«Νεκροταφείο» των 79 μεταναστών που βρήκαν τραγικό θάνατο στο πολύνεκρο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου χαρακτηρίζει τη Μεσόγειο το πρωτοσέλιδο της γαλλικής εφημερίδας «Libération», ασκώντας δριμύτατη κριτική προς όσους υιοθετούν εχθρική στάση απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες.
Αναλυτικότερα, η ιστορική εφημερίδα επισημαίνει ότι τουλάχιστον 79 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους την Τετάρτη (14/6) στα ανοικτά των ακτών της Ελλάδας, μετά τη βύθιση του σκάφους τους, παρά τις εκκλήσεις για βοήθεια ήδη από το μεσημέρι της Τρίτης (13/6).
Επικαλούμενη επίσημη ελληνική πηγή, η Libération σχολιάζει ότι το πλοίο μετέφερε εκατοντάδες ανθρώπους, έως και 750 σύμφωνα με ορισμένους μάρτυρες.
«Ο τάφος τόσων ονείρων για μια καλύτερη ζωή, η Μεσόγειος, τα χλιαρά νερά της οποίας θα υποδεχθούν σύντομα εκατομμύρια ανέμελους τουρίστες, γνώρισε μια ακόμη ελληνική, ευρωπαϊκή και ανθρώπινη τραγωδία στος 14 Ιουνίου.
Ένα αλιευτικό σκάφος γεμάτο μετανάστες, με προορισμό τις ιταλικές ακτές από τη Λιβύη, βυθίστηκε στα ανοιχτά της χερσονήσου της Πελοποννήσου. Περίπου εκατό επιβάτες διασώθηκαν, αλλά πολλοί δεν ήταν τόσο τυχεροί.
Μέχρι το βράδυ της Τετάρτης, τουλάχιστον 79 πτώματα είχαν ανασυρθεί από την ελληνική ακτοφυλακή. Και όλα δείχνουν ότι ο αριθμός των νεκρών από αυτό το ναυάγιο, το οποίο δεν θα γίνει ποτέ οριστικά γνωστό, αλλά είναι ήδη το πιο θανατηφόρο της χρονιάς στη χώρα, είναι πιθανό να αυξηθεί σημαντικά.
Σύμφωνα με επίσημη ελληνική πηγή, στο πλοίο επέβαιναν εκατοντάδες” άνθρωποι. Ίσως και 750, σύμφωνα με ορισμένους μάρτυρες», επισημαίνεται χαρακτηριστικά.
Παράλληλα, στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για το πολυτελές γιοτ αξίας 175 εκατομμυρίων δολαρίων «Mayan Queen», το οποίο βοήθησε στη διάσωσει αρκετών από τους επιζώντες του πολύνεκρου ναυαγίου.
«Δεν αποτρέπει τους επίδοξους μετανάστες, τους σκοτώνει»
Σε άλλο άρθρο, η διευθύντρια σύνταξης της γαλλικής εφημερίδας, Αλεξάντρα Σβαρτζμπ, διερωτάται πόσα άτομα πρέπει ακόμη να χάσουν τη ζωή τους για να επιλυθεί το μεταναστευτικό και να μπει ένα τέλος στους αναίτιους θανάτους ανθρώπων που «δοκιμάζουν την τύχη τους στην Ευρώπη».
«Πόσο ακόμα θα δεχόμαστε να πνίγονται παιδιά, γυναίκες και άνδρες που προσπαθούν, με κάθε κόστος, να ξεφύγουν από την πείνα, τη δυστυχία και τη βία για να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη;
Πώς μπορούμε ακόμα, όταν κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη κάθε πρωί χωρίς να ανατριχιάζουμε, να επιμένουμε στο διπλό λουκέτο στα σύνορα της Ευρώπης, όταν γνωρίζουμε ότι ακριβώς αυτό το λουκέτο είναι που ενθαρρύνει τους μετανάστες να παρακάμπτουν το εμπόδιο και να παίρνουν τις πιο επικίνδυνες διαδρομές;
Πώς μπορούμε με αξιοπρέπεια να αποφασίσουμε να μειώσουμε τα μέσα διάσωσης στη θάλασσα, πιστεύοντας ότι αυτό θα αποτρέψει τους μετανάστες από το να επιχειρήσουν τον διάπλου;
Πώς μπορούμε να φανταστούμε ότι στερούμε από άλλους ανθρώπους, ξένους, μια καλύτερη ζωή, όταν όλοι μας είμαστε προϊόντα προηγούμενων μεταναστεύσεων και οι περισσότεροι πρόγονοί μας έδωσαν τις ίδιες μάχες;
Πώς μπορούμε ακόμα να εμποδίζουμε άνδρες και γυναίκες να έρθουν να εργαστούν στο έδαφός μας, όταν συνεχώς θρηνούμε για την έλλειψη προσωπικού σε νοσοκομεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς, σχολεία, εταιρείες;
Η τραγωδία στην Πελοπόννησο είναι ανείπωτη: εκατοντάδες άνθρωποι σε ένα απλό αλιευτικό σκάφος, από τους οποίους ζητήθηκε να βγάλουν τα σωσίβια τους για να στριμωχτούν περισσότερο, εγκαταλείπουν έντρομοι τη Συρία, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη, χωρίς καμία πιθανή εναλλακτική λύση.
Όταν αναπολούμε τις κραυγές οργής που ακούστηκαν μετά την τραγωδία στο Ανσί την περασμένη εβδομάδα, τους Ζεμούρ και Τσιότι που έσπευσαν να μετατρέψουν μια συγκεκριμένη περίπτωση σε γενικότητα για να αποστάξουν καλύτερα τον φόβο και να ευδοκιμήσει η μικρή τους προσπάθεια μίσους κατά των ξένων, ντρεπόμαστε γι’ αυτούς.
Είναι καιρός να αλλάξουμε το αφήγημά μας, και αν όχι για ανθρωπιστικούς λόγους, τουλάχιστον για ένα ζήτημα κοινής λογικής: η πολιτική μας να μην υποδεχόμαστε τους μετανάστες δεν αποδίδει. Δεν αποτρέπει τους επίδοξους μετανάστες να δοκιμάσουν την τύχη τους στην Ευρώπη. Τους σκοτώνει», υποστήριξε η δημοσιογράφος.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ