Σε άλλον έναν αιματηρό πόλεμο ενεπλάκησαν Ισραήλ και Αραβόφωνες πληθυσμοί, ξυπνώντας τις χειρότερες μνήμες παλαιότερων συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, που στοίχισαν τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Μια από αυτές τις μνήμες πολέμου ήταν και ο Πόλεμος των Έξι Ημερών, μια ολιγοήμερη σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των γειτονικών του αραβικών χωρών και συγκεκριμένα της Αιγύπτου, της Συρίας και της Ιορδανίας, που ολοκληρώθηκε πέντε μέρες αργότερα με θρίαμβο των Ισραηλινών
Στο πλαίσιο αυτού του σύντομου, αλλά άκρως αιματηρού πολέμου, που κράτησε μόλις 132 ώρες και 30 λεπτά και στοίχισε τη ζωή σε 21.679 άτομα, εκ των οποίων οι 679 ήταν Ισραηλινοί και οι 21.000 Άραβες, ο διάσημος Ιταλός τραγουδιστής Σαλβατότε Ανταμό έγραψε το τραγούδι «Inch’Allah», επιθυμώντας να κινητοποιήσει τους εμπλεκόμενους να βάλουν τέλος στον πόλεμο και να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινότητα για τις συνέπειες και τη φρίκη των πολεμικών συρράξεων.
Το τραγούδι, το οποίο «σάρωσε» σε Γαλλία, Ιταλία και Βέλγιο, απαγορεύτηκε σχεδόν σε όλες τις αραβικές χώρες, γιατί θεωρήθηκε ότι απηχούσε φιλοϊσραηλινά αισθήματα, εξ αιτίας της αναφορά της Ιερουσαλήμ, που έπεσε στα χέρια του Ισραήλ κατά τη διάρκεια του πολέμου.
«Αύριο το αίμα θα ξεπλυθεί…»
Είδα την Ανατολή μέσα στην κοσμηματοθήκη της
να έχει το φεγγάρι για σημαία
Και υπολόγιζα σ’ένα τετράστιχο
να τραγουδήσω στον κόσμο το φως της.Μα όταν είδα την Ιερουσαλήμ
παπαρούνα σ’ένα βράχο
αφουγκράστηκα ένα θρήνο
όταν έσκυψα από πάνω της.Δεν το βλέπεις, ταπεινό παρεκκλήσι,
Εσύ που ψιθυρίζεις “Επί γης ειρήνη”
Ότι τα πουλιά κρύβουν τα φτερά τους;
Αυτά τα πύρινα γράμματα: “Κίνδυνος: σύνορα”;
Το μονοπάτι οδηγεί στο συντριβάνι.
Θα ήθελες να γεμίσεις τη στάμνα σου.
Πάψε, Μαρία Μαγδαληνή
Για αυτούς, το σώμα σου δεν αξίζει νερόInch’Allah…
Και η ελιά θρηνεί για τη σκιά της
τη γλυκιά της σύντροφο, τη φίλη της
που πέφτει πάνω στα ερείπια
αιχμάλωτη σε εχθρική γη.Σε μια ακίδα του συρματοπλέγματος
η παρακολουθεί το τριαντάφυλλο.
Οι άνθρωποι είναι τόσο τρελοί
που θα με διώξουν αν το τολμήσω.Θεέ της κολάσεως ή Θεέ επουράνιε
Εσένα που βρίσκεται σε ό,τι καλο σου μοιάζει
σ’αυτή τη γη του Ισραήλ
υπάρχουν παιδιά που τρέμουν.Inch’Allah…
Οι γυναίκες σωριάζονται στην καταιγίδα
Αύριο το αίμα θα ξεπλυθεί…
Ο δρόμος είναι φτιαγμένος από θάρρος.
Μια γυναίκα για ένα καλντερίμι.Μα, ω, ναι, είδα την Ιερουσαλήμ
παπαρούνα σ’ένα βράχο
Ακούω συνέχεια το θρήνο
με το που σκύβω απάνω της.
Τον θρήνο για έξι εκατομμύρια ψυχές
που δεν έχουν το δικό τους μαρμάρινο μαυσωλείο
και παρόλο το άγονο της άμμου
έχουν εκεί μεγαλώσει έξι εκατομμύρια δέντρα.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ