«Ο εραστής είναι πάντα ο καλλιτέχνης στον έρωτα. Ο σύζυγος είναι ο γραφειοκράτης» καταθέτει στο έργο του ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας Ζορζ Φεντώ, στα τέλη του 19ου αιώνα και αρκετοί, όπως φαίνεται, ήταν και εκείνοι που συμφωνούσαν μαζί του και οδηγούνταν στη μοιχεία, την απιστία η οποία εντός Ελλαδικού χώρου ήταν ποινικό αδίκημα.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 286 του Ποινικού Νόμου της Βαυαροκρατίας που ίσχυσε έως τις 31 Δεκεμβρίου 1950, η διάπραξη μοιχείας χαρακτηριζόταν ως πλημμέλημα και παρέμεινε έτσι και με τον νέο Ποινικό Κώδικα που ίσχυσε από την 1η Ιανουαρίου 1951.
Ειδικότερα, στο άρθρο 357 προβλεπόταν ποινή ενός έτους για τους μοιχούς, ενώ το έγκλημα εδιώκετο μόνο με έγκληση του παθόντος συζύγου.
Από την άλλη, κρινόταν ατιμώρητη όταν υπήρχε διάσταση των συζύγων ή ανοχή του παθόντος συζύγου, ενώ το παράνομο ζευγάρι έπρεπει να συλληφθεί επ’ αυτοφώρω για να στοιχειοθετηθεί ευκολότερα η κατηγορία.
Πως γινόταν η σύλληψη
Οι Αρχές συνελάμβαναν το ζευγάρι και το οδηγούσαν στο αστυνομικό τμήμα, χωρίς να τους επιτρέπουν να ντυθούν καθώς έτσι μπορούσε να πιστοποιηθεί το αδίκημα.
Οι δυο τους διανυκτέρευαν γυμνοί στο κρατητήριο και η υπόθεση εκδικαζόταν την επόμενη ημέρα.
Απαραίτητη, για την σωστή εφαρμογή του νόμου, ήταν και η συμβολή των ιδιωτικών ερευνητών τους οποίους συχνά προσλάμβαναν όσοι υποψιάζονταν ότι τους απατούσαν οι σύντροφοί τους.
Όλα αυτά.. μέχρι τις 24 Ιουλίου του 1982 όταν η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου έφερε όντως την αλλαγή.
Τότε, η ελληνική Βουλή ψήφισε νομοσχέδιο με το οποίο καταργούσε την ποινική δίωξη της μοιχείας και συγκεκριμένα το σημείωμα του άρθρου 6 του νόμου 1271/1982 έγραφε ότι «το άρθρο 357 του Ποινικού Κώδικα για τη μοιχεία καταργείται.
Δικογραφίες που εκκρεμούν για παραβάσεις του άρθρου 357 του Ποινικού Κώδικα τοποθετούνται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου εισαγγελέα και τα διωκτικά έγγραφα που έχουν εκδοθεί επιστρέφονται ανεκτέλεστα.
Οι καταδικαστικές αποφάσεις για μοιχεία που έχουν εκδοθεί μέχρι την ισχύ αυτού του νόμου και οι ποινές που επιβλήθηκαν με αυτές σύμφωνα με το άρθρο 357 του Ποινικού Κώδικα διαγράφονται από το ποινικό μητρώο και διατάσσεται η καταστροφή των σχετικών δελτίων».
Αντιδράσεις από την Εκκλησία της Ελλάδος
Μετά την εν λόγω πρωτοβουλία, η Εκκλησία της Ελλάδος αντέδρασε και υποστήριξε πως «η αποποινικοποίηση της μοιχείας θα κλονίσει τα θεμέλια της οικογένειας και του γάμου».
Παρ’ όλα αυτά ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ έκανα πράξη την απόφασή τους.
Όσον αφορά στις αστικές συνέπειες, με το Νόμο 1329/1983 η μοιχεία έπαψε να αποτελεί απόλυτο λόγο διαζυγίου.
Μπορεί, όμως, να επιφέρει τη λύση του γάμου μόνο αν κριθεί ότι από αυτή έχουν διαταραχθεί τόσο σοβαρά οι συζυγικές σχέσεις, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα (άρθρο 1439 Α.Κ).
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ