Διανυκτερεύει και ζει πλέον στο αυτοκίνητο, μετά από τους φονικούς σεισμούς στην Τουρκία. Τα όσα είπε είναι συγκλονιστικά. Ο λόγος για τον Έλληνα γυμναστή της Γκαζιαντέπ, τον Νίκο Καρύδα, ο οποίος εξακολουθεί να βρίσκεται στην περιοχή, μην μπορώντας να επιστρέψει στην Ελλάδα…!
Αυτές είναι οι συγκλονιστικές περιγραφές για τους φονικούς σεισμούς στην Τουρκία από τον Έλληνα γυμναστή, μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού, «Metropolis 95,5». Η κατάθεση ψυχής…
Όταν η αξία της ζωής αποκτά νόημα. Όταν αναθεωρείς κάποια πράγματα για τη ζωή, για τα απλά πράγματα, ειδικά, όταν βιώνεις τέτοιες καταστάσεις.
«Εγώ είμαι καλά. Μετά από επτά μέρες, βρήκα την ευκαιρία και έκανα επιτέλους ένα μπάνιο! Είχε κοπεί το νερό, αλλά και το φυσικό αέριο. Ευτυχώς, είχε για λίγο και πρόλαβα και έκανα. Ανέβηκα και μπήκα στο διαμέρισμα, έκανα, αλλά έφυγα απευθείας. Πράγματα της καθημερινότητας, όταν είσαι σε τέτοιες καταστάσεις, σου λείπουν πολύ… Ένα μπάνιο. Δεν έμεινα, δεν μπορώ να μείνω… Ωστόσο, δεν θέλω να λέω για μένα. Η πόλη εδώ έχει 2.5 εκατομμύρια κατοίκους και περνούν όλοι το ίδιο μαρτύριο, δίχως να ξεχνάμε τους νεκρούς, τους τραυματίες, τους αγνοούμενους, αυτούς που είναι κάτω από τα χαλάσματα. Μέσα σε 110 δευτερόλεπτα, η πόλη είχε 1.580 νεκρούς! Αδιανόητο… Δεν το χωρά ο νους.
Αν βιώσεις, ένα τέτοιο γεγονός, σού έρχονται πολλά στο μυαλό και αναθεωρείς πολλά. Η ζωή μου ήταν όλη μέσα στο ποδόσφαιρο, αλλά η ζωή δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Προηγείται η ανθρωπιά.
Ακόμη και στον τρόπο προπόνησης των ποδοσφαιριστών», είπε χαρακτηριστικά δίνοντας παράδειγμα και στη συνέχεια συμπλήρωσε.
«Υπάρχουν σημαντικά πράγματα και πρέπει να το βλέπουμε πιο διασκεδαστικά. Είμαι για 7 24ώρα εδώ και επειδή πραγματικά δεν είχα τι άλλο να κάνω, μέσα στο αυτοκίνητο, φιλοσοφώ.
Εκτός από μηδαμινές εξαιρέσεις, που κάποιοι επιχείρησαν να λεηλατήσουν και να κλέψουν, υπάρχει εδώ ένα αίσθημα αλληλεγγύης. Μοίραζαν φαγητό μεταξύ τους, κάποιος να βοηθήσει, κάποια τρόφιμα να δοθούν σε κάποιους άλλους. Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό, μέσα σε αυτή την τραγωδία.
Πρέπει να σκεφτόμαστε τον συνάνθρωπο. Ένιωθα ενοχές, μετά τον σεισμό, ξέρεις, γιατί κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, υπήρχαν οικογένειες με μικρά παιδιά και ούτε σκέφτηκα να βοηθήσω. Είναι φυσικό φαινόμενο, που σε κάνει τρομερά εγωιστή.
Εδώ και τρεις μέρες βγήκαν μηχανικοί στους δρόμους. Δεν το συζητάω για διανυκτέρευση. Δεν το σκέφτομαι καν. Κοιμάμαι στο αυτοκίνητο.
Πήρα κουβέρτες και είμαι εδώ στο αυτοκίνητο. Όσοι πήγαν σπίτι τους, όσοι αποφάσισαν να το κάνουν, μόλις έγινε γνωστό στην τηλεόραση από σεισμολόγους ότι τα επόμενα δύο 24ώρα είναι κρίσιμα, άπαντες άλλαξαν γνώμη.
Το αυτοκίνητό μου έγινε σπίτι, δεν παραπονιέμαι όμως μόνο… Σκέφτομαι αυτούς κάτω από τα ερείπια. Είναι απίστευτο.
Να βλέπεις τις οικογένειες, να κλαίνε, να αγκαλιάζονται.
Είναι χειρότερα από πόλεμο… Ήρθαν στην περιοχή δύο Έλληνες δημοσιογράφοι, οι οποίοι βρέθηκαν στον πόλεμο της Ουκρανίας. Μιλήσαμε και μου είπαν ότι… τέτοιο πράγμα δεν ζήσαμε εκεί.
Η φύση εκδικείται».
«Ένιωθα ότι ήμουν στη θάλασσα»
Όσο για το γεγονός ότι είναι εγκλωβισμένος και δεν μπορεί να επιστρέψει, είπε:
«Το αεροδρόμιο έκλεισε. Δεν μπορούσε να κλείσεις θέσεις. Όταν άνοιξε, δεν το πήρα χαμπάρι. Όταν το πήρα, ήταν μάλλον αργά, γιατί έκλεισαν οι πτήσεις. Παρ’ όλα αυτά, πήγα, μήπως και βρω άκρη.
Ήταν, ωστόσο, αδύνατο να μπω μέσα. Είχε πολύ κόσμο. Παρκαρισμένα αυτοκίνητα, κόσμος μέσα πολύς, αλλά και έξω από το αεροδρόμιο. Έχω πτήση αυτή την εβδομάδα, αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει. Σκέφτηκα να φύγω με το αυτοκίνητο, αλλά πού; Ο εθνικός δρόμος δεν είναι πλέον εμπιστοσύνης, με τα χαλάσματα, τα ρήγματα. Μία απόσταση δύο ωρών, ίσως την κάνεις επτά ώρες. Δεν ήθελα να το ρισκάρω, οπότε έμεινα…
Και να ξέρετε ότι δεν μιλάμε για ανοργάνωτη χώρα.
Όπου έχει ανοικτό χώρο, βλέπεις σκηνές και ανθρώπους. Είτε αυτοσχέδιες, είτε οργανωμένες».
Και στο τέλος περιέγραψε για τον δεύτερο σεισμό:
«Ένιωθα ότι ήμουν στη θάλασσα. Καταστροφικό γεγονός. Ακόμη και τώρα, που μιλάμε, έχει συνέχεια μετασεισμούς», ήταν επί λέξει τα λόγια του Νίκου Καρύδα.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ