Το κουλούρι αποτελεί από τις πιο διαδεδομένες επιλογές πρωινού γεύματος στην Ελλάδα, καθώς είναι φθηνό, νόστιμο και χορταστικό.
Πώς προέκυψε όμως το όνομά του και γιατί έμεινε γνωστό σαν κουλούρι Θεσσαλονίκης;
Χρειάζεται μόνο απλά υλικά, λίγο αλεύρι, προζύμι και σουσάμι, που το έχουν κάνει αναντικατάστατο σνακ.
Η ιστορία των κουλουριών ξεκινάει από την αρχαία Ελλάδα και τη λέξη «κολλύρα», που οι Αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν τα κουλούρια που τάιζαν στους δούλους.
Αργότερα, στα βυζαντινά κείμενα υπήρχαν κρικοειδείς άρτοι με το όνομα «κολλίκι».
Το συγκεκριμένο ψωμί παρασκευαζόταν με τέτοιον τρόπο ώστε να μην έχει υγρασία και να διατηρείται για πολύ καιρό, ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες των στρατιωτών.
Με το πέρασμα των αιώνων λοιπόν, οι δυο αυτές λέξεις έγιναν μια και φτάνουμε στα κουλούρια που ξέρουμε σήμερα.
Οι γραφικοί κουλουράδες, που αποτύπωναν άλλη εποχή και αναφέρονταν σε κείμενα γνωστών συγγραφέων, όπως ο Λουντέμης, τριγύριζαν στις αρχές του περασμένου αιώνα από νωρίς το πρωί με τους νταμπλάδες περασμένους στον λαιμό για να πουλήσουν τους ζεστούς σουσαμένιους κρίκους, που από τότε θεωρούνταν ιδανικό πρωινό για μικρούς και μεγάλους.
Στην πορεία οι νταμπλάδες αντικαταστάθηκαν από τα γραφικά καροτσάκια, τα οποία υπάρχουν μέχρι σήμερα, ενώ το κουλούρι διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα ως «κουλούρι Θεσσαλονίκης».
Στην Πόλη οι κουλουρτζήδες διαλαλούσαν το εμπόρευμά τους με την ονομασία «κουλούρι Θεσσαλονίκης». Πολύ αργότερα, την ίδια ονομασία χρησιμοποιούσαν και οι κουλουρτζήδες των Αθηνών, όταν έβγαιναν στις πλατείες με τις τάβλες στο κεφάλι.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ