Σε μάστιγα έχουν μετατραπεί οι απάτες στο όριο της… ληστείας στη Θεσσαλονίκη με θύματα κυρίως ηλικιωμένους, αλλά και ηλικιωμένες, που λίγη ώρα πριν έχουν πάρει από ΑΤΜ τη σύνταξή τους και πηγαίνουν ανυποψίαστοι σπίτι τους με γεμάτο πορτοφόλι. Μέχρι να διαπιστώσουν ότι τα χρήματα έκαναν… φτερά με τον πλέον κλασικό τρόπο, που χρησιμοποιούν επιτήδειες, σε αρκετές περιπτώσεις, γυναίκες.
Τα κρούσματα έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας και συνήθως λαμβάνουν χώρα μέσα σε ασανσέρ πολυκατοικιών.
Το σχέδιο είναι μεθοδευμένο και, όπως φαίνεται… αποδίδει.
Οι γυναίκες, που πολλές φορές δρουν σε ζευγάρια, έχοντας τσιλιαδόρο μαζί τους και σε κοντινή απόσταση, παρακολουθούν τα θύματά τους από τη στιγμή που βγαίνουν από την οικία τους και, ειδικά τις πρώτες μέρες κάθε μήνα, για να πάνε στο ΑΤΜ και να βγάλουν τη σύνταξή τους.
Στη συνέχεια, μπαίνουν μαζί στην οικοδομή και ο διάλογος είναι σχεδόν… σκηνοθετημένος:
«Πού πάτε;», ρωτάνε τα ανυποψίαστα θύματα.
«Στον δεύτερο…»
«Α, και εγώ εκεί πάω».
Υποψία μηδέν, αφέλεια στο φουλ. Κι ας είναι οροφοδιαμερίσματα, κι ας είναι τελείως άγνωστα πρόσωπα, που δεν «κολλούν» να μεταβούν στον ίδιο όροφο.
Δευτερόλεπτα μετά, οι… κυρίες γοητεύονται και επιχειρούν να έρθουν πιο κοντά, προκειμένου να αποκτήσουν την κατάλληλη απόσταση από την τσέπη, έχοντας προηγουμένως δει, πού είναι το πορτοφόλι.
Και κάπως έτσι γίνεται η δουλειά.
Ο ξαφνικός αυτός έρωτας των μερικών δευτερολέπτων, άλλες φορές γίνεται ξαφνική αδιαθεσία ή… ζαλάδα.
Το σενάριο είναι το ίδιο.
Απλώς, εκεί που μία επιτήδεια μπορεί να «ερωτευτεί» κεραυνοβόλα και να βάλει το χέρι στην τσέπη του συνταξιούχου, μπορεί να γυρίσει το έργο και να το παίξει… αδιάθετη.
Τη στιγμή της… κατάρρευσης και αφού το θύμα σκύψει από πάνω της, το χέρι ακολουθεί την ίδια διαδρομή.
Και μετά, όλοι τραβούν τον δρόμο τους και τα… μαλλιά τους, αφού κατάλαβαν -με καθυστέρηση- τι έχει συμβεί.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ