Ο Νίκος Μπιτσάκης έχασε τη ζωή του στις 21/2/2022.
Είχε καταπλακωθεί από τοίχο στη Λάρισα όπου ζούσε ο 22χρονος φοιτητής. Ο πατέρας του, Μάνος Μπιτσάκης, προκαλεί ρίγη συγκίνησης…
Ο χαμός του νεαρού φοιτητή, που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, δεν ξεθώριασε.
Άλλωστε, οι δικοί του άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν ένα μεγάλο γιατί.
Η ανάρτηση
Ο πατέρας του, Μάνος Μπιτσάκης, ευγνωμονεί τη Λάρισα, την πόλη που ο γιός του έχασε τη ζωή του, για τη στάση, την οποία έχει κρατήσει:
«Νίκο δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ».
Λέξεις που όταν τις ακούω δεν σας κρύβω ότι η καρδιά μου γίνεται κομμάτια, γιατί ξέρω ότι είναι για τον γιο μου, που δεν θα δω ποτέ ξανά.
Λέξεις, όμως, που όταν τις διαβάζω για τον Νικόλα μου, από άγνωστους για μένα ανθρώπους με κάνουν περήφανο και χαρούμενο (όσο χαρούμενος μπορεί να νιώσει ένας πατέρας που έχει χάσει το μοναχοπαίδι του).
Πριν τρία χρόνια που ήρθαμε στην Λάρισα για να βρούμε σπίτι, για τον φοιτητή τότε Νίκο, μείναμε πολύ ευχαριστημένοι που ο γιος μας θα ήταν σε μια τόσο όμορφη και υπέροχη πόλη.
Τώρα, καταλάβαμε ότι αυτή η πόλη έχει και υπέροχους ανθρώπους.
Σας ευχαριστούμε μέσα απ’ την καρδιά μας για όλα όσα έχετε κάνει για τον Νικόλα μας και σας ευχόμαστε καλές γιορτές με υγεία.
Δείχνετε έμπρακτα αυτό το ”Νίκο δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ”. Σας ευχαριστώ».
«Περπατούσε απλά στο πεζοδρόμιο το παιδί μου»
Όπως εξήγησε η Λάρισα δεν έχει ξεχάσει τον Νίκο και αυτό του δίνει παρηγοριά:
«Ψάχνω κάθε μέρα να βρω μία κουβέντα για τον γιο μου, με ανακουφίζει αυτό.
Και βλέπω πως στη Λάρισα δεν τον έχετε ξεχάσει. Μου δίνει μεγάλη παρηγοριά».
Ερωτηθείς για τις ευθύνες που υπάρχουν, ο Μάνος Μπιτσάκης, ήταν σαφής:
«Θεωρώ πως το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης το φέρει ο Δήμος.
Εάν το παιδί ήταν μέσα στη αυλή του σπιτιού, δε θα μπορούσα να πω τίποτε σε κανένα.
Το παιδί μου όμως περπατούσε απλά στο πεζοδρόμιο…
Αν είναι δυνατό να κλωτσήσει κάποιος ένα τοίχο και να χάσει τη ζωή του.
Ο τοίχος ήταν εκεί και περίμενε να πέσει. Θα μπορούσε να πέσει σε ένα καροτσάκι, σε έναν άνθρωπο, που θα έσκυβε να δέσει τα κορδόνια του ή θα ακουμπούσε λίγο να ξεκουραστεί…
Αυτός ο τοίχος είχε δώσει τροφή για συζήτηση πολύ καιρό πριν στη Λάρισα.
Αν μη, τι άλλο, ένας Δήμος ή μία πολεοδομία όταν βλέπει ότι ο ιδιοκτήτης δε μένει εκεί, πρέπει να αναλάβει δράση.
Να τον γκρεμίσει και να του χρεώσει.
Δε ξέρω τι γίνεται εκεί στη Λάρισα, αλλά εδώ στα Χανιά, όταν ο τοίχος είναι έτοιμος να πέσει έρχεται ο Δήμος και σου δίνει ένα μπιλιετάκι, μία προθεσμία και μετά στο γκρεμίζει».
Παράλληλα αναφέρθηκε όμως και στο τραγικό παιχνίδι της μοίρας, καθώς ο Νίκος, έξι μήνες πριν «φύγει» είχε χάσει τον καλύτερο του φίλο:
«Καθόταν συνεχώς πάνω από το μνήμα και μιλούσε στο φίλο του…
Τώρα είναι εκεί δίπλα. Το μνήμα άδειασε μία βδομάδα πριν φύγει ο Νίκος».
Σκέψη
Πως έγινε…