Ο Πέτρος Κατσάκος, ο δημοσιογράφος, που έχει βρεθεί τόσο σε ειδυλλιακούς, όσο και σε αιματοβαμμένους προορισμούς για τους σκοπούς των ρεπορτάζ, που είχε αναλάβει, μιλάει και αναφερόμενος στις εχθροπραξίες, που σημειώνονται ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Χαμάς, περιγράφει μια δική του εμπειρία, ανατριχιαστική και άκρως συγκλονιστική…
Συγκεκριμένα, στο ROSAx5, την εβδομαδιαία εκπομπή του rosa, που σχολιάζει την επικαιρότητα ο Πέτρος Κατσάκος, δήλωσε αρχικά πως «αντί σχολιασμού του πολέμου, που διεξάγεται αυτές τις ημέρες μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ μαζί σας μια προσωπική εμπειρία.
Πριν από περίπου 20 χρόνια είχα βρεθεί στην περιοχή για τις ανάγκες του τηλεοπτικού ρεπορτάζ.
Είχα κάνει δύο συνεντεύξεις με δύο γονείς, τους οποίους ένωνε ο θάνατος.
Είχαν χάσει και οι δύο τα παιδιά τους».
Η μία ήταν με έναν Εβραίο, που είχε μεταβεί από την Αυστραλία στο Ισραήλ, για να βοηθήσει στον εποικισμό της περιοχής.
«Ένας άνθρωπος, που είχε εγκαταλείψει την ασφάλεια, τη σιγουριά και την άνεση ενός διαμερίσματος στο Σίδνεϊ για να βρεθεί στα κατεχόμενα.
Εκεί έχασε την κόρη του, ένα δεκατετράχρονο κορίτσι, το οποίο σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια βομβιστικής επίθεσης ενός παλαιστίνιου καμικάζι σε σχολικό λεωφορείο».
Η άλλη συνέντευξη ήταν στη Ραμάλα με έναν Παλαιστίνιο πατέρα «ο οποίος λίγους μήνες πριν είχε μεταφέρει στα χέρια του το άψυχο κορμί του 11χρονου γιου του.
Είχε δολοφονηθεί από τη σφαίρα ενός ισραηλινού ελεύθερου σκοπευτή κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων όταν κάποια παιδιά πετούσαν πέτρες στα άρματα μάχης.
Έκανα και στους δύο την ίδια ερώτηση: Τι θα έκαναν αν μπορούσαν να γυρίσουν το χρόνο πίσω»;
Η απάντηση για τους ίδιους…
Εύκολη.
«Και οι δύο μου είπαν πως αν μπορούσαν να γυρίσουν το χρόνο πίσω, θα κράταγαν τα παιδιά τους ζωντανά.
Αλλά για ποιο λόγο; Για να μπορέσουν να μεγαλώσουν, να πάρουν το όπλο και να μπορέσουν να σκοτώσουν τον εχθρό πριν προλάβει να τους σκοτώσει αυτούς.
Ήταν ένα ρεπορτάζ που μετάνιωσα που το έκανα.
Ήταν ένα ρεπορτάζ που δεν ήθελα να ακούσω αυτά που άκουσα.
Γιατί τότε συνειδητοποίησα χρόνια πριν ότι είχε σκοτωθεί η παιδική αθωότητα σε αυτόν τον τόπο και όταν σκοτώνεται η παιδική αθωότητα, σκοτώνεται και η ελπίδα.
Και η ελπίδα για ένα ειρηνικό μέλλον σε αυτή την περιοχή κάθε μέρα και μειώνεται, κάθε μέρα δολοφονείται».
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ