στο βιβλίο της “Η ιστορία του γυναικείου στήθους” γράφοντας πως “η σαρωτική δύναμη του καπιταλισμού οικειοποιήθηκε το στήθος ως προσοδοφόρο αντικείμενο. Μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα, κορσέδες φορούσανε μόνο οι πλούσιες γυναίκες. Με τη μαζική, όμως παραγωγή σουτιέν, άρχισε υποχρεωτικά να ελέγχεται το στήθος όλων των γυναικών”» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.
«Την ίδια στιγμή που καταγράφονται αυτά τα ψυχοκοινωνικά, έμφυλα συνδηλούμενα, οι τιμές στα ράφια των supermarket έχουν πάρει φωτιά, λόγω της ενεργειακής και πληθωριστικής κρίσης ακρίβειας, είτε οι καταναλωτές και οι καταναλώτριες προσέρχονται στο ταμείο με ή άνευ στηθόδεσμου» επισημαίνει ο Χρίστος Λιάπης.
«Όμως, όπως διαβάζουμε στο ίδιο βιβλίο, “είναι σημαντικό ότι το γυναικείο απελευθερωτικό κίνημα ξεκίνησε, στα τέλη της δεκαετίας του 1960 με την πολυδιαφημισμένη πράξη του καψίματος των σουτιέν, ως παράδειγμα αντίστασης στους περιορισμούς που προέρχονται από εξωτερικούς παράγοντες.
Με το κάψιμο των σουτιέν οι γυναίκες, περισσότερο μεταφορικά, παρά κυριολεκτικά, υπονόμευσαν τη βασική ιδέα ότι η πηγή του ελέγχου μπορεί να βρίσκεται έξω από τον εαυτό τους“» σημειώνει μιλώντας στο Newsbeast.
Για να εξηγήσουμε όλο αυτό το ψηφιακό ξεχαρβάλωμα, κάθε έννοιας σεβασμού της γυναικείας σωματοεικόνας, αλλά και της δημόσιας και ιδιωτικής οριοθέτησης, σημειώνει ο Χρίστος Λιάπης «ίσως θα πρέπει να ανατρέξουμε σε ένα άλλο απόσπασμα του συγκεκριμένου βιβλίου, σύμφωνα με το οποίο:
“Οι γυναίκες υποχρεώθηκαν να αντιμετωπίσουν τα ισχυρά νοήματα που τα στήθη φέρουν ως ζωοδότες και καταστροφείς.
Για τις γυναίκες, τα στήθη τους ενσαρκώνουν στην κυριολεξία την υπαρξιακή ένταση που υπάρχει μεταξύ Έρωτος και Θανάτου -ζωής και θανάτου- με έναν τρόπο ορατό και απτό, καθώς τα στήθη συνδέονται με την ερωτική απόλαυση και τον θηλασμό, από τη μία μεριά, αλλά και με τον καρκίνο και τον θάνατο από την άλλη”».
«Ιχνηλατώντας τα σημεία τομής της ψυχανάλυσης με την κοινωνιολογική ανάλυση, σταχυολογούμε, πάλι από την “Ιστορία του γυναικείου στήθους” πως “η υποχρέωση του θηλασμού και η υποχρέωση της διέγερσης είναι υποχρεώσεις ανταγωνιστικές μεταξύ τους, οι οποίες εξακολουθούν να διαμορφώνουν τη μοίρα των γυναικών, με τους άνδρες να θεωρούν ότι τα στήθη τους ανήκουν και ότι οι γυναίκες θα τους τα προσφέρουν, ανεξάρτητα με το αν συναινούν”» μας λέει.
«Είναι η θηλυκή ανάλυση της ιστορίας από τον Μισελέ που επιρρωνύει τον συλλογισμό της Μ. Γιάλομ, φτάνοντας ως τον Ρουσσώ, του οποίου τις επιταγές ακολουθώντας, “πολλοί Γάλλοι, οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα πως η γενική κοινωνική αναμόρφωση θα προέκυπτε αν οι μητέρες θήλαζαν οι ίδιες τα παιδιά τους αντί να ακολουθούν την κοινή πρακτική στέλνοντάς τα σε παραμάνες.
Η ατομική υποχρέωση που είχε μια γυναίκα να θηλάσει συγχωνεύθηκε με τη συλλογική της ευθύνη απέναντι στο Έθνος να “θηλάσει” τους πολίτες του”» δηλώνει ο ψυχίατρος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρόεδρος του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ και μέλος Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας.
«Όμως, ήδη από το τέλος της δεκαετίας του 70, η Catherine Clement διακήρυττε πως “Οι γιοι του Φρόιντ κουράστηκαν”. Κουράστηκαν να μας μιλούν για τον καλό και τον κακό μαστό, ως σωματοπροβολή της “καλής” και “κακής” μητέρας που από τη μία, ως γενναιόδωρο κέρας της Αμάλθειας, προσφέρει τα πάντα και από την άλλη, ως φαρμακερή θηλή προσφέρεται για να δηλητηριάσει τα πάντα.
Δεν δείχνουν, όμως να κουράστηκαν να μαλώνουν στον σύγχρονο ψηφιακό βούρκο της δημόσιας σφαίρας που χάρη στα smartphones κατάπιε την ιδιωτικότητα σωμάτων, στιγμών, ακόμη και ανορίοτων λαθών, “Οι κόρες της Εύας”. Τι είναι, όμως, ο φροϋδικός “φόβος του φαλλού” μπροστά στον φθόνο της ένθηλης σαγήνης και της απεικασμένης γονιμότητας μιας άλλης γυναίκας.
Όπως είπε και ο De la Serna, “Όταν οι ποιητές μιλούν για θάνατο, τον αποκαλούν τόπο “χωρίς στήθη”» αναφέρει κλείνοντας.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ