Έχουν γραφτεί (και σίγουρα θα γραφτούν άλλες τόσες) χιλιάδες αναλύσεις για την τραγωδία της Κύπρου και την Τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου του 1974.
48 χρόνια γεμάτα πόνο και θυμό για τη σκλαβωμένη πατρίδα τους, αμέτρητα γιατί διαμελίσθηκε τόσο βάναυσα η Κύπρος και βρίσκεται υπό κατοχή, αγωνία για το μέλλον και το τι θα χαράξει αυτό για το νησί και τις επόμενες γενιές, αλλά και θλίψη ακόμη και σήμερα για την τύχη των αγνοούμενων.
Αλίμονο, είναι απάνθρωπο, το λιγότερο, να βλέπεις την πατρίδα σου 48 χρόνια μετά να την κατέχει ξένος, να μην είναι ολότελα δική σου, να μην τη χαίρεσαι όπως θα έπρεπε και επιβάλλει η λογική και το δίκαιο. ΕΛΕΥΘΕΡΗ…
Συνέντευξη στον Χρήστο Νάσκα
Το mynews.gr συνομίλησε με τον κύριο Αλέξανδρο Μούστρα, πρόεδρο της Κυπριακής Εστίας Βορείου Ελλάδος.
Μας «γύρισε» στα χρόνια του 1955-1959, μας απάντησε τι περιμένει πως θα μπορούσε να γίνει, ενώ ήταν ξεκάθαρος σε ότι αφορά τη στάση που κρατάει η Τουρκία και τις προθέσεις που δημοσιοποιεί κατά καιρούς και σχετίζονται με τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου.
Ο κύριος Αλέξανδρος Μούστρας στέλνει το δικό του μήνυμα με αφορμή τη σημερινή θλιβερή επέτειο για τον Ελληνισμό, ενώ αναφέρεται και στις δράσεις της Κυπριακής Εστίας Βορείου Ελλάδος.
Η αποικιοκρατία, η ένωση, η εισβολή, οι καταστροφές, η Τουρκία
• Ας γυρίσουμε το ρολόι του χρόνου. Πώς και γιατί φτάσαμε κ. Μούστρα στην 20η Ιουλίου του 1974;
«Ο αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-1959 ξεκίνησε για ελευθερία της Κύπρου από την βρετανική αποικιοκρατία και ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Αυτός ήταν ο σκοπός. Όταν «ελευθερώθηκε» λοιπόν, το 1960 ιδρύεται η Κυπριακή Δημοκρατία και ενώ ο αγώνας ξεκίνησε για λευτεριά και ένωση με την μητέρα Ελλάδα όπως έχουμε πει, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ η ένωση με αποτέλεσμα να υπάρξει μεγάλη διχόνοια.
Αυτή η διχόνοια οδήγησε στο καταστροφικό όπως αποδείχθηκε για την Κύπρο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 1974 κατά του προέδρου Μακαρίου όπου μισοάνοιξε την πόρτα στους Τούρκους και στην συνέχεια ο πρόεδρος Μακάριος με το κάλεσμα στις εγγυήτριες δυνάμεις να επέμβουν στο νησί ( Βρετανία-Ελλάδα-Τουρκία) την ορθάνοιξε. Προσπαθούσαν από καιρό οι Τούρκοι να εισβάλουν στο νησί».
• Έχει παγιωθεί, δυστυχώς, μια κατάσταση στην Κύπρο. Τι περιμένετε ή πιστεύετε πως μπορεί να συμβεί μετά από τόσα χρόνια;
«Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές δεν πρέπει να περιμένουμε και πολλά. Ο Τούρκος ποτέ δεν επέστρεψε κάτι που έχει (κλέψει)».
• Αν σας ζητούσα να κάνετε έναν απολογισμό , ποιος θα ήταν αυτός;
«200.000 Έλληνες της Κύπρου εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες. Χιλιάδες νεκροί, αγνοούμενοι και τραυματίες. Βιασμοί, βασανιστήρια, καταστροφές εκκλησιών, τάφων και γενικότερα μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς».
• Τόσα χρόνια ακούμε για φάκελο της Κύπρου, για αλήθειες, για ευθύνες. Εσείς όλα αυτά πως τα αξιολογείτε;
«Η Κύπρος κείται μακράν»
• Ας προσθέσουμε βέβαια και τις χιλιάδες ωρών που έχουμε σε συνομιλίες, που δεν έχουν φέρει όμως κανένα αποτέλεσμα. Πολλοί Κύπριοι δεν μπορούν να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες και οι Τούρκοι, όχι μόνο επιμένουν, αλλά σκληραίνουν ρητορική και πρακτικές. Σας ανησυχεί η πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία ακόμη και σήμερα, με όλες αυτές τα ενέργειες που κάνει στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου;
«Ανέκαθεν η Τουρκία ακολουθούσε επεκτατική πολιτική. Αυτή που πρέπει να ανησυχεί θα έπρεπε να είναι η Ευρωπαϊκή ‘Ενωση που έχει ένα τέτοιο αγκάθι στους πρόποδες της.
Και οι μεγάλες δυνάμεις που αρκούνται στο τράβηγμα της κουρτίνας παρά στο κλείσιμο του παραθύρου».
• Υπάρχει κάτι που σας κάνει αισιόδοξο για το μέλλον;
«Δυστυχώς όχι. Παρόλα αυτά η ελπίδα πεθάνει τελευταία».
• Υπάρχει και ένα ακόμη «μαύρο κεφάλαιο» της εισβολής, οι αγνοούμενοι
«Πριν από τρία χρόνια έγινε η ταυτοποίηση των οστών του Ήρωα ταγματάρχη Γεωργίου Κατσάνη που σκοτώθηκε στις 21 Ιουλίου του 1974 στον Άγιο Ιλαρίωνα. Στις 15-02-2020 κηδεύτηκε στο Σιδηρόκαστρο Σερρών όπου είναι γενέτειρα του Ήρωα.
Εύχομαι λοιπόν αν δεν είναι βέβαια εν ζωή ( απίθανο να είναι) να βρεθούν τα οστά και των υπολοίπων αγνοουμένων να γίνει ταυτοποίηση και να μπορέσουν οι οικογένειες τους και εμείς ο απλός λαός να τους τιμήσουμε και να τους κλάψουμε έστω και μετά από μισώ αιώνα».
• Από όλες τις μαρτυρίες που έχετε διαβάσει ή ακούσει, ποια θα χαρακτηρίζατε την πλέον συγκλονιστική;
«Η εκκλησία της Κύπρου μετά την εισβολή των Τούρκων επέτρεψε για κάποιο καιρό τις εκτρώσεις. Φαντάζεστε γιατί».
• Το δικό σας μήνυμα ποιο θα ήταν με αφορμή αυτή τη θλιβερή επέτειο για την Κύπρο και τον Ελληνισμό;
«Το μήνυμα είναι ίδιο 365 ημέρες το χρόνο. Κάθε ώρα και κάθε λεπτό. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».
• Πώς αισθάνεται κάποιος που βλέπει τόσα χρόνια να βιώνει η πατρίδα του αυτές τις καταστάσεις. Ενώ το δίκαιο και η αλήθεια είναι με το μέρος του
«Πόνο, αδικία, οργή».
• Τέλος, θα ήθελα να μου μιλήσετε και για την Κυπριακή Εστία Βορείου Ελλάδος. Τους στόχους και τις δράσεις της…
«Η Κυπριακή εστία Βορείου Ελλάδος ιδρύθηκε το 1982 από Κύπριους που βρέθηκαν στην Θεσσαλονίκη είτε λόγω σπουδών είτε λόγω προσφυγιάς είτε για εργασιακούς λόγους.
Είναι λοιπόν ένας ενεργός σύλλογος με εκατοντάδες μέλη και πλούσια δράση στα πολιτιστικά δρώμενα της Μακεδονίας.
Σκοπός του συλλόγου είναι η ενημέρωση του ελληνικού λαού για το πρόβλημα που ταλανίζει την Κύπρο μας τα τελευταία 48 χρόνια. Όλες οι δράσεις κινούνται γύρω από αυτόν τον σκοπό.
Διανομή ενημερωτικού υλικού, συχνή παρουσία σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς και πολλά άλλα.
Μια από τις τελευταίες δράσεις του συλλόγου είναι το γιγαντιαίο πανό 16Χ11 με το διαχρονικό μήνυμα ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ απλωμένο στο Σέιχ Σου , 48 μαύρα μπαλόνια αφέθηκαν στο ουρανό της Θεσσαλονίκης και μια συμβολική δενδροφύτευση.
Όλα αυτά καλύφθηκαν από κάμερες και drone, για να δημιουργηθεί το video που είδη κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Υπάρχει και στη σελίδα της Κυπριακής Εστίας Βορείου Ελλάδος στο Facebook».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ