Απόδοση δικαιοσύνης. Αυτό ζητούν. Το φονικό δυστύχημα των τρένων στα Τέμπη, έναν ολόκληρο χρόνο μετά είναι στο «σκοτάδι».
Η Μαρία Καρυστιανού μίλησε στο ντοκιμαντέρ του Mega «#ΜΑΜΑΕΡΧΟΜΑΙ», χαρακτηρίζοντάς το έγκλημα κατά της κοινωνίας.
Η κόρη της, Μάρθη Ψαροπούλου, βρίσκονταν με την κολλητή της φίλη το μοιραίο βράδυ στην αμαξοστοιχία του θανάτου, ανάμεσα στους 57 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους και ένα χρόνο μετά να ζητούν ακόμα απόδοση δικαιοσύνης.
Η μητέρα της, Μαρία Καρυστιανού, δήλωσε στην Ανθή Βούλγαρη:
«Ήταν τρεις κολλητές που ήταν συνέχεια μαζί, το ένα κοριτσάκι ευτυχώς είχε φύγει την προηγούμενη ημέρα.
Οι δυο τους αποφάσισαν να κάτσουν ακόμη μία ημέρα στην Αθήνα… και μάλιστα ήταν να πάρουν το πρώτο τρένο, αλλά επειδή δεν πρόλαβαν να ξυπνήσουν πήραν το επόμενο…
Αυτό που συνέβη σε εκείνο το δρομολόγιο, δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός γιατί όλα δούλευαν καλά και έγινε κάτι τυχαίο… ήταν γιατί τα τρένα κυκλοφορούσαν χωρίς ασφάλεια χρόνια σε όλα τα δρομολόγια δηλαδή είναι ένα έγκλημα κατά των πολιτών, κατά της κοινωνίας, δεν είναι μόνο τα δικά μας παιδιά, θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε και βλέπετε με πόση αλαζονεία και πόση αδιαφορία αντιμετωπίστηκε το θέμα μετέπειτα καθώς ένα μήνα μετά ξαναμπήκε ο συρμός σε λειτουργία… ο συρμός αυτός που δεν έχει καμία ασφάλεια, δεν μετέφερε προϊόντα, μετέφερε ανθρώπους…».
«Αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία και αλαζονεία»
Ούσα η ίδια πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών των Θυμάτων του δυστυχήματος, η Μαρία Καρυστιανού γνωρίζει καλά την αντιμετώπιση του θέματος:
«Βλέπετε με πόση αλαζονεία και πόση αδιαφορία αντιμετωπίστηκε το θέμα…
Θεωρώ ύβρη να ακούω αυτά τα πράγματα, δεν θα πω προσβολή για το νοητικό μου επίπεδο, γιατί αυτό είναι αστείο να το λες, ένα παιδί του δημοτικού μπορεί να καταλάβει τη συνάφεια, που έχουν αυτά τα δύο, αλλά είναι πραγματικά ντροπή, γιατί εάν δεν υπήρχε αυτό και είχαν ολοκληρωθεί όλα τα συστήματα ασφάλειας δεν με ενδιαφέρει εμένα η επάρκεια ενός υπαλλήλου… σαφώς κακώς ήταν μόνος του, αλλά τι σημαίνει αυτό;
Δεν μπορείς πλέον εν έτει 2023, ζώντας στην Ευρώπη, που όλα είναι αυτοματοποιημένα και δεν αφήνουν περιθώριο για ανθρώπινο λάθος, εγώ να λέω ότι φταίει ο σταθμάρχης, γιατί αυτό τ’ ακούσαμε από πολιτικό να λέει ότι φταίει ο σταθμάρχης επειδή δεν πάτησε το κουμπί.
Η ιδέα για τη δημιουργία ενός συλλόγου μου ήρθε σχεδόν αντανακλαστικά μέσα στον Μάρτιο.
Θεώρησα αρχικά πως έπρεπε να γνωρίσω τους ανθρώπους που έπαθαν το ίδιο με εμένα και μετά να δούμε πώς θα το οργανώσουμε γιατί καταλάβαινα ότι ο αγώνας μας θα είναι πολύ δύσκολος, πολυετής και ιδιαίτερα επίπονος και θα πρέπει κάπως να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον… πίστευα επίσης ότι ενωμένοι θα μπορούσαμε να επιτύχουμε περισσότερα γιατί από την αρχή αντιλήφθηκα με ποιον έχουμε να τα βάλουμε».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ